woensdag in week 3 door het jaar

OFFER UIT  LIEFDE
(Bij Heb 10,11-18)

Beste mensen, allerlei woorden in onze taal hebben betekenissen die vanzelfsprekend zijn zonder uitleg. Toch zijn er ook woorden die een dubbele betekenis hebben, of zelfs een driedubbele. Ook kan eenzelfde woord  in een geheel andere context gebruikt worden. Neem nu het woord ‘offer’ waar we vandaag in onze eerste lezing mee te maken hebben. Je hoeft er geen woordenboek op na te slaan of internet voor te raadplegen om te weten dat het woord ‘offer’ mede over iets moeilijks gaat. Er zijn echter mensen die juist kracht putten uit ‘offeren’. Zo zal bijvoorbeeld iemand die grote zorg heeft voor een ziek familielid blij zijn iets voor dat familielid te mogen doen, gewoon omdat deze persoon dat werk met liefde doet. De zwaarte die er ook is, valt in het niet bij de liefde die er tegenover staat.

In de eerste lezing van vandaag uit de Brief aan de Hebreeën, wordt over offers gesproken. In het Oude Testament, in het boek Leviticus, komen veel wetten voor die te maken hebben met het brengen van offers bij allerlei verschillende gelegenheden. Zo zijn er ook offers om aan te geven dat we vragen om vergeving van de begane zonden. Ze noemen die offers Hersteloffers.

De priesters blijven dagelijks hun dienst verrichten en steeds opnieuw dezelfde offers opdragen, die de zonden nooit kunnen wegnemen, terwijl Hij [Jezus] na zijn eenmalig offer voor de zonden voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen. (Heb 10, 11-12)

Er wordt in deze brief aan de Hebreeën het verschil uitgelegd tussen de veelvuldig, telkens herhaalde offers van de levitische priesters én tussen het offer dat Jezus bracht aan het kruis. Door zijn zelfgave worden voor eens en voor altijd alle zonden vergeven.

Het zou niet meer nodig zijn dat telkens opnieuw een offer wordt gebracht om vergeven te worden van hetgeen al door Jezus zelfgave vergeven is.

Hoe zit het dan met het Misoffer, de Eucharistie- of een andere viering, waarin het vragen om vergeving, een plaats inneemt aan het begin van de dienst: Heer, ontferm U over ons. Soms gepaard gaand met tot driemaal toe, een klop op eigen borst. In de hele wereld wordt dit dagelijks gevraagd. Is dit dan overbodig?

Wij geloven dat Jezus de vergeving van onze zonden eenmalig heeft volbracht, maar hoort daar dan geen eigen werk bij? Het gaat over het herstellen van de relatie met God. Als die relatie met God verstoord is, dan is het logisch dat die relatie hersteld moet worden. Dit in de zekerheid dat onze God een vergevende God is. Wij weten bij voorbaat dat God ons vergeeft, maar die vergeving komt niet uit een automaat. Wel uit het levende en liefdevolle hart van God. Het enige wat nodig is, en altijd zal nodig zal blijven, is de vraag en het sterke verlangen van degene (een persoon of groep) die tekortgeschoten is. Jezus is de middelaar tussen de Vader en ons. Hij heeft ons al alles vergeven, maar de spijtbetuiging moet wel uit het hart van de mensen komen.

Sta even stil bij de openbare spijtbetuigingen van landen ten opzichte van elkaar. Je ziet het op tv, dat volkeren jaren later nog lijden onder fouten die begaan zijn door andere landen.

Zo heeft waarschijnlijk ieder van ons persoonlijk wel ooit een conflict gehad met iemand anders zonder dat het misschien ooit ten opzichte van die ander echt is goedgemaakt. Een bloemetje alleen is wel heel povertjes. Sorry zeggen ook wat zuinig.  De ander wil voelen dat het gemeend is. Soms heb je er meer woorden of gebaren voor nodig, om tot een echt herstel te komen. Omgekeerd is dat natuurlijk ook waar als je zelf lijdt om iets wat de ander jou heeft aangedaan.

Het voorbeeld van Jezus zelf kan helpen om de stap te zetten. Het hele evangelie staat vol met woorden rond vergeving. Vergeven en vergeven worden hoort bij de kern van ons geloof. En is ook de weg naar vrede. De weg die Jezus al geopend heeft toen Hij stierf aan het kruis.

Laten we bidden

Vader, vergevende en barmhartige God,
vergeef ons onze schuld zoals ook wij
aan onderen hun schuld vergeven.
Mogen onze harten openstaan voor herstel
van onze relatie met U en ook voor de relatie
met onze broeders en zusters,
dichtbij en veraf.
Moge uw vrede neerdalen in ons hart,
en in heel onze wereld.
Door Jezus uw Zoon
en onze broeder en verlosser.
Amen

Beste mensen, ga op vredesweg zonder aarzelen, vandaag en alle dagen.
Ricky

---

Suggesties voor onderweg

Niemand kan doen voor jou wat er op je eigen weg is gebeurd. Aan wie denk je als je dit leest? Soms lijken relaties onherstelbaar. Je hebt er misschien al vele keren energie in gestoken. Wat zou je beletten om het nog een keer te proberen? Stel dat jij het initiatief neemt, bid dan eerst om de nabijheid van de Geest van liefde die in jou zucht van verlangen en laat het resultaat los. Geef je maar over! Voeg dat offer bij het offer van Jezus zelf, ook als het moeite kost en pijn doet. Vergeven en vergeven worden is een genade, een rijkdom.