maandag in week 5 door het jaar
ENGAGEMENT VAN BINNENUIT
(Bij Mc 6, 53-56)
Overal waar Jezus kwam, in dorpen, steden en gehuchten ... de plaatsen worden niet eens met name genoemd, zo klein, zo gering, zo min zijn ze. Maar voor God is niets te min. Voor God is niemand te min.
... legden ze de zieken op het plein en ze smeekten Hem of ze ten minste de zoom van zijn mantel mochten aanraken. En iedereen die Hem aanraakte, werd genezen.
Lieve mensen, laten we, als Kerk, elkaar tot bij Jezus brengen, of Jezus bij elkaar. Een christen is geroepen te leven van binnen naar buiten, zijn ogen gericht op de wereld rondom hem, zijn hart gericht - vanuit Gods inwoning - op de medemens, dichtbij en veraf. De wereld is het werkdomein van de christen. Er is zoveel dorst, zoveel vraag naar liefde.
Hoeveel mensen smachten naar wat menselijke nabijheid, naar gemeende vriendschap, naar niet altijd die tas koffie alléén te moeten drinken. Onlangs hoorde ik nog dat planten groeien wanneer je met hen praat. Neem dat het waar is ... Wat moet het dan zijn wanneer we mensen opzoeken en het ‘goede gesprek’ met hen voeren.
Velen verlangen naar innerlijke rust en vrede, gekwetst als ze zijn door omstandigheden die gebeurd zijn. Nabijheid is een sleutel.
Zoveel mensen en gezinnen hebben honger; letterlijk bedoeld. Ver weg maar ook dichtbij. Hebben we weet van deze mensen? Of willen we het liever niet weten En als we er weet van hebben, en we zijn in de mogelijkheid, mogen ze dan rekenen op een zeker engagement?
Zoveel bejaarden smachten naar mensen die met hen meegaan naar dat grote moment van hun sterven. Oh er wordt zoveel alleen gestorven.
Je zou een hele oplijsting kunnen maken van wat er allemaal te doen is. Eigenlijk is verveling voor een christen uit den boze. In Gods tuin is er altijd werk.
Zorg voor de medemens zou een logisch gevolg moeten zijn van ons geloof.
Of zoals Jakobus schrijft: Zoals het lichaam dood is zonder geest, zo is ook geloof zonder daden dood. (Jak. 2, 26)
Laten we Jezus welkom heten in ons leven, laten we Hem ten diepste ontmoeten, opdat we vanuit Hem Gods liefde mogen worden voor de medemens.
Ja, worden, want we zijn allemaal groeiende. Wie stilstaat verdort. Wie op weg gaat, die is.
Laten we bidden
Vader,
moge uw Geest ons binnenleiden in Christus.
Moge deze ontmoeting ons brengen
in dat eeuwige lied van Liefde
voor allen en alles.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.
Zegen over deze nieuwe week.
Vredevolle groet, kris
Vragen om mee op weg te gaan
Krijgt God in mijn leven die plaats zodat Hij in mij kan gebeuren?
Ben ik een mens louter van de intentie of ook van de daad?
Geef ik door mijn leven, leven aan anderen?
Intentie en daad sluiten elkaar niet uit, wat mij betreft. Intentie vind ik trouwens heel belangrijk. Het zorgt voor diepgang en richting. Een intentie die niet gedragen is in het hart mist echter daadkracht.
BeantwoordenVerwijderenZelf ben ik iemand van de daad....Voorbeeld, intentie; vandaag ga ik op zieken bezoek en ja dat doe ik dan, maar ben er niet altijd zeker van dat God daarbij is? Is mijn intentie wel gedragen met voldoende liefde van God ? Er is twijfel!!!
VerwijderenIk lees in de commentaar: "De wereld is het werkdomein van de christen. Er is zoveel dorst, zoveel vraag naar liefde".
BeantwoordenVerwijderenSteeds meer mensen hebben nood, geestelijke nood. Dus: overal waar we kunnen met mensen in contact gaan, vooral ook de vreemdelingen en vluchtelingen in ons midden. Hen durven aanspreken. Het doet wonderen! En ook met hen bidden, zelfs op straat, in de winkel, in het zwembad, in kantoren en overal waar we mensen ontmoeten. We zullen erover vertellen en getuigen tijdens het missiecongres in Koekelberg (maart).
Chris, met je vragen ga je tot diep in mijn hart. Soms ben ik er niet goed van. Maar het is oké hoor. Laat maar gebeuren.
BeantwoordenVerwijderenIs dit lectio divina ? Onderscheiden? Ingrijpend, uw vragen zijn raak.de juiste vragen stellen.
BeantwoordenVerwijderen