Van Woord naar leven

WAKKERE STILTE (Bij de lezingen van deze 1e adventszondag) Vandaag, op deze eerste zondag van de advent, horen we Jezus zeggen: ‘Wees waakzaam en bid onophoudelijk.’ In deze tijd van verwachting worden we uitgenodigd om stil te staan bij het mysterie van Jezus’ drievoudige komst: te Bethlehem, in ons dagelijks leven, en bij zijn grote wederkomst. Elk van deze momenten is van fundamenteel belang voor ons geloof en roept ons op tot een houding van waakzaamheid, gebed en innerlijke stilte. De eerste komst van Jezus, zijn geboorte in Bethlehem, is een onmiskenbaar historisch feit. Zonder deze concrete incarnatie zouden we slechts spreken over een abstract, spiritueel gebeuren. Maar Jezus is werkelijk mens geworden: geboren uit Maria, met Jozef als zijn voedstervader, en levend temidden van ons. Hij at, dronk, predikte, verrichtte wonderen en gaf zichzelf aan het kruis. Zijn dood en verrijzenis getuigen van Gods immense liefde voor ons. Deze historische Jezus is het fundament van ons gel...

GEROEPEN DOOR ZIJN WOORD (Bij het feest van Andreas) Elke apostel heeft z’n feestdag, dus ook Andreas. Andreas was een enthousiast volgeling van de Heer die, zo lezen we in het evangelie van vandaag, bereid was haven en goed achter te laten om de Heer te volgen nadat Hij hem riep. En eigenlijk is het mooi, om bij de aankomende advent, na te denken over onze eigen roeping, hoe we deze ontvangen en dragen, om vervolgens te baren doorheen ons ja-woord. Vaak zeggen mensen tegen elkaar: 'Je moet doen wat je voor jezelf het beste vindt, als je maar gelukkig bent'. Men zegt dit over het algemeen goed bedoeld, maar het heeft een heidens ondertoontje. Een christen zou veeleer moeten zeggen: 'Je zou moeten trachten te weten te komen wat God met je leven wil, en dát trachten te doen.' Dát is evangelie. Het is de Heer die roept. We roepen niet onszelf, we roepen ook niet anderen. Het is de Heer die roept en Hij alleen. Het kan natuurlijk zijn dat Hij mensen gebruikt om anderen te...

EEN VISIOEN DAT ROEPT (Bij Ap 21, 2) In een wereld waarin vandaag onrecht, oorlogen en verdeeldheid diepe sporen trekken, klinkt de roep van het Nieuwe Jeruzalem als een hoopvolle melodie. Het beeld van deze heilige stad, neerdalend uit de hemel als een bruid voor haar bruidegom, raakt aan het diepste verlangen van de mensheid: een plek van vrede, rechtvaardigheid en onvoorwaardelijke liefde. Maar terwijl het een visioen is, vraagt het ook vandaag om een antwoord van ieder van ons, hier en nu. Het Nieuwe Jeruzalem belichamen is namelijk de roeping van de Kerk. Ondanks de gebrokenheid van de wereld zijn we geroepen het Nieuwe Jeruzalem nu reeds waar te maken. We zijn geroepen om als levende stenen deze stad te bouwen, om een gemeenschap te vormen waarin Christus' liefde zichtbaar wordt. Dit begint allereerst met gebed. Gebed om zelf in eenheid met de Heer te kunnen leven. Door ons nederig open te stellen voor de werking van de Heilige Geest in ons diepste zelf, worden we in staat...

STA RECHT, KIJK OP (Bij Lc 21, 20-28) 'Richt je op en hef je hoofd, want jullie verlossing is nabij!' Zo eindigt het evangelie van vandaag. Jezus schetst een beeld van chaos en rampspoed, waarin angst en onzekerheid de overhand lijken te hebben. Maar in die duisternis klinkt een krachtige oproep: wees niet bang, blijf staan, kijk omhoog. De stormen van het leven, zowel persoonlijk als wereldwijd, brengen ons soms aan het wankelen. Dat kan ons onzeker en angstig maken. Toch worden we geroepen om anders te reageren: niet met angst, maar met liefde. Met een liefde die naar buiten treedt, een liefde die sterker is dan dreiging, een liefde die troost biedt in verdriet en hoop schept in gebrokenheid. Het kwaad in deze wereld heeft niet het laatste woord. God zal, op zijn tijd, recht doen aan alle onrecht. Onze taak is om vandaag – in 2024 – in het licht van zijn liefde te leven. Ook al vliegen er bommen tussen Rusland en Oekraïne met veel ellende tot gevolg, ook al woedt er een ...

ONWANKELBAAR BIJ TEGENWIND (Bij Lc 21, 12-19) We leven in een tijd die fundamenteel anders is dan vijftig jaar geleden. Het is lang geen vanzelfsprekendheid meer om vandaag bewust en consequent als christen door het leven te gaan. Het vraagt een heldere keuze en een moedige houding. Op waardering of applaus hoef je niet te fel te rekenen. Maar daarvoor ben je ook geen christen. We zijn niet geroepen om de gunst van mensen te zoeken, maar wel om de wil van de Vader te doen. Jezus geeft ons vandaag een geruststellende boodschap mee: we hoeven geen angst te hebben. Het enige wat Hij van ons vraagt, is om in Hem te blijven. Hij zal ons immers woorden van wijsheid schenken – zo krachtig, zegt Hij, dat geen van onze tegenstanders deze zal kunnen weerspreken. Ons spreken en handelen hoeft niet voort te komen uit onze eigen kracht, en al zeker niet uit angst of controle. We mogen spreken en handelen vanuit Christus' inwoning diep in onszelf. Dit vraagt om diepe overgave aan zijn aanwezig...

HOPEN ALS TEGENBEWEGING VAN ANGST Beste mensen, wij staan bijna aan het begin van de advent, de voorbereidingstijd op het kerstfeest. Op het einde van het kerkelijk jaar krijgen we zware teksten te horen, die vooraf zullen gaan aan de komst van de Mensenzoon. In het evangelie van vandaag wordt er over tekenen gesproken. Ook de inhoud daarvan is zwaar. De leerlingen worden er onrustig van, willen het naadje van de kous weten: wanneer, en hoe gaat dit gebeuren? Ze zouden het moment en de wijze willen herkennen als het zover zou zijn. Zo duidelijk kan het echter niet uitgelegd worden. Of ze wijzer zijn geworden van de uitleg van Jezus is nog maar de vraag, want er zijn ook tekens die hen kunnen misleiden. Daar waarschuwt Jezus hen voor. Ik denk dat hun onrust alleen maar groter geworden is, want de opsomming van Jezus gaat maar door met de ene verschrikking na de andere. Jezus zegt er ook nog bij dat ze niet alles moeten geloven wat mensen hen wijs willen maken. Als wij aan Kerstmis den...

HEMEL OP AARDE (Bij Ap 14, 1-3 + 4b-5) De lezing uit het boek Apocalyps van vandaag schetst een prachtig visioen: een groep van 144.000 mensen, zuiver en trouw, verenigd met Christus op de berg Sion. Maar deze woorden zijn geen oproep om te wachten op een verre toekomst of op een exclusieve uitverkoring. Het is een uitnodiging aan ons allemaal, hier en nu, om de handen in elkaar te slaan en te bouwen aan een wereld zoals God die bedoelt: een wereld van vrede, liefde en gerechtigheid. Laten we samen een gemeenschap zijn waarin Christus zichtbaar aanwezig is, in onze liefde, ons delen en onze zorg voor elkaar. Een gemeenschap die, vanuit het waaien van de Geest, de lofzang van liefde niet alleen zingt maar ook leeft, in ieder gebaar van goedheid en mededogen. Deze aarde kan een weerklank worden van hemelse harmonie. Geen plek van uitsluiting, maar van eenheid. Geen ruimte voor leugens, maar voor waarheid en oprechtheid. Door samen te werken en vanuit Christus te leven, kunnen wij hier...

TWEE TRONEN, ÉÉN WAARHEID (Bij het hoogfeest van Christus Koning) Vandaag zien we twee koningen tegenover elkaar. Ze staan in dezelfde ruimte. Pilatus met zijn koningschap, en Jezus met het zijne. Hetzelfde woord, maar met een totaal andere invulling. Het koningschap van Pilatus staat voor macht, overheersing, gediend willen worden, rijkdom, toe-eigening. Jezus’ koningschap daarentegen staat voor nederigheid, vrede, liefde, dienstbaarheid en zichzelf geven. Twee koningen in dezelfde ruimte, dicht bij elkaar, maar onvergelijkbaar. Iets soortgelijks zien we bij het laatste avondmaal, een van de grootste momenten in de geschiedenis: Jezus en Judas, aan dezelfde tafel. Jezus, die de mensheid komt verlossen, en Judas, die de Liefde verraadt. Dit patroon zien we ook in de wereld om ons heen, in het verleden en vandaag de dag. Liefde en kwaad, waarheid en leugen, ze bestaan naast elkaar, dicht bij elkaar, in dezelfde ruimte. En als we eerlijk in de spiegel kijken, herkennen we het ook in o...

