maandag in week 15 door het jaar

Vandaag zegt Jezus: ‘Denk niet dat Ik gekomen ben om op aarde vrede te brengen. Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.’

Men zou dit evangelievers kunnen gebruiken om gewapenderhand ten strijde te trekken tegen al degenen die het christendom niet naleven zoals jij en je gezinden vinden dat dit zou moeten gebeuren. Natuurlijk zou dit zou een gigantische vergissing zijn met catastrofale gevolgen voor jezelf, je gezinden en de mensen die je leed zou aandoen.

In de voorbije jaren zagen we deze vergissing bij de Isis-strijders of bij de Boko-Haram die meenden en menen vanuit een zeker islamitisch denken te moeten doden, of mensen verplichten zich te bekeren, enzomeer. Dit heeft niets met islam of koran te maken, integendeel, het is één grote manifestatie van het kwaad.

Religie en geweld zijn niet en nooit te verenigen. Dat geldt zowel voor het christendom als voor de islam als voor het jodendom. Wie hier tegen zondigt doet aan pure godslaster. In de geschiedenis hebben ze alle drie zich meermaals aan dit fenomeen bezondigd. En jammer genoeg steekt het zich de dag van vandaag nog regelmatig de kop op. Erg is dat!

Jezus roept op je wapens op te nemen, doch geen letterlijke wapens zoals zwaarden of geweren. Hij roept op het geloofswapen bij uitstek op te nemen, namelijk de liefde. Hij roept op te kiezen voor God, trouw met alle consequenties dat dat met zich meebrengt. Maar altijd zich laten vullend door Gods liefde. Dat wil zeggen altijd bereid zijn te vergeven (7 x 70 maal, weet je wel), je linkerwang aan te bieden als men je op de rechterwang slaat, te bidden voor hen die je vervolgen, hen zegenen die je vervloeken, enzomeer. Wie vertrouwt is met het Nieuwe Testament kent de Blijde Boodschap.

Het mag duidelijk zijn dat het ‘blijde’ van deze boodschap geen romantiek is, geen oppervlakkig emotioneel gedoe. Het gaat hier over ‘kruis-liefde’ met zijn diepe consequenties. En deze laatste kunnen zeer vergaand zijn. Kijk naar de weg die Jezus zelf gegaan is, of is moeten gaan. Maar kijk ook verder…  De opstanding… ja, de verrijzenis. Niet enkel het Pasen van de Heer, maar ook het Pasen van hen die bereid zijn Jezus te volgen, niet enkel tot onder het kruis, maar tot op het kruis.

Kan je dit geloven? Durf je deze weg aan? Ben je bereid, al dan niet letterlijk, je leven te geven omwille van de Heer? Gods liefde tot het uiterste belevend, ook in de hele kleine dingen doorheen de dag.

