zondag 5 door het jaar - B

ZALIG DE BARMHARTIGEN
(Bij Mc 1, 29-31)

Vandaag horen we dat mooie verhaal waar Jezus de schoonmoeder van Simon - die met koorts te bed lag - geneest. Jezus doet dit nadat ze Hem over haar hadden gesproken.

Wat Jezus hier doet – en Hij doet dat zeer vaak – is Gods barmhartigheid tonen. Hij hoort, ziet en handelt.

Zo was, en is, Jezus. En daar wij, als christenen, geroepen zijn de Heer te volgen, zijn wij dus geroepen diezelfde barmhartigheid te zijn. Niet op ons eentje, maar – als het goed is – gedreven door de Geest, in eenheid met de Heer.

Barmhartigheid ontstaat wanneer je het lijden waardoor je omringd wordt toelaat in je hart. En als het goed is treedt er dan iets in werking. Niet vanuit beredenering, maar vanuit het hart. Je stemt in op wat je ziet. En dat brengt je tot handelen.

Terecht merkt Marjan Slob (zij is Denker des Vaderlands in Nederland dit jaar) op dat barmhartigheid geen denkrichting is waardoor het lijden eerst aan het intellect wordt voorgelegd alvorens het op te lossen. Het is niet eerst overdenken, en al zeker niet berekenen. Het is spontaan reageren vanuit je hart. (Ontleend aan ‘Barmhartigheid zijn: een ja zonder nee’, bij Volzin)

Barmhartigheid is de nood van de ander in je toelaten als een appel tot liefdevol handelen. Het is je, van binnenuit, zorgzaam ontfermen over je naaste die in je binnenkomt van zodra je hem of haar ziet, of van hem of haar hoort spreken. In die zin ontstaat barmhartigheid vanuit zien of horen én toelaten. Als een gebeuren van het hart.

Ik kan jullie nu reeds vertellen, dat ‘barmhartigheid’ het thema zal zijn waarmee we de komende Veertigdagentijd zullen doorgaan. ‘Wees barmhartig zoals jullie Vader barmhartig is’ (Lc 6, 36). God is barmhartig naar ons toe, en wij zijn geroepen – geworteld in Christus – barmhartig te zijn naar elkaar toe en naar iedere naaste.

Het tweede gedeelte van het evangelie van deze zondag vertelt ons dat Jezus in alle vroegte opstond en zich naar een eenzame plaats begaf om er te bidden. Ziehier het hart van de ware christelijke barmhartigheid: je verbondenheid met de Vader. Wij zijn niet geroepen om de held uit te hangen op vlak van pure humane goedheid. Wij zijn op de eerste plaats geroepen om ‘in Christus’ Gods goedheid te belichamen. Vanuit de Heer. In eenheid met Hem.

In die zin is christelijke barmhartigheid in wezen een mystiek gebeuren, waarin we ons ontfermen over de ander vanuit een innige godsverbondenheid.

Mogen we als Kerk op deze wijze in de wereld aanwezig zijn, zingend van Christus’ Pasen.

Laten we bidden

Vader,
moge uw barmhartigheid voor de mensheid
voor ons een aansporing zijn
op dezelfde wijze om te gaan
met ieder die U ons toevertrouwt.
Moge Jezus het levend hart zijn
van dit gebeuren.
In zijn naam.
Amen.

Een vreugdevolle zondag voor ieder van jullie.
Alle Goeds, kris

---

Vragen om mee op weg te gaan

Heet ik Jezus zo welkom dat het wonder van Gods barmhartigheid ook in mij kan gebeuren?

Laat ik toe dat de ander door zijn zijn mij appeleert tot daden van goedheid?

Beleef ik mijn goed zijn voor de ander puur vanuit mezelf los van God, of mag Jezus het hart zijn van dit gebeuren?