EEN THUIS VOORBIJ TIJD EN RUIMTE (Bij Lc 20, 27-40) In het evangelie van vandaag horen we hoe enkele sadduceeën Jezus proberen te vangen in een discussie over de eeuwigheid: wie met wie verbonden zal zijn in de hemel, en hoe dat allemaal zal functioneren. In plaats van in zichzelf plaats te maken voor het mysterie van het eeuwige leven, probeert men deze werkelijkheid te beperken tot puur menselijke en zeer beperkte overwegingen. Het eeuwige leven kunnen we niet verwoorden, laat staan vatten. Het is iets wat ons mens-zijn ver overstijgt. Het gaat over een Al waar we beter niet te veel woorden aan verspillen. Dit betekent echter niet dat we er niet over mogen nadenken - integendeel. Het is goed om ermee bezig te zijn. In zekere zin kan en zal het ons huidige leven voeden. Maar we moeten, naar mijn mening, afstand nemen van de neiging om het ‘eeuwige leven’ in al te menselijke vormen te gieten. We mogen er geen concrete voorstellingen van maken. God heeft gewild dat het voor ons mensel...

HUIZEN VAN GEBED (Bij Lc 19, 45-48) Jezus ging naar de tempel, waar Hij de handelaars begon weg te jagen, met de woorden: ‘Er staat geschreven: “Mijn huis moet een huis van gebed zijn,” maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’ Zo lezen we vandaag. Enkele jaren geleden was ik op doorreis in Bosnië-Herzegovina. In een klein dorpje zaten we een 50-tal meter van de kerk wat brood te eten. Vanuit de velden kwam er een oude tractor aangereden. Toen deze een bocht maakte langs de kerk, vertraagde hij tot bijna stilstand. De boer op de tractor deed zijn pet af, maakte een lichte buiging richting de kerk, en versnelde weer en draaide achter de kerk de velden in. Prachtig hoe deze boer vanuit zijn dagelijkse arbeid op het veld Jezus een groet bracht. Wanneer Franciscus van Assisi (13e eeuw) met zijn broeders door bossen en velden trok, en ze zagen in de verte een kerk of kapel, knielden ze allen neer en baden: "Wij aanbidden U, Heer Jezus Christus, hier en in al uw kerken die ov...

TOEGEWIJD LEVEN (bij de gedachtenis van Maria-Opdracht, en bij Mt 12, 46-50) Vandaag vieren we de gedachtenis van Maria-Opdracht, ook wel bekend als de ‘Maria Presentatie’. Dit feest vindt zijn oorsprong in het apocriefe Proto-evangelie van Jakobus, waarin wordt beschreven hoe Maria als jong meisje aan God wordt toegewijd. Deze toewijding benadrukt hoe belangrijk het is dat ouders hun kinderen aan God 'schenken'. Zo deden de ouders van Maria dit voor haar, en later deden Maria en Jozef hetzelfde met Jezus (de Opdracht van de Heer in de tempel). Het was een gangbare traditie in de Joodse gemeenschap waarmee miljoenen mensen hun kinderen hebben toegewijd aan Jahwe-God. Na het scharnierpunt in de geschiedenis van Jezus’ leven op aarde heeft de Katholieke Kerk deze traditie overgenomen in de vorm van het sacrament van het doopsel. Ook hier staat de toewijding aan God centraal, met de hoop dat het kind de weg mag vinden die God met hem of haar wil gaan. Het toewijden van een kind ...