kris

Reacties

  1. Geen vrede, maar het zwaard. Tweedracht. Dat is het resultaat als God op aarde komt. Neen, God bedoelt het niet zo. Maar het is wel dat wat wij ervan maken als Hij komt. Wij willen niet dat God komt. De mensen willen vaak geen God. Zij willen hun eigen baas zijn. Dat waren de twee bomen van het paradijs: die van kennis van goed en kwaad, en die van het leven. Dat is de grens die aan de mens is gesteld. Maar reeds Adam en Eva negeerden deze grens. Dat is wat op onze wereld nog dagelijks gebeurt. Onze regering doet zoveel goede dingen in deze Coronatijd, denk maar aan het optrekken van de verloning van de prestaties van onze zorgkundigen, het verhogen van de fiscale aftrekbaarheid van giften aan erkende hulporganisaties. En toch willen sommigen daar die voor ons, christenen, onaanvaardbare wetten doorkrijgen van de versoepeling van de abortus. Wat moeten we doen, beste broeders en zusters? Ik denk: niet veroordelen. Dat is nog niet goedpraten. Jezus zegt: ‘Neem iedereen op’. Wie een kind, ook een ongewenst kind, opneemt in zijn eigen gezin of anders als adoptieouders of in een kinderinternaat, neemt Mij op, zegt Jezus. En wie Jezus opneemt, neemt God zelf op. Dat is de weg naar de vrede. De tweedracht, het zwaard komt er omdat sommigen, ook wij misschien, God niet opnemen in ons leven, God niet de Heer laten zijn. Dat is nochtans wat Jezus brengt: Gods koninkrijk. En al neemt niet iedereen dat aan, want God dwingt niet, God dringt zich niet op en de mens blijft vrij, als wij vanuit de liefde van God ook hen opnemen in ons gebed of in onze dialoog die God verwerpen, dan groeit Gods koninkrijk op aarde. Bidden, broeders en zusters, en iedere andere aanvaarden, hoe raar en anders en tegendraads die andere ook is. Dat is de weg die God zelf gaat: een Jezus die sterft, geweldloos, aan een kruis.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bij het lezen van deze tekst uit Jesaia slaat de schrik mij om het hart. Het is zo in strijd met de lering die Christus is komen brengen. Hier staat dat aanhoudend bidden niet helpt. Terwijl het NT ons leert dat we juist niet moeten opgeven. Het zaait verwarring en toch blijft het steeds een terugkerende lezing. Als ik dit lees, los van de gegeven uitleg snap ik niet goed wat ik daarmee aan zou moeten. Dat het volgen van Christus ook gepaard gaat met lijden en ook met strijd kan ik begrijpen. Het mag moeite kosten. Ik was er eigenlijk door geschokt. Het klonk zó hard. Daarin herken ik Gods Boodschap van Liefde niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daarom heet het Oude Verbond,het Oude Testament,en niet het Nieuwe verbond in Jezus Christus,het Nieuwe verbond brengt ons goed nieuws dankzij het Kruisoffer van Jezus.God de Vader bedoelde wellicht dat al die plengoffers enz geen nut hadden en niet door Hem werden aanvaard ,als we niet leven naar Zijn geboden,en der Bergrede van Jezus.

    Wat de abortuswet betreft kan ik me niet indenken dat parlementsleden daar gaan vôôr stemmen,dat kan gewoon niet,dat is een leven zonder Gods Liefde,maar Goddank is er Jezus,Hij ziet de diepte van elk mensen hart en elke bedoeling en omstandigheid.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Roosje, de eerste lezing is niet gericht tegen het gebed. Wel tegen de wandaden die het Godsvolk ondanks zijn gebed en offers blijft plegen. Ook voor ons geldt dat bidden ons moet helpen om ons echt naar God te richten en om goed te zijn voor de mensen. In mijn jeugd heb ik echter mensen gezien - ik heb het nog gezegd - die vooraan in de kerk zaten, grote kruistekens sloegen, maar in de week gevaarlijke uitbuiters waren van hun dienstpersoneel en zelfs van hun buren. Sommigen hebben zelfs de kaas van mijn vaders boterham afgepakt. Maar voor mij is het hen vergeven, hoor. Zelfs mijn vader heeft het hen vergeven. Maar zo moet het dus niet hé, dat bloed aan onze gevouwen biddende handen kleeft. Ik hoop dat ook geen gelovige mens zijn toevlucht zal nemen tot wat ikzelf verschrikkelijk vind: die abortus. Mocht de Heer onze handen mét ons hart zuiver maken. Dat meen ik echt hoor. Dat is mijn diepste bede. Alle goeds voor jullie die uw woordje plaatsten hierboven.

      Verwijderen
  4. – wie heeft je gevraagd mijn voorhoven plat te lopen? Houd op met die zinloze offergaven. Ik heb een afschuw van jullie wierook; jullie feesten, nieuwemaan en sabbat,
    ----------------------

    Deze tekst uit het O .T vergelijk ik , (niet met echt bidden) maar wat er nog steeds gebeurt
    n.l. willen opvallen, alles doen om in de kijker te staan, ,iets geven om achting te krijgen,
    zelfs door priesters opgehemeld te worden.
    daarvan zei JEZUS jullie hebben uw loon al ontvangen.
    Op die manier begrijp ik het Roosje.
    Echt BIDDEN kan voor mij in mijn binnenkamer waar niemand het hoort of ziet.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Allemaal hartelijk dank. Het is goed om zo met elkaar te zoeken naar het goede en mooie. Onze handen vouwen en Zijn hulp vragen om dicht bij Hem te mogen blijven

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten