woensdag in week 31 door het jaar

ZINGEND ALS STERREN IN DE NACHT
(Bij Fil 2, 18)

In de eerste lezing van vandaag horen we hoe Paulus de christenen uit Filippi bemoedigt door te schrijven: 'Wees dus ook vol vreugde, samen met mij.'

Het gaat hier om een vreugde die dieper gaat dan de omstandigheden van de wereld, een vreugde die niet afhankelijk is van vrede in de wereld, welvaart of een zorgeloze omgeving. Het is een vreugde geworteld in onze verbondenheid met de opgestane Christus. Het is een vreugde die ons doet schitteren 'als sterren in een donkere nacht', zoals Paulus het verwoordt. Het gaat over een vreugde die niet vluchtig of oppervlakkig is, maar een vreugde die het stempel draagt van Christus’ Pasen.

Jammer genoeg moeten we vaststellen dat we in donkere tijden leven. Oorlogen, vluchtelingen, armoede, klimaatcrises en corruptie overheersen vaak het nieuws. Hoe staat het dan met onze zogenaamde christelijke vreugde? Staat dat niet haaks op de duisternis die onze wereld vandaag tekent? Inderdaad, vaak staat het haaks, maar juist daarom moeten we – bij wijze van spreken – blijven zingen; zingen tegen de stroom in. Een lied van hoop tegenover de wanhoop. Niet naïef, en zeker niet het lijden negerend, maar voortkomend uit een innerlijke kracht waar geen kwaad tegen opgewassen is.

Het christelijk lied mag vooral geen gezang zijn vanuit vrome boekjes, zittend in je luie zetel omringd door kaarsen en heiligenbeelden. Oh ja, er mag en moet gebeden worden, maar laten we ons niet opsluiten in religieuze sfeertjes die ons gemoed en geweten strelen, maar ons in werkelijkheid tot luie mensen maken. We moeten de Bijbel lezen, maar ook – bij wijze van spreken – de krant. Het lijden dat we zien en waarmee we geconfronteerd worden, zou ons moeten choqueren. Het zou ons moeten aanzetten tot het nemen van verantwoordelijkheid, ieder met zijn of haar gaven en binnen zijn of haar roeping.
Het christelijk lied moet ons dus van binnenuit aansporen om deze wereld diep te omarmen, vooral in haar lijden. Tot deze wereld zijn we immers gezonden, om licht en zout te zijn. Niet door luidkeels te oordelen, maar door een vreugdevolle, liefdevolle en geëngageerde aanwezigheid te zijn voor de mensen die ons zijn gegeven.

Wees niet bang om het kwade aan te klagen. Kom op voor zij die vertrapt worden. Wees een stem voor hen die niet gehoord worden. Breng troost waar pijn overheerst. Blijf trouw aan gerechtigheid, ook al betekent dit een echo van het kruis. Verdedig het kwetsbare. Weiger mee te gaan in leugens en halve waarheden. Durf de waarheid te verwoorden. Help de armen daadwerkelijk, ver voorbij intenties. Wees zacht maar moedig, mild maar duidelijk. Sta op en doe wat goed en juist is.

Verlies bij dit alles je innerlijke vrede niet. Blijf dicht bij de Heer, zoals Hij dicht bij jou is. Spreek niet alleen over vrede, maar wees vrede. Weet dat je gezonden bent vanuit die vrede, gezonden door Christus die met je meegaat. Verinnig je in Hem. Het lied van Pasen binnenin je zal nooit verstommen. Integendeel, het zal uitdijen doorheen je leven en je engagement. Laat je niets ontnemen! Christus is bij je.

Laten we bidden

Heer Jezus,
moge uw vreugde in ons branden,
als een vuur en een licht,
als een stille kracht
die geen kwaad kan doven.
Om deze genade bidden wij U,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, moge de Heer de bron zijn van onze innerlijke vreugde.
Een gezegende woensdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Als Kerk zijn we geroepen een levend lied te zijn dat zingt van Gods vrede. Zijn we als een vreugdevolle levengevende symfonie, geworteld in het Pasen van de Heer, of klinken we als een oude krakende grammofoonplaat die alleen maar ergernis wekt?