vrijdag in week 14 door het jaar
Wanneer Jezus zijn leerlingen uitzendt zegt Hij: ‘Bedenk wel, Ik zend jullie als schapen onder de wolven. Wees dus scherpzinnig als een slang