donderdag na de Openbaring van de Heer

IN HET LICHT VAN DE LIEFDE
(1 Joh 4, 20-21)

In de eerste lezing van vandaag lezen we: Als iemand zegt: ‘Ik heb God lief,’ maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar. Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft. We hebben dan ook dit gebod van Hem gekregen: wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben.

Klare taal. Als we beweren God lief te hebben, moeten we onze naaste liefhebben. Wie de naaste niet liefheeft en toch beweert God lief te hebben, leeft in de leugen, weg van de waarheid.

Toch is het oh zo menselijk om niet altijd iedereen even graag te zien. Relaties kunnen onder druk komen te staan door allerlei omstandigheden. Wilt dat daarom zeggen dat we God niet graag zien? Dat is moeilijk vol te houden, want het zou betekenen dat God bijna door niemand bemind wordt.

Dit vraagt dus om nuance.

Feit is dat wie zijn naaste niet bemint, terwijl hij beweert God te beminnen, in zekere zin in een leugen leeft. Hij omarmt de waarheid op dat moment niet volledig in zijn hart. Hij leeft niet in het volle licht van de Heer, maar deels in duisternis, vervreemd van Gods liefde en dus van God zelf. Het één-zijn met God is gekwetst; de band met God is beschadigd.

Waar mensen samenkomen, samenleven of samenwerken, ontstaan spanningen. Spanningen zijn vaak de oorzaak van onliefde. Dat is heel menselijk en geen schande. Het overkomt elk gezin, elke gemeenschap, elk werkteam. Het gebeurt overal waar mensen samenkomen. Wie beweert dat dit in zijn of haar leef- of werkomgeving niet en nooit gebeurt ... Niet geloven! Het komt overal voor.

Het gevaar - en hier komen we tot de kern - is dat we berusten in het feit dat we niet iedereen kunnen beminnen. Dat we het accepteren, of erger nog, als normaal gaan beschouwen. Dat is, zou ik zeggen, leven in de leugen. Het is een soort volharden in de boosheid.

Het evangelie leert ons echter dat het grondig fout is om in deze boosheid te berusten. Integendeel: het roept ons op om met onze nee-woorden naar Jezus te gaan, vertrouwend op zijn barmhartigheid. Hij kan onze nee-woorden ombuigen naar Gods licht. Dat is de verlossing, de bevrijding die Jezus aan ieder van ons wil schenken.

Moraal van het verhaal: Bemin. En als je struikelt, berust dan niet in het feit dat het je weer eens niet gelukt is. Laat een traan in het verborgene, klop biddend op je borst, maar loop er niet gebukt onder. Dit laatste kan een sterke belemmering vormen om de Heer mét zijn genezing welkom te heten. Dan botst Hij op een muur van zelfbeklag waarin Hij geen ingang vindt. En dat zou jammer zijn. Mensen die zo handelen kunnen vroom en nederig lijken, maar in werkelijkheid bewandelen ze een donkere weg die geen bevrijding toelaat.

Laten we in alle eenvoud en oprechtheid onze handen, ons hart, onze wil, ons hele zijn openen voor de Heer. Laten we Hem welkom heten in onze meest duistere plekjes. Moge Hij dit alles verlichten met zijn genade, ons genezen van onliefde en ons optillen in Gods vreugde.

Lukt dat niet vandaag? Probeer het morgen opnieuw, en de dag erna weer. Elke dag staat Jezus klaar om naar ons toe te komen. Hij kijkt naar ons uit en snelt naar ons toe zodra wij onze innerlijke blik naar Hem richten. Laten wij op onze beurt naar Hem snellen en ons werpen in zijn armen, in zijn barmhartigheid. Zo kan en zal het wonder van bevrijding plaatsvinden.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U belichaamt het volle ‘ja’ en roept ons op U daarin te volgen. Meer nog: U wilt ons trekken in uw eigen ja-woord tot de Vader. Maar zo vaak zeggen wij ‘nee’ en verwijderen wij ons van de liefde en van God.
Jezus, schenk ons op die momenten de genade van berouw, de genade van dorst naar U, het verlangen naar uw bevrijding. Kom in ons, raak elke vorm van duisternis aan, en herschep ons zondig hart, opdat wij in U, door U en met U Gods liefde weer mogen bezingen naar allen en alles: fris en blij, gedragen door U.
Kom, Heilige Geest.
Amen.

Geliefde mensen, laten we - eenvoudig, oprecht en blij - ieder ander graag zien, vanuit Gods inwoning.
Een mooie donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Jezus zag en ziet iedereen graag. En dat vraagt Hij ook van ons. Maar we weten van onszelf dat we hier niet altijd in slagen. Het valt ons nu eenmaal makkelijker om de ene meer te beminnen dan de ander. Hoe menselijk dat ook is, de vraag van Jezus blijft overeind: Bemin iedereen.
Ga eens voor jezelf na - schrijf het eventueel op - wie je moeilijker kunt beminnen. Tracht door diep in jezelf te kijken de redenen daarvoor te erkennen en te benoemen. Denk erover na, mediteer erover, bid ervoor. Probeer in jezelf wegen te vinden, een soort ommekeer, waarbij je die ander toch in volle liefde tegemoet kunt treden.
Je liefde hoeft daarom niet altijd in liefde beantwoord te worden. Dit laatste zou mooi zijn, maar laat het vooral geen voorwaarde zijn.