LEVEN IN DE GLORIE VAN GOD (Bij Ap 4, 1-11) In deze laatste weken voor de adventstijd worden we door de liturgie uitgenodigd om te lezen uit het boek Apocalyps. Op het eerste zicht geen makkelijk boek. De rijke symboliek en beelden vragen om een open hart en een biddende houding. Het is meer dan de moeite waard om ons hiervoor te openen, want - net zoals andere teksten uit de Bijbel - spreekt God ook doorheen deze teksten zelf tot ons, en verwijst Hij naar zijn liefde waarin wij als zijn kinderen mogen leven. Deze lezingen uit de Apocalyps wijzen niet enkel vooruit naar ons toekomstig leven bij God na ons aards sterven. Ze zijn ook een uitnodiging om hier en nu, in ons dagelijks bestaan, al te leven vanuit zijn liefde. Ze roepen ons op tot een mystieke houding, waarbij we ons laten raken door zijn aanwezigheid en onze blik te verheffen naar zijn heerlijkheid, midden in de werkelijkheid van ons dagelijks leven. Vandaag worden we doorheen het visioen van Johannes meegenomen naar e...

IK STA VOOR DE DEUR EN KLOP Het zou zomaar de titel van een boek kunnen zijn. Misschien herinneren we ons nog ‘De klop op de deur’ van Ina Boudier-Bakker, later ook als televisieserie. Of je herinnert je dat je zelf voor een deur stond, ergens aanbelde, maar dat er niemand thuis was. Nog even achterom geprobeerd, maar ook daar was de deur op slot. Wat jammer nou. Je wilde net iets gaan vertellen waar je heel blij mee was. In onze lezing gaat het niet over een roman van vele jaren geleden, noch over een nieuwtje dat je graag wilde vertellen. Een nieuwtje, ja toch: ‘Goed Nieuws.’ Daar gaat het over. De eeuwen door hebben we mogen luisteren naar goed nieuws. In dezelfde tijd was er ook veel slecht nieuws. De tijden zijn niet zo veranderd in dat opzicht. Wat dat goede nieuws betreft, denk ik dat de meeste lezers van deze site misschien uit zichzelf al de associatie krijgen met het Evangelie, want dit woord betekent juist, het Goede nieuws. Vroeg of laat ben je ermee in aanraki...

OP DE VLEUGELS VAN VERTROUWEN (Bij Mat 14, 22-33) In het evangelie van vandaag worden we uitgenodigd om met Jezus de weg van vertrouwen en geloof te bewandelen. Nadat de wonderbare vermenigvuldiging van de broden had plaatsgevonden, stuurde Jezus zijn leerlingen vooruit. In de stilte van de nacht zocht Hij de eenzaamheid van de berg om in gebed bij de Vader te zijn. Het is in deze stilte dat de verbinding met God steeds vernieuwd en versterkt wordt, een uitnodiging voor ons om ook regelmatig momenten van afzondering te zoeken en Gods aanwezigheid in de stilte te ervaren. De leerlingen bevonden zich ondertussen in de boot, ver van de oever, terwijl een storm hen teisterde. De golven waren hoog en de tegenwind sterk. Dit beeld is herkenbaar: momenten in ons leven waarin we ons overweldigd voelen door omstandigheden, wanneer we het gevoel hebben dat alles tegenzit. Jezus lijkt ver weg, maar in deze momenten komt Hij naar ons toe, vaak op manieren die we niet hadden verwacht. Hij wandelt...

DE GEUR VAN BROOD EN GENADE (Bij Mc 13, 24-32, op het feest van de Werelddag van de Armen) Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia. Het evangelie van vandaag herinnert ons eraan dat de ‘Mensenzoon’ niet komt in de sleur van onze gewoonten, en dat Hij niet past in het gewone gangetje van altijd. De komst van de Mensenzoon brengt een radicale verandering in het leven van de mensen en in de schepping zelf teweeg. Jezus beschrijft deze transformatie met de typische woorden van de apocalyptische traditie, die in die tijd erg gebruikelijk was, en spreekt over kosmische gebeurtenissen die de natuurlijke orde aan het wankelen brengen. Jezus spreekt over de ‘dagen na de verdrukking’ , maar zegt ook dat deze gebeurtenissen zullen plaatsvinden 'in deze generatie’ . Deze ‘dag van de Heer’ overvalt elke generatie, elke dag van de geschiedenis. Jezus spreekt over ‘heel dichtbij’. In andere vertalingen schrijft men ‘vlak voor de deur’ . Deze uitdrukking wordt...

