9 nov – Kerkwijdingsfeest van de Lateraanse basiliek

TOEGEWIJD AAN DE HEER
(Bij Joh 2, 13-22)

Onderstaande overweging is van de hand van aartsbisschop Vincenzo Paglia

Vandaag viert de Kerk het feest van de wijding van de basiliek van de heilige Johannes de Doper en de heilige Johannes de evangelist in Lateranen, in Rome, die ook wel ‘moeder van alle kerker ter wereld’ wordt genoemd. Het feest voert ons terug naar de oorsprong van de Kerk en herinnert ons aan de waarde en de zin van elk heiligdom, plaats van gebed en ontmoeting met de Heer.

Jezus had heel helder voor ogen dat de tempel aan God was toegewijd en niet aan de commercie van mensen. En daarom wil Hij deze plaatsen beschermen, en dat doet Hij met kracht en doortastendheid. Als Hij de verkopers van runderen, schapen en duiven en de geldwisselaars uit de tempel jaagt, herkennen de leerlingen daarin de woorden van de psalm: ‘De hartstocht voor uw huis heeft mij verteerd’ (Ps 69, 10a).

Dit feest herinnert er ons ook aan dat de Heer van ieder van ons, van ons leven, een tempel gemaakt heeft, die we niet mogen ontheiligen door onze koopmansgeest en de logica van de markt. De enige logica die mag wonen in het huis van God is die van de gratis liefde die het eigen leven niet in dienst van zichzelf zet, maar van de anderen.

‘Breek deze tempel maar af, en Ik zal hem in drie dagen weer opbouwen’, zegt Jezus. Het is de tempel van zijn lichaam dat verrijst, niet de kracht van het geld, maar die van de liefde. Met deze woorden wijdt Jezus elke lichaam tot tempel van God, ook als het zwak en kwetsbaar is. Als het bewoond wordt door de liefde kan niets het verwoesten. De liefde is sterker dan de dood.

Laten we bidden

Vader,
mogen wij als Kerk,
als levende tempel in Christus,
uw liefde verbeelden
in het concrete leven van elke dag.
Moge niets deze tempel ontheiligen.
In Jezus’ naam.
Amen.

Geliefde mensen, laten we als kerkgemeenschap het Pasen van de Heer ten diepste belichamen; in zijn vrede, in zijn vreugde.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben ik me ervan bewust dat mijn lichaam, mijn leven, mijn zijn, een tempel is waarin ik God ten diepte mag en kan eren? Ben ik bereid om al wat dit 'eren' in de weg staat te verwijderen? Ben ik bereid Christus zo welkom te heten dat Hij door mij heen leeft en werkt? Ben ik bereid om - verinnigd in Hem -  zijn liefde te zijn, als een gegeven offer voor God en medemens?