Openbaring van de Heer

GESCHENK ZIJN VOOR ELKAAR
(bij het feest van Driekoningen)

Vandaag zou ik met jullie willen nadenken over het fenomeen ‘geschenk’.

Zoals we weten brachten de drie magiërs geschenken mee voor het pasgeboren Kind: goud, wierook en mirre. In bepaalde literatuur lees je dan dat goud het typische geschenk zou zijn geweest zijn voor een koning, dat wierook symbool zou staan voor goddelijkheid en dat mirre een verwijzing zou zijn naar de hars waarmee Jezus na zijn dood zou zijn ingewreven nadat Hij van het kruis was genomen.

Wat er ook van zij, ik stel voor dat we ons buigen over de vraag: wat bieden wij aan de Heer aan? En we gaan het heel concreet maken: wat bieden wij de Heer aan vanuit de mens zoals we nu zijn, op de plek waar we wonen, op de vloer waar we werken, met de mensen ons vandaag gegeven? Wat bieden wij onze naasten aan, de Heer erkennend in ieder mens?

Wel, een eerste geschenk waarover ik het wil hebben is tijd maken voor elkaar. In onze vaak vluchtige wereld getekend door oppervlakkige contacten zouden we tijd maken voor elkaar opnieuw kunnen ontdekken, van binnenuit, als iets heiligs. En - wat niet onbelangrijk is - niet enkel voor hen die behoren tot onze eigen, soms kleine, kring. Niet enkel onze eigen kinderen of kleinkinderen, onze familie of goede kennissen. Maar laat ons ook tijd maken voor hen die wat verder van ons leven af staan: mensen in de straat, ouderlingen in het woonzorgcentrum in de buurt, hen waarvan we weten of horen dat ze eenzaam zijn, of ziek, of misschien beschaamd om op straat te komen.
Tijd maken voor de ander is van fundamenteel belang willen we Kerstmis handen en voeten geven. Zeggen met onze mond dat we begaan zijn met de medemens zonder concreet tijd te willen maken voor de ander heeft weinig zin. Laten we van onze hartsintenties daden maken; heel concreet.

Een tweede geschenk wat we elkaar, en dus de Heer, kunnen aanbieden is tederheid. Niet wollig bedoeld! Diepgaande tederheid. En dan gaat het over onze wijze van zijn bij elkaar. Welke woorden gebruiken we tegen elkaar? Met welke intonatie spreken we elkaar aan? Kijken we elkaar in de ogen? Doen we dit met warmte en genegenheid? Luisteren we écht naar de ander? Ontvangen we hem of haar als mens, mét zijn verhaal? Durven we wel eens iemand aan te raken, letterlijk een schouderklop te geven, of een knuffel, of gewoon een hand vasthouden? In de gebaren die we naar elkaar toe stellen, in onze woordkeuze en lichamelijk genegenheid voor elkaar, kunnen we elkaar een wondermooi geschenk aanbieden.

Een derde geschenk wat we elkaar, en dus de Heer, kunnen aanbieden is barmhartigheid. We leven in een wereld die vaak  getekend is door hardheid, oordeel, stigmatisatie. Lieve mensen, niemand van ons is volmaakt, niemand is af. Maar voortdurend op elkaar afgeven wat betreft onze kleinmenselijkheden haalt het samenzijn naar omlaag. Het is een negatieve en neerwaartse spiraal. Elkaar van harte vergeven, de ander altijd opnieuw nieuwe kansen geven (ook jezelf!) is zó belangrijk. Het geeft opnieuw ruimte en leven aan het samenzijn.
Barmhartigheid: zo’n groot en mooi geschenk dat we elkaar, en dus de Heer, kunnen aanbieden. Het zal van onze gezinnen, onze gemeenschappen, onze parochies, plaatsen maken waar zoveel meer mogelijk wordt dan wanneer we niet barmhartig of niet vergevingsgezind zouden zijn naar elkaar toe.

Ik wil afsluiten met nog één geschenk aan te halen dat we de Heer kunnen aanbieden. Dat is dagelijks tijd maken voor Hem alleen; voor gebed dus. Wie tijd maakt voor expliciet gebed, houdt een innerlijke vlam brandend, zowel in zichzelf alsook in de Kerk, en in wezen ook in de hele samenleving. Bidden, aanbidden, danken, lof zingen, … is een zeer diepe vorm van liefde schenken. Zelf groei je dan als mens omdat je je opent voor Gods genade door de gloed van de Geest toe te laten, maar je smeekt deze genade ook af voor de samenleving waar je deel van uitmaakt. De mensen waarvoor je bidt, de intenties die je neerlegt in de schoot van de Heer, zullen door God gezegend zijn. Bidden voor Kerk en wereld is een verborgen wijze van naastenliefde waar we het belang niet van mogen onderschatten.

Zo zie je maar hoe het gebeuren van de magiërs bij de kribbe concreet gestalte kan krijgen in ons dagelijks leven. Laten we het Christuskind alle eer brengen door er te zijn voor elkaar, doorheen daad en gebed. Maak er in de diepte een blij gebeuren van.

Laten we bidden

Heer Jezus,
als geschenk willen we onszelf
aan U aanbieden,
de liefde en de vrede dienend.
In uw naam.
Amen.

Laten we de Heer, en elkaar, dienen in blijdschap.
Een mooie feestdag van Driekoningen.
Met een genegen groet,
kris