ZORG OM HET GEBEDSLEVEN (Bij Lc 18, 1-8) We leven in een wereld waarin het geloof, met name het gebed – althans in onze streken – vaak naar de achtergrond is verdwenen. Veel mensen bidden zelfs helemaal niet meer. Dit zou ons kunnen verleiden om een oordeel te vellen over deze mensen, maar laten we dit vooral niet doen. Het is echter wel een zorg die we als Kerk ter harte mogen of moeten nemen. Gebed zou de adem van het leven moeten zijn voor iedere mens. Het is niet alleen de manier waarop we onze eigen relatie met de Heer voeden, maar ook de manier waarop we Kerk en wereld dagelijks neerleggen in de schoot van de Vader. Beide vormen van gebed zijn van wezenlijk belang. Laat de vraag van Jezus: 'Zal de Mensenzoon geloof vinden op aarde?' voor ieder van ons een spiegel zijn. Hoe staat het met ons eigen gebedsleven? En hoe kunnen we anderen, die moeite hebben om te bidden of het gebed helemaal hebben opgegeven, opnieuw warm maken voor deze verbinding met God? Laten we als K...

LIEFDE, HET ALOUDE GEBOD (Bij 2 Joh, 1, 5) 'Ik houd u in deze brief geen nieuw gebod voor, maar een gebod dat ons vanaf het begin bekend is: laten we elkaar liefhebben.' Zo lezen we vandaag in de eerste lezing uit de tweede brief van Johannes. Elkaar liefhebben in vele vormen van kleine goedheid … daar gaat het om. Gewoon kleine daden, met liefde gedaan, niet opvallend, maar gemeend, van harte, omwille van de ander, niet om iets terug te krijgen, en als het kan met een zekere blijheid; een diepe vreugde die haar wortels heeft in de opstanding van de Heer. Want daar gaat het om: de liefde van Pasen belichamen. Niet op je eentje, maar mét de Heer, innig verenigd met Hem, vanuit zijn inwoning in jezelf, in het hart van de Kerk. Zie het niet te theoretisch, ook niet als een principe, of een goed gevonden idee. Het gaat om een leven mét de Heer, een leven in Christus, vanuit een innige verkering met Hem. En zie het echt niet te groots. Kleine goedheden. Met de mensen u gegeven....

ONDER ONS EN IN ONS (Bij Lc 17, 20-21) Vandaag zegt Jezus: ‘De komst van het koninkrijk van God laat zich niet aanwijzen, en men kan niet zeggen: “Kijk, hier is het!” of: “Daar is het!” Maar weet wel: het koninkrijk van God ligt binnen uw bereik.’ Het huis waarin we wonen, de plek waar we werken, de plaats waar we mensen ontmoeten, de gemeenschap waartoe we behoren, de school of universiteit waar we studeren, onze straat, ons dorp of onze stad – het zijn allemaal plaatsen waar Jezus tot ons komt. In die zin is het Rijk Gods voortdurend midden onder ons. Daar is Hij, bemint Hij, en roept Hij ons op. Christus’ aanwezigheid is voor onze lichamelijke ogen niet altijd duidelijk zichtbaar. Maar wie kijkt met de ogen van het geloof, met de ogen van de Geest, zal de Heer als aanwezig ervaren. Dit ‘aanwezig weten’ zal voor de gelovige meer en meer vanzelfsprekend worden, naarmate hij of zij zich opent voor die aanwezigheid. Het ‘gaan met de Heer’ wordt dan een constante in ons leven. Dit za...

GENEZING VOORBIJ HET ZICHTBARE (Bij Lc 17, 11-19) Dit evangelie nodigt ons uit om na te denken over het wonder van zowel dankbaarheid als geloof. Tien mensen stonden samen aan de rand van de samenleving, gescheiden van anderen door hun ziekte en hun status als ‘onreinen’. Op een beslissend moment, op een grensgebied tussen Samaria en Galilea, ontmoeten ze Jezus, die zowel met Jood als Samaritaan medelijden heeft. Hun roep klinkt eenvoudig maar krachtig: 'Meester, heb medelijden met ons!' Jezus geneest hen niet direct, maar stuurt hen naar de priesters, zoals voorgeschreven in de Wet. Hun genezing vindt plaats onderweg – in een beweging van gehoorzaamheid en geloof. Wat een vreugde moet het hen gegeven hebben om zich reeds onderweg genezen te weten. Toch is het slechts één van de tien die, in plaats van door te lopen naar de priester, zich omdraait en naar Jezus terugkeert. Deze man, een Samaritaan, erkent niet alleen zijn genezing, maar herkent ook de bron ervan. Hij ziet en...

