vrijdag in week 2 door het jaar

GEROEPEN, GEBORGEN, GEZONDEN
(Bij Mc 3, 13-19)

Jezus ging de berg op en riep al degenen bij zich op wie Hij zijn keuze had laten vallen, en ze kwamen naar Hem toe.

Het evangelie van vandaag gaat over roeping en zending.
Wat allereerst opvalt, is dat Jezus vóór Hij de leerlingen zendt, hen eerst bij zich roept.
Hij vraagt - zou je kunnen zeggen - een drievoudig 'ja'.

Net zoals bij de leerlingen roept Hij ieder van ons bij zich. Hij vraagt ons om een stap te zetten, in beweging te komen, een keuze te maken. Hij doet een beroep op onze vrijheid. Deze door God geschonken vrijheid is van fundamenteel belang. Zonder vrijheid zouden we niet kunnen kiezen, niet kunnen liefhebben. We zouden poppen zijn aan touwtjes. Maar we zijn vrij. Juist in die vrijheid kunnen we kiezen, onze liefde tonen, en besluiten voor de Heer.
Ingaan op deze 'roep', dus nog vóór de zending, is ons eerste jawoord.

Eenmaal bij Hem nodigt Hij ons uit in Hem onze woonst te maken. Hij opent zichzelf voor ons en nodigt ons uit om deel te worden van zijn liefde voor God en onze naasten. Dit vraagt opnieuw een keuze van ons. Je kunt namelijk naar de Heer gaan, maar zonder werkelijk 'in Hem' te treden. Zoals je een kerk kunt bezoeken zonder echt te bidden, zo kun je je naar de Heer wenden zonder Hem werkelijk te ontmoeten. Hij vraagt of we onze intrede nemen in Hem.
Dit toevertrouwen aan de Heer is ons tweede jawoord.

Vanuit dit jawoord zal Hij ons zenden. Vanuit onze innige verbondenheid met Hem stuurt Hij ons het leven in. Eerst gaan we in de Heer, om daarna weer uit te gaan. Maar bij dit uitgaan verlaten we de Heer niet, en Hij ook niet ons. Integendeel, onze verankering in Hem blijft, maar er komt een nieuwe dimensie bij: de zending.
We worden gezonden naar onze concrete levenssituatie: naar onze huisgenoten, de werkvloer, onze engagementen, of zelfs ons ziekbed. Ook hier vraagt Hij ons om ja te zeggen. Want je kunt verankerd zijn in de Heer, maar 'nee' zeggen tegen de zending. Zo kun je een eucharistieviering bijwonen en ten diepste 'genieten' van de Heer die tot je komt doorheen Woord, Brood en gebed. Maar als je daarna naar huis gaat alsof er niets gebeurd is, mis je de kern. Daarom zendt de priester aan het einde van de eucharistieviering de mensen de wereld in. Het concrete dagelijkse leven is immers het 'werkterrein' waar Gods rijk zichtbaar en tastbaar moet worden.
Zending vanuit verbondenheid. Hierop ja zeggen is ons derde jawoord.

Tot dit drievoudige ‘ja’ zijn wij allen geroepen: 'ja' zeggen op zijn roep, onze thuis maken in Hem, en vanuit zijn zending Gods liefdeslied zingen op ons levenspad.

Laat ons ja zeggen: drievoudig. In eenvoud, oprecht, dankbaar en blij. Zodat Pasen zichtbaar wordt op alle plekken waar wij, en álle christenen, komen en leven.

Laten we bidden

Vader,
moge uw Geest ons hart richten op de Heer.
Moge zijn gloed ons openen
voor Christus' aanwezigheid.
En mogen wij,
opgenomen door en in Hem,
onze zending beminnen en volbrengen.
Om deze genade bidden wij,
in zijn naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we diep luisteren naar de stem van de Heer en met heel ons hart 'ja' zeggen op zijn uitnodiging om in Hem onze woonplaats te hebben. Mogen we vervolgens met liefde en toewijding ons gezonden-zijn omarmen.

---

Om mee op weg te gaan

Sta eens stil bij hoe jij bezig bent voor het Rijk Gods. Ben jij je werkelijk bewust dat de Heer jou bij je naam roept en je uitnodigt om eerst in Hem jouw thuis te vinden, voordat je iets onderneemt? Vanuit deze innige verbondenheid stuurt Hij je de wereld in, om zijn liefde gestalte te geven. Laat jouw gezonden-zijn doordrongen zijn van deze diepe eenheid met Hem.