zondag 9 door het jaar - B

GODS LICHT IN AARDEN POTTEN

Wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God.
Zo lezen we vandaag bij Paulus aan de Koriniërs.

Een aarden pot is een eenvoudig, kwetsbaar voorwerp, makkelijk te breken en van weinig materiële waarde. Maar het is juist deze eenvoud en breekbaarheid die ons - Bijbels gezien - helpt de essentie van het bestaan te begrijpen.

Wij, als mensen, zijn vergelijkbaar met aarden potten. Ons leven is fragiel en er komt veel op ons af; héél veel. Vaak fijne en mooie dingen, maar dikwijls ook harde zaken die ons leven diep beproeven. Zo komen we wel eens op een punt dat we denken te zullen breken.

Paulus leert ons vandaag dat er juist in deze kwetsbaarheid een diepe waarheid zit verscholen, namelijk 'een schat', zoals hij dat verwoordt: het licht en de kracht van God. Deze innerlijke schat maakt ons sterk, niet door onze eigen verdiensten, maar door de genade van God. Het is Gods licht dat in ons woont en ons beschermt tegen het kwaad en de hardheid van het leven, waardoor wij in staat zijn stand te houden in zijn liefde.

Wanneer we geconfronteerd worden met het kwade in de wereld, met tegenslagen, de broosheid van het bestaan, of met onze eigen zwakheden en neigingen tot zonde, kunnen we putten uit deze goddelijke kracht, die haar oorsprong heeft in God zelf. Het is een gegeven kracht. Wij zijn er niet de makers van. Het is God zelf die ons - in Christus - bewoont en ons de genade verleent deelgenoot te worden van zijn liefde.

In momenten van diepe duisternis, wanneer onze broosheid het meest voelbaar is, zullen we ervaren dat het Gods licht is dat ons de weg wijst. Het enige wat Hij vraagt is om Hem toe te laten en ons niet af te sluiten. Wie zich afsluit, leeft verder op eigen krachten met alle gevolgen van dien. Wie God welkom heet in zijn eigen broosheid, zal een kracht ervaren die hem het Pasen van Christus zal doen begrijpen, omdat hij er zelf deelgenoot van zal worden.

Paulus leert ons dat we onze eigen kwetsbaarheid niet moeten verachten, maar dat ze ons juist dichter bij God kan brengen. Door Gods genade wordt er doorheen onze broosheid iets geboren dat zoveel sterker is dan wijzelf, en dat ons zal leiden tot een diepe innerlijke bekering. Moge dit 'feest van barmhartigheid', zoals André Louf dat noemt, voor ieder van ons gebeuren.

Laten we bidden

Goede God,
help ons onze kwetsbaarheid te omarmen
als een weg naar bekering en leven in U.
Mogen wij altijd openstaan voor uw genade,
als een weg van innerlijke groei vanuit uw licht.
Zodat wij deelgenoot kunnen worden
van Christus' Pasen.
In zijn naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we met vrede en vertrouwen deze dag tegemoet gaan.
Met een genegen groet, kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe kan ik mijn leven afstemmen op de genade die God mij dagelijks verleent?

Hoe kan ik doorheen mijn broosheid een diepere innerlijke bekering ervaren?