woensdag in week 1 door het jaar

AFDALEN NAAR DE DIEPTE
(Bij Hebr 2, 14-18)

Beste mensen, vandaag lezen we het volgende deel uit het boek De brief aan de Hebreeën. Dit boek is niet door Paulus geschreven, maar wel herkenbaar aan zijn gedachtegang.
Ik heb me nooit zo verdiept in dit  boek, waarin het verhaal soms wat ingewikkeld lijkt, zoals ook de volgende zin waarin Jezus zich niet bezig houdt met het lot van de engelen, maar juist met het lot van de mensen. Er staat in vers 16 het volgende: Het moge duidelijk zijn: Hij is niet begaan met het lot van engelen, Hij is begaan met het lot van de nakomelingen van Abraham. (‘Hij’ is jezus).

De Hebreeën zijn de mensen die eerder jood waren, maar later christen werden. Door de komst van Jezus is er een nieuwe stap gezet op de geloofsweg. Met het jodendom als blijvende basis en ondergrond zijn nu ook de Hebreeën overgestapt van het Oude Testament naar het Nieuwe.
Volgens de joodse traditie heeft het joodse volk de wet, via Mozes, van de engelen gekregen (zie ook Hand 7, 53). Nu is Jezus, Gods eigen Zoon, in de geschiedenis gekomen, en Hij, die boven de engelen staat, is nu voor korte tijd onder de engelen geplaatst, zo lazen we gisteren al in Hebr 2, 9b. Dit omwille van zijn eigen broeders en zusters, (dus omwille van ons).

Jezus heeft zijn leven gedeeld met mensen, met ons, door het lijden en de dood van alle mensen persoonlijk op zich te nemen. Dit mysterie is niet te bevatten. Door Hem zijn wij verlost. Door Hem onze liefdevolle broeder. Wij zijn kinderen van dezelfde Vader.
Zo is het Nieuwe Testament een stap verder dan het Oude Testament, al hangen ze nauw samen. Het Nieuwe Testament is uit het oude voortgekomen.

De grootheid van wat Jezus gedaan heeft gaat ver uit boven alles wat wij ons zouden kunnen voorstellen bij het begrip ‘verlossing’. Probeer je eens voor te stellen wat er hier in onze landen zou gebeuren als alle groten en voornamen in onze wereld van hun zetels zouden stappen en hun levens beschikbaar zouden stellen voor de mensen waarover zij moeten ‘waken’, en dat ze zelfs letterlijk hun leven zouden geven voor hun ‘schapen’. Je zou bijna denken dat ze hun verstand verloren zouden hebben! Ditzelfde is trouwens ook over Jezus gedacht.
Ik ben begonnen met de vreemde zin over die engelen waar Jezus zich niet om bekommerde. Nooit had ik begrepen waarom die zin er tussenstond. Nu is me duidelijk dat het gaat over het geweldige verschijnsel dat Jezus, die boven de engelen staat, zich vernederd heeft door voorbij aan de engelen, zich in te zetten voor de mensheid.

Wat ik me nu afvraag is, of het van ieder mens gevraagd wordt om je kleiner en kwetsbaarder te maken omwille van anderen. Bestaat het christendom daaruit als we geroepen zijn om Jezus te volgen? Wij kunnen een zo zware taak als die Jezus op zich genomen had, niet aan, maar ik denk dat Hij veel deeltaken heeft voor ons. Niet direct aantrekkelijk zou je eerste gedachte kunnen zijn, maar zeker zal in ons leven, ieder op eigen wijze en in eigen maat, misschien gevraagd kunnen worden om ons persoonlijk deeltje op ons te nemen.
Zoals Jezus gesteund werd in zijn lijden, zo zullen wij dat ook worden, daar mogen wij altijd op vertrouwen.

Laten we bidden

Jezus, wij proberen te beseffen
wat U gedaan hebt voor ons, mensen.
Het is een onbeschrijfelijk mysterie,
waar we niet altijd meer voldoende bij stil staan,
alsof we het bijna gewoon vinden
om in onze huizen
kruisen aan de wand te hangen,
en wel zonder er dagelijks naar op te kijken.
Vergeef ons en leidt ons naar de liefde voor het kruis.
Help ons om het kleine deeltje van ons eigen kruis
met liefde op te nemen,
zodat het aanvaarden ervan
steeds meer samen mag vallen met uw kruis.
Zo delen we met U, wat U met ons deelt.
Broeder Jezus,
mogen we oprechte broeders en zusters zijn van U.
Amen

Beste mensen, lees en herlees het stukje tekst waar je zelf door geraakt wordt, probeer er gevoelsmatig steeds dichter bij te komen en noteer, als je wilt, wat je zo getroffen heeft en waarom.
Ricky

---

Om mee te nemen op je weg

Loop met Jezus mee door de velden, nog voordat Hij aan zijn kruisweg begint, en leg Hem voor wat het jou zo moeilijk maakt om zo intiem bij zijn vrienden te horen. Probeer Hem de ruimte te geven om op jouw verhaal in te gaan.
En sluit met een hartelijk dankgebed.