18 nov - Kerkwijdingsfeest van de basilieken van de HH. Petrus en Paulus, apostelen

OP DE VLEUGELS VAN VERTROUWEN
(Bij Mat 14, 22-33)

In het evangelie van vandaag worden we uitgenodigd om met Jezus de weg van vertrouwen en geloof te bewandelen. Nadat de wonderbare vermenigvuldiging van de broden had plaatsgevonden, stuurde Jezus zijn leerlingen vooruit. In de stilte van de nacht zocht Hij de eenzaamheid van de berg om in gebed bij de Vader te zijn. Het is in deze stilte dat de verbinding met God steeds vernieuwd en versterkt wordt, een uitnodiging voor ons om ook regelmatig momenten van afzondering te zoeken en Gods aanwezigheid in de stilte te ervaren.

De leerlingen bevonden zich ondertussen in de boot, ver van de oever, terwijl een storm hen teisterde. De golven waren hoog en de tegenwind sterk. Dit beeld is herkenbaar: momenten in ons leven waarin we ons overweldigd voelen door omstandigheden, wanneer we het gevoel hebben dat alles tegenzit. Jezus lijkt ver weg, maar in deze momenten komt Hij naar ons toe, vaak op manieren die we niet hadden verwacht. Hij wandelt over de wateren van onze zorgen en onzekerheden en roept ons om niet te vrezen, maar vol vertrouwen naar Hem toe te stappen.

Petrus, altijd de avontuurlijke, is de eerste die reageert. Hij vraagt Jezus of hij naar Hem toe mag komen, en zo begint hij de tocht over het water. Over geloof en vertrouwen gesproken! Maar dan komt toch weer dat gevoel van de storm en begint zijn geloof te wankelen. Hij dreigt te zinken.

Geen boosheid of veroordeling van Jezus. Wel een uitgestoken hand. En een broederlijke vermaning: 'Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?'

Wanneer Jezus met Petrus de boot weer instapt, gaat de storm liggen. Dit moment is een openbaring voor de leerlingen: 'U bent werkelijk Gods Zoon!' Hun harten worden geopend voor wie Jezus werkelijk is. Hij is niet alleen Meester, maar ook de Zoon van God, de Redder van de wereld.

Ook wij worden uitgenodigd om niet in angst vast te houden aan de rand van de boot van ons leven, maar om te vertrouwen en met Jezus mee te gaan. En dat is niet altijd eenvoudig. Soms voelen we ons ver van Hem verwijderd, overspoeld door de stormen van het leven. Toch blijft zijn hand uitgestoken, altijd klaar om ons te trekken uit onze diepste twijfels.

Wat Jezus vraagt, is om niet te twijfelen in tijden van crisis, maar om te blijven lopen op het pad van geloof. Geloof in de zin van je toevertrouwen aan zijn aanwezigheid diep in jezelf. Daar, in ons diepste zelf, is Hij altijd aanwezig als de Redder die ons leidt naar de kalmte van zijn vrede, waar we ons veilig mogen voelen in de zekerheid van zijn liefde. En dit, lieve mensen, is geen klein bier in het leven van een mens.

Laten we bidden

Heer Jezus,
in de stormen van ons leven
reikt U uw hand naar ons uit.
Geef ons de moed om onze angst los te laten
en op het water van uw liefde te stappen.
Versterk ons geloof,
opdat we U herkennen als onze Redder
en leven in de rust van uw vrede.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Heer onze diepste steun zijn, in alles wat deze dag ons brengt.
Een vredevolle maandag gewenst!
kris

---

Om mee op weg te gaan

Welke storm teistert vandaag jouw leven? Welke stormen woeden er vandaag in de Kerk? Welke stormen teisteren de wereld? Hoe kunnen we onszelf en onze toekomst toevertrouwen aan de Heer, die ons - ook in momenten van twijfel en angst - zijn hand reikt en ons uitnodigt ons leven in het zijne te leggen?

Misschien ken je mensen in je omgeving die door een storm gaan. Ben je bereid om, op welke manier dan ook, naar hen toe te stappen, zodat zij mogen ervaren dat ze niet alleen zijn? Kunnen we met hen - als het mogelijk is - spreken over God, die telkens weer zijn hand uitsteekt om ons tot steun te zijn?