donderdag in week 2 door het jaar

MEER DAN LICHAMELIJKE GEZONDHEID ALLEEN
(Bij Mc 3, 7-12)

Allerlei zieken verdrongen zich om Jezus aan te raken, omdat Hij al veel mensen had genezen.

Bij de voorbije jaarwissel hebben we elkaar de beste wensen toegewenst. Dat doen we ook bij verjaardagen of andere gelegenheden. Heel vaak zeggen we dan: 'Ik wens je een goede gezondheid.' En vaak voegen we er het bekende zinnetje aan toe: '... want dat is toch het belangrijkste in een mensenleven.'

Lieve mensen, -  en ik hoop dat ik nu niemand tegen de schenen stamp - ik weet niet zeker of dat laatste waar is. Is fysieke gezondheid werkelijk het allerbelangrijkste in het leven van een mens?

Dat gezondheid belangrijk is, staat buiten kijf. Mensen verlangen ernaar fysiek gezond te zijn en doen daar meestal ook veel moeite voor. Maar de vraag die we ons mogen stellen is: 'Is fysieke gezondheid nu écht het allerbelangrijkste in ons leven?'

Het is een vraag waar we voorzichtig mee moeten omgaan. Mijn eigen vader - inmiddels flink in de tachtig - is onlangs met spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat zijn bloedplaatjes uit balans waren. Aan mijn moeder moest ik toen niet zeggen dat gezondheid niet het belangrijkste is in een mensenleven. Ze zou boos zijn, en terecht. Een mens wil nu eenmaal graag gezond zijn, en dat wenst diegene ook zijn of haar partner, kinderen, huisgenoten en vrienden toe.

Maar wat als je lichaam niet gezond is? Wat als je een chronische ziekte hebt, de diagnose van een kwaadaardige kanker krijgt, van de ene behandeling naar de andere moet of te horen krijgt dat je niet lang meer te leven hebt?
Dat is moeilijk, heel moeilijk. En het is allesbehalve vanzelfsprekend om daarmee om te gaan.

In Jezus' tijd was dat niet anders. Ook toen wilden mensen lichamelijk gezond zijn. Men had gehoord van Jezus en zijn wonderen, en men trok massaal naar Hem, hopend op genezing. Waarschijnlijk zouden wij hetzelfde doen.
Jezus, met zijn medelijden en meelevende hart, genas inderdaad vele mensen van hun fysieke kwalen. Toch weten we dat fysieke genezingen niet het belangrijkste waren voor Jezus. Hij keek naar de mens in zijn geheel, en in het bijzonder naar de binnenkant. Vooral onze innerlijke kwalen – onze neigingen tot zonde, onze lauwheid – wilde Hij aanraken en genezen.

Toen Jezus werd verweten dat Hij met tollenaars en zondaars at, antwoordde Hij: 'Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.' (Mc 2, 13-17).
Met andere woorden: bij Jezus ging genezing vooral om de binnenkant, om een verandering van leven, een beslissing voor God, een bekering van het hart.

Zorg dragen voor ons lichaam is goed en nodig. Verlangen dat we gezond zijn, is menselijk. Maar hoe staat het met onze binnenkant? Besteden we evenveel aandacht aan hoe we écht vanbinnen zijn als aan onze fysieke noden?

Ooit zullen we sterven. Ons lichaam zal achterblijven, maar onze binnenkant nemen we mee. Meer dan ooit zullen we bij ons sterven zicht krijgen op die binnenkant. Zal deze mooi zijn, getekend door een zuiver 'ja'? Of zal deze besmeurd zijn door onze 'nee-woorden'?

Beste mensen, ik wil fysieke zorg en zorg voor de binnenkant niet tegenover elkaar plaatsen. Maar zie dit als een wake-up call. Laten we, ondanks het feit dat we misschien fysiek ziek zijn, ondanks een mogelijke negatieve diagnose, ondanks dat we leven met een beperking of fysieke last, vooral oog hebben voor onze binnenkant.

Hoe staat het met ons 'ja' tot God? Blijven we – ondanks onze lastigheden – oog houden voor Hem en voor de ander?

En kunnen we, wanneer we fysiek ziek zijn of met een beperking leven, daarin de Heer welkom heten en Hem ontmoeten? Kunnen we dit zo beleven dat het vruchtbaar wordt, zowel voor ons eigen leven als voor het leven van de Kerk?

Lichamelijk ziek zijn heeft niet het laatste woord. In het leven gaat het om God, om ons 'ja' tot Hem, om de liefde - zowel bij ziekte als bij gezondheid.

Mogen wij áltijd instrument zijn van Hem.

Laten we bidden

Heer Jezus,
raak ons aan,
tot in het diepst van onze binnenkant.
Genees ons van alles
wat ons wegtrekt van de Liefde
en van Gods wil in ons leven.
Mogen wij, ons in vrijheid gevend aan U,
instrument zijn van Gods liefde
voor de mensheid.
Tot in lengte van dagen.
Amen.

Geliefde mensen, laten we zorg dragen voor ons lichaam, maar laten we vooral ook aandacht hebben voor onze binnenkant: ons ja-woord tot God en het belichamen van zijn liefde.
Een vredevolle donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Geven we aan ons innerlijke leven, ons ja-woord tot God, evenveel aandacht als aan ons lichaam? Staan we werkelijk stil bij wat ons innerlijk beweegt en zoeken we daarbij naar een hechtere relatie met Hem, ons bewust zijnde dat we in de wereld gezonden zijn?