vrijdag in week 5 door het jaar

HET INTIEME GESPREK
(Bij Mc 7, 31-37)

In het evangelie van vandaag lezen we dat Jezus de dove man apart nam, weg van de menigte.

Ik denk dat het heel goed is om met je gebrokenheid af en toe alléén met de Heer te zijn. Vragen naar heling is een zaak tussen de Heer en jou. Dat staat helemaal niet in contrast met 'gemeenschap', wat zo eigen is aan de Kerk. Integendeel. We gaan maar gemeenschap met elkaar kunnen vormen wanneer we onze persoonlijke band met de Heer goed verzorgen.

En daarvoor moeten we soms weg uit de 'menigte', weg uit de gemeenschap. Daarom niet fysiek weg van je huisbewoners (hoewel dit soms kan, bv een stille retraite buitenshuis), maar het is goed om regelmatig een alleen-zijn te scheppen tussen jou en de Heer. Gebed dus.

Vooreerst om stil te zijn. Jij bent er, Hij is er, en da's goed zo. Laat de stilte er maar zijn. Uw hart in het zijne, zijn Hart in het uwe. En laat maar gebeuren. Oh heilige stilte, genadevolle leegte, zalige volheid!

Om in stilte je diepste noden in zijn schoot neer te leggen. Noden die Hij reeds kent, méér dan jij ze kent. Maar ze bewust - met of zonder woorden - neerleggen in zijn schoot hoort bij het innerlijke gesprek. In je gefluister tot Hem druk je je vertrouwen uit. In je vertrouwen toon je je liefde voor Hem. En maar al te graag leg je niet enkel je woorden neer in zijn schoot, maar je hele hoofd, je hele hart, je hele zijn. Je wijdt je ten diepste toe aan Hem zoals Hij dit altijd heeft gedaan naar jou toe. Oh tedere omhelzing. Oh innige eenheid!

Om dan weer fysiek in de gemeenschap te komen, bevrucht door God, Jezus' barend in je liefde voor ieder.

Misschien nog dit: je alleen-zijn met de Heer is in wezen nooit een alleen-zijn onder jullie tweeën. Als gedoopte heb je deel aan de grote gemeenschap. Je neervlijen tegen de Heer is dit doen in en met de gemeenschap van de Kerk; altijd. Wat niet wegneemt dat je fysiek in afzondering plaatsen om 'alleen' te zijn met de Heer van wezensbelang is. Gemeenschap en alleen-zijn is als broer en zus, onafscheidelijk met elkaar verbonden.

Laten we bidden

Vader,
wij bidden U:
Neem ons - in Christus - af en toe apart,
weg van de menigte,
om ons aan te raken; ten diepste.
Mogen wij deze genade koesteren,
opdat ze vruchtbaar mag zijn
voor allen die Gij op ons levenspad brengt.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.

Geliefde mensen, neem af en toe de tijd om alléén te zijn met de Heer. Het zal je ten diepste deugd doen.
Een mooie vrijdag, kris

---

Vragen om mee te nemen

Hoe komt het dat ook ik soms doof ben voor Gods uitnodiging in mijn leven?

Heet ik de Heer in mijn leven voldoende welkom zodat Hij helend aanwezig kan zijn?