donderdag in week 15 door het jaar
Jezus nodigt zijn leerlingen uit om naar Hem toe te gaan, zij die onder lasten gebukt gaan en daardoor vermoeid zijn. Verder nodigt Hij hen uit van Hem te leren; Hij die zachtmoedig is en nederig van hart. Hij belooft hen rust te vinden wanneer ze bereid zijn zijn juk op te nemen; zijn juk dat zacht is, zijn last die licht is.
Het juk van Jezus is het juk van de liefde. Beslist een ware opdracht, maar wel een die in de diepte rust geeft. Niet enkel omdat Jezus dat juk met jou draagt, maar ook omdat het dragen van dit juk je volheid van leven schenkt.
Het juk dat de mensen zich dikwijls zelf opleggen is het juk van het ego, het juk waar het ik in het centrum van de wereld komt te staan en dat alles en iedereen voor zich zal opeisen. In de diepte is dat zwaar om dragen. Het vervreemdt je immers van de liefde, van God, van datgene waar het om gaat in het leven. Op termijn vernietigt het je persoon, en het haalt de wereld waarin je leeft naar omlaag.
Het juk van Jezus daarentegen, is het juk van de vrede, van het vrij zijn, van het ware geluk. Het is juk van de vreugde, het juk dat niet voorbijgaand is, het juk gericht naar de ander, en wel vanuit Christus inwoning.
Wie nederig is ten opzichte van zijn Schepper, wie zacht-moedig in het leven staat, zal leven vanuit de Liefde en daardoor zelf liefde worden. Groeiend, dag na dag.
Wel, dat geeft rust.
kris
God wil dat de mensen leven en gelukkig zijn, maar wij, mensen, zoeken het geluk vaak langs de verkeerde weg. Dat is wat ook Jesaja zegt vandaag in de eerste lezing. God kan ons soms treffen met Zijn oordelen. Hij heeft Assur losgelaten op het volk; het werd onder de voet gelopen; het zocht eigenlijk zijn toevlucht bij Assur omdat Aram en Samaria tegen Jeruzalem samenspanden. Zo kwam Jeruzalem onder de voogdij van de koning van Assur. Het was dus een gevolg van zijn eigen ongerechtigheid: het durfde niet meer op Jahwe vertrouwen en als je God niet meer God laat zijn, kom je onder de heerschappij van vreemde en kwade machten. Jezus zegt: ‘Kom tot Mij, Ik zal u rust en verlichting schenken, Ik breng je bij Mijn Vader. Daar ben je thuis’. Vandaag op het feest van O. L. Vrouw van het scapulier is dit meer dan ooit van toepassing. Maria baarde geen wind, zoals de eerste lezing verhaalt over het volk. Maria baarde Gods eigen Zoon. Zij liet God zozeer de Heer zijn in haar leven dat zij God zelf voortbracht, Hem een mens, een kind liet worden in haar maagdelijke schoot. Dit is een zeer diep mysterie, maar wie er zich aan toe durft vertrouwen, zal ook God gestalte laten krijgen in zijn of haar leven. Draag het scapulier, draag de medaille. Dat scapulier heeft al veel mensen voor veel onheil behoed. Kogels weken af van hun doel in de oorlogen of ketsten af op het metaal van de medaille. Maria helpt ons om echt een kind van God te worden, om ons te beschermen tegen zoveel kwaad voor ziel en lichaam. Waarom zou zij dat ook nu niet doen in deze pandemie?
BeantwoordenVerwijderenDank u pr Daniél om Onze Lieve Vrouw van de Karmel haar feestdag te gedenken.
BeantwoordenVerwijderen