 GEEN APPLAUS VERWACHTEN (Bij Ps 37, 3. 4. 18. 23. 27. 29;  Lc 17, 7-10) Beste mensen, vandaag houden we ons onder andere bezig met een zin uit de vrij lange psalm 37. Meestal heeft de keuze van de psalmverzen te maken met de andere teksten van de dag. In dit geval geeft Paulus (of wie na hem zijn naam gebruikt heeft), veel goede raadgevingen aan Titus die op het eiland Kreta het werk van Paulus voort moet zetten. Goed bedoelde en eenvoudige bemoedigingen om verder te gaan op de juiste weg. In het evangelie wordt een innerlijke houding aanbevolen waar we over na kunnen denken. Het betreft dienstbaarheid, zonder daar groot op te gaan. Uit de geselecteerde psalmverzen zijn zeer mooie raadgevingen gekozen om dit alles te onderstrepen. Wat mij roert zijn onder andere de volgende verzen uit psalm 37: Vertrouw op de Heer en doe het goede, bewoon het land en leef er veilig. Zoek het geluk bij de Heer. Hij zal je geven wat je hart verlangt (3 en 4) Vooral die laatste zin t...

BOUWEN OF BREKEN ? (Bij Lc 17, 1-6) Vandaag wil ik met u dieper ingaan op het eerste stukje evangelie van vandaag, waarin Jezus waarschuwt: 'Het is onvermijdelijk dat er valstrikken zijn, maar wee degene die ervoor verantwoordelijk is! Het zou beter voor hem zijn als hij met een molensteen om zijn nek in zee werd geworpen dan dat hij ook maar een van deze geringe mensen ten val zou brengen. Let dus goed op jezelf!'  Als christenen zijn wij uitgenodigd om oprecht met anderen om te gaan, met woorden die opbouwen en bemoedigen. Dat betekent niet dat we altijd over God en zijn geboden moeten praten, maar wel dat onze woorden geworteld zijn in de Blijde Boodschap. Vanuit een hart dat verankerd is in Christus, spreken we positief en opbouwend, zonder te zoeken naar applaus of erkenning. Gewoon goede woorden spreken. Want ja, er is ook een andere manier van omgaan met mensen: hen afleiden van wat edel, schoon en waarachtig is. Door onze taal kunnen we anderen meeslepen in roddels ...

ZELFGAVE (Bij Mc 12, 38-44) De overweging is van de hand van Frans Mistiaen, sj Jezus zit tegenover de offerkist in de tempel en ziet de rij mensen die er iets inleggen: de een wat licht kopergeld, de ander een zwaar rinkelende munt. Maar zijn blik valt vooral op één persoon: een arme weduwe die twee muntjes offert. Hij vindt haar gebaar zo betekenisvol dat Hij zijn leerlingen erbij roept, vooral om hen attent te maken op haar innerlijke houding. Dit verhaal van de arme weduwe is geen moraliserende les om ons aan te sporen méér te geven bij de volgende collecte. Jezus wil ons ook niet oproepen om bepaalde groepen, zoals rijk en arm, met elkaar te vergelijken of tegenover elkaar te stellen. Zoals vaker bij Hem, gaat dit verhaal niet in de eerste plaats over mensen, maar over God. Jezus herkent in het gebaar van deze arme weduwe de houding van God zelf tegenover ieder van ons. De weduwe gaf twee muntjes, alles wat zij bezat, alles waarvan zij moest leven. Evenzo schenkt God ons elke d...

TOEGEWIJD AAN DE HEER (Bij Joh 2, 13-22) Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia Vandaag viert de Kerk het feest van de wijding van de basiliek van de heilige Johannes de Doper en de heilige Johannes de evangelist in Lateranen, in Rome, die ook wel ‘moeder van alle kerker ter wereld’ wordt genoemd. Het feest voert ons terug naar de oorsprong van de Kerk en herinnert ons aan de waarde en de zin van elk heiligdom, plaats van gebed en ontmoeting met de Heer. Jezus had heel helder voor ogen dat de tempel aan God was toegewijd en niet aan de commercie van mensen. En daarom wil Hij deze plaatsen beschermen, en dat doet Hij met kracht en doortastendheid. Als Hij de verkopers van runderen, schapen en duiven en de geldwisselaars uit de tempel jaagt, herkennen de leerlingen daarin de woorden van de psalm:  ‘De hartstocht voor uw huis heeft mij verteerd’  (Ps 69, 10a). Dit feest herinnert er ons ook aan dat de Heer van ieder van ons, van ons leven, ee...

HET KRUIS ALS SPIEGEL VAN WARE LIEFDE (Bij Fil 3, 17 - 4,1) Vandaag lezen we bij Paulus: 'Ik heb u al vaak gezegd, en zeg nu zelfs met tranen in mijn ogen: Velen leven als vijand van het kruis van Christus en gaan hun ondergang tegemoet. Hun god is hun buik, hun eer is schaamteloosheid en hun aandacht is alleen gericht op aardse zaken.' Wanneer het 'ik' centraal staat, wanneer je 'ik' je levensdoel is geworden, de reden van je bestaan, dan leef je inderdaad vanuit je buik en maak je van je 'ik' een soort god die met hartstocht aanbeden wordt. Paulus noemt dit 'leven als vijand van het kruis'. Jezus' kruis – hét symbool van liefde bij uitstek – staat immers haaks op alles wat eigenliefde is. Liefde draait altijd om God en medemens; het 'ik' staat in dienst van beiden. Wanneer het 'ik' in dienst staat van zichzelf, maakt het van zichzelf een afgod. Laten we ons spiegelen aan de liefde van God, geopenbaard in Jezus Christus, ...

DE VREUGDE VAN HET GEVONDEN ZIJN (Bij Lc 15, 1-10) Alle tollenaars en zondaars kwamen Jezus opzoeken om naar Hem te luisteren. Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.’  Jezus kiest ervoor om om te gaan met mensen waar de rechtgeaarde gelovige zich van zou afkeren. Hij eet en drinkt met hen, komt hen zelfs tegemoet in hun leven. Om dit gedrag te verklaren, vertelt Jezus de gelijkenis van het verloren schaap. Maar eerst even dit: Vaak rekenen wij onszelf snel bij de negenennegentig schapen die braaf bij de kudde blijven. Maar wat als we ons eens identificeren met het verloren schaap? Want eerlijk gezegd, zijn we allemaal op momenten het schaap dat van binnen de weg kwijt is. Naar buiten toe lijken we misschien dicht bij de kudde, maar diep vanbinnen kunnen we verward, hulpeloos, of eenzaam zijn, alsof we onze Herder kwijt zijn. Dit innerlijk verdwalen kan verschillende oorzaken hebben: een verslapping...

ZINGEND ALS STERREN IN DE NACHT (Bij Fil 2, 18) In de eerste lezing van vandaag horen we hoe Paulus de christenen uit Filippi bemoedigt door te schrijven: 'Wees dus ook vol vreugde, samen met mij.' Het gaat hier om een vreugde die dieper gaat dan de omstandigheden van de wereld, een vreugde die niet afhankelijk is van vrede in de wereld, welvaart of een zorgeloze omgeving. Het is een vreugde geworteld in onze verbondenheid met de opgestane Christus. Het is een vreugde die ons doet schitteren 'als sterren in een donkere nacht' , zoals Paulus het verwoordt. Het gaat over een vreugde die niet vluchtig of oppervlakkig is, maar een vreugde die het stempel draagt van Christus’ Pasen. Jammer genoeg moeten we vaststellen dat we in donkere tijden leven. Oorlogen, vluchtelingen, armoede, klimaatcrises en corruptie overheersen vaak het nieuws. Hoe staat het dan met onze zogenaamde christelijke vreugde? Staat dat niet haaks op de duisternis die onze wereld vandaag tekent? Inder...

IN DE NAAM VAN Daarom heeft God Hem hoogverheven en Hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat, opdat in de naam van Jezus elke knie zich zal buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde, en elke tong zal belijden: ‘Jezus Christus is de Heer,’ tot eer van God, de Vader. (Fil 2, 9-11) Beste mensen, dit is wel een heel lange zin waar je ook een lange adem voor nodig hebt. Het klinkt heel plechtig. De leesbaarheid, en het begrijpen ervan, wordt groter als je de zin in kleine stukjes zou verdelen, met een moment rust na elk deel. Naam die elke naam te boven gaat, de naam die we met eerbied mogen uitspreken als belijdenis, als erkenning van wie Jezus is. Als we geboren worden, krijgen we een naam. Elke naam heeft geschiedenis en betekenis. Ouders kiezen bewust een naam voor hun kind, soms een naam uit de familiegeschiedenis. Andere kregen een symbolische naam, of een eigentijdse. In de Bijbel hebben namen vaak een betekenis die tevens een opdracht inhoudt. Zo is het o...