2 januari

HET EVANGELIE ALS LEVEND KOMPAS
(Bij 1 Joh 2, 22-28 & Joh 1, 19-28)

In de eerste brief van Johannes wordt vandaag gesproken over de 'leugen'. Hij gebruikt zelfs het woord 'antichrist'. Vaak denken we bij dit woord aan iemand die buiten ons leven staat - mensen die het ware geloof ondermijnen. En voor alle duidelijkheid: die zijn er ook. Maar durven we ook, wanneer we de termen 'leugen' en 'antichrist' benoemen, naar ons eigen leven kijken? Zijn wij altijd zo zuiver als we denken? We mogen de lezing van Johannes gerust beluisteren als ook gericht aan ons adres: de leugen en de antichrist kunnen ook aanwezig zijn in de kleine of grote onwaarheden die we onszelf wijsmaken of aan anderen vertellen. Het gaat er dan over dat we de waarheid van Christus niet zuiver omarmen, haar verdraaien of naar onze eigen hand zetten. Oh, we gebruiken maar al te vaak het geloof om ons eigen, niet altijd zo zuivere gedrag te rechtvaardigen. En vaak hebben we dit laatste zelfs niet door.

Johannes roept in zijn brief op om steeds terug te keren naar de oorspronkelijke leer: de waarheid dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, afgedaald naar de wereld om haar te genezen van haar godsvervreemding. Terugkeren naar de oorspronkelijke leer is bereid zijn telkens opnieuw de evangelies ter harte te nemen. Niet te snel bouwen op eigen interpretaties. Lees het evangelie fenomenologisch. Niet mijn interpretatie is de waarheid. Die moet ik zelfs leren en durven achterlaten om vanuit het Woord de waarheid 'opnieuw' te ontvangen en te herdefiniëren. Het evangelie is Gods Woord, vol van genade. Het komt erop neer deze genade werkzaam te laten zijn.
In die zin is het evangelie een spiegel waarin we ons leven telkens mogen bekijken. Het daagt ons uit om ons af te vragen: leven we echt in de waarheid? En als we ontdekken dat we zijn afgedwaald, nodigt het ons uit om ons leven bij te schaven en terug te keren naar de oorspronkelijke leer. Dit bijschaven zal de genade doen. Het is Gods barmhartigheid die dat in ons bewerkstelligt. Aan ons om ons toe te vertrouwen aan Gods werking.

Johannes schrijft in zijn brief ook over de zalving die we hebben ontvangen, een genade die blijvend in ons aanwezig is. Hij spreekt hier over de inwoning van de Heilige Geest, het mysterie van ons doopsel: een bron van genade die nooit opdroogt. Onze roeping is om dagelijks neer te knielen bij deze bron om onze diepste dorst bij haar te lessen. Het is immers de Geest, en enkel Hij, die ons zuiver en in waarheid in Christus zal brengen.
Met andere woorden: we moeten ons gebedsleven verzorgen. We moeten ervoor opstaan, er de tijd voor nemen. We moeten leren stil zijn bij het Woord. Ook de dorheid zullen we moeten leren omarmen. Dit laatste maakt ons nederig en doet ons van onze troon komen en ons toevertrouwen aan de genadevolle gloed van de Geest.

Het evangelie van vandaag laat ons Johannes de Doper zien die - Jesaja citerend - oproept om de weg van de Heer recht te maken. Dat is precies wat het gebed doet: het effent de weg in ons hart die ons in staat stelt de Heer ten diepste welkom te heten. Het gebed is een weg van nederigheid en toewijding, waarin we – in de genade van de Geest – ons laten opnemen door Christus zelf.

Mogen we in nederigheid en overgave ons kleine 'ja' leggen in het grote 'ja' van de Heer. Je leven zal een feest van vrede en liefde worden.

Laten we bidden

Heilige Geest,
bron van leven en waarheid,
leid ons, van binnenuit, in Christus.
Open onze ogen voor wat waar en goed is,
en maak ons gevoelig
voor de fluistering van Gods stem.
Zuiver onze intenties
en maak ons beschikbaar
voor de Heer in ons.
Help ons onszelf los te laten,
en ons toe te vertrouwen
aan uw innerlijke stuwing.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we leven vanuit de diepte van ons hart, geleid door de Geest die in ons woont. Mogen we zo, in nederige goedheid, Gods licht uitstralen voor elkaar.
Een vredevolle tweede januari.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Vele dingen die we dagelijks doen bij het opstaan zijn vanzelfsprekend. Ze herhalen zich dag na dag. Moge het gebed hier deel van uitmaken. Kniel - al dan niet letterlijk - neer voor de Heer. Maak het arm in jezelf. Wees bereid. Bid dat de Geest je mag binnenleiden in de Heer. Laat je gebed een feest van communio zijn met Jezus. Ten bate van het leven van de Kerk, je eigen persoonlijke innerlijke groei en allen die je ontmoet.