donderdag in week 3 door het jaar

LICHT VOOR DE WERELD

Een christen is geroepen om een gemeenschapsmens te zijn. Het christelijk geloof is geen individuele reis, maar een gezamenlijke weg die we samen bewandelen. Zoals de brief aan de Hebreeën ons oproept: 'Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden, en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.' Ons geloof krijgt vorm in de gemeenschap en bloeit in de ontmoeting met anderen.

Dit vindt zijn diepste uitdrukking in de eucharistieviering. Daar komen we samen om te bidden, te zingen, te luisteren naar het Woord en Christus te ontvangen in de communie. We gaan niet als losse individuen, maar als deel van het mystieke Lichaam van Christus. De eucharistie is een feest van gemeenschap, waarin we niet alleen ons geloof beleven, maar ook gevoed worden om deze gemeenschap verder uit te dragen.

Ja, verder uit te dragen. Onze verbondenheid met elkaar mag zich niet beperken tot de muren van de kerk. We zijn geroepen om de Blijde Boodschap te brengen naar de wereld om ons heen. Jezus zelf het vandaag zo: 'Je pakt toch geen lamp om hem onder een korenmaat te zetten of onder een bed weg te bergen? Nee, je zet hem op een standaard.' Onze christelijke identiteit is er niet enkel voor onszelf. Het geloof is niet bedoeld om beknuffeld te worden in beslotenheid, maar om uitgedragen te worden.

De evangeliën zijn duidelijk. Ze nodigen ons uit om met een diepe menselijke empathie oog te hebben voor het broze in de wereld, voor hen die lijden, voor hen die naar de rand van de samenleving worden geduwd. De Schrift roept ons op ons daadwerkelijk te engageren om de situatie van hen die lijden te verlichten en verandering te brengen. Als de Kerk in de wereld zo aanwezig zou zijn - wat ze ook vaak is - dan is ze een getuigenis op zich, want ze laat het licht van Christus stralen.

Daarnaast mag een christen ook het kwade aan het licht brengen. Jezus zegt immers: 'Alles wat verborgen is, moet openbaar worden gemaakt, en alles wat geheim is, moet aan het licht komen'. We kunnen niet zwijgen waar onrecht geschiedt. Christenen mogen op de barricade staan en zich uitspreken tegen onderdrukking, ongelijkheid en elke vorm van kwaad die het menselijk leven aantast. Dit vraagt moed, het is niet evident, maar het is een essentieel onderdeel van onze zending. Ieder moet bekijken waar hij of zij hierin iets kan of moet doen.

De lezingen van vandaag leren ons we ons als geloofsgemeenschap vooral niet mogen terugtrekken in onze eigen veilige cocon. Het christelijk geloof vraagt van ons dat we de wereld intrekken, dat we het engagement van de liefde aangaan, dat we bouwen aan een samenleving waar Gods goedheid zichtbaar wordt. We zijn geroepen om iederéén te omarmen; onze eigen geloofsgenoten, maar ook veel verder dan deze begrenzing.

Laten we, naar de woorden uit de Hebreeënbrief van vandaag, 'op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden.' Soms moet de Kerk gewekt worden, moeten we elkaar wekken. Laten we als geloofsgemeenschap het goede gesprek met elkaar voeren, waardoor we ons van binnenuit geënthousiasmeerd voelen om Gods liefde gestalte te geven.

En niet onbelangrijk: laten we dit niet en nooit op eigen houtje doen, maar vanuit een diepe verbondenheid met de Heer. Hij is met ons en werkt door ons wanneer we ons aan Hem toevertrouwen.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U roept ons samen,
niet om op onszelf te leven,
maar om uw liefde te delen.
Wij bidden om innerlijk enthousiasme
om ons geloof zichtbaar te maken,
Wij bidden om wijsheid om recht te doen,
en een open hart voor wie lijden.
Heer, leef in ons, met ons en door ons,
opdat Gods in de wereld mag stralen.
Groeiend in U.
Amen.

Geliefde mensen, laten we als Kerk geen fauteuilchristenen zijn, met de Bijbel vroom op onze schoot. Maar laten we – voor wie daartoe geroepen is en daartoe de mogelijkheid heeft – Gods Woord handen en voeten geven, door gebed en daden van goedheid.
Een toegewijde donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Waar zijn we - misschien ongemerkt - in een veilige cocon gekropen, terwijl het evangelie ons roept om naar buiten te treden? Durven we ons hart en leven werkelijk openen voor de wereld om ons heen? Zijn we bereid haar niet alleen te ontvangen, maar ook actief naar haar toe te gaan? Moge ons geloof zichtbaar en levend zijn, niet achter gesloten deuren, maar midden in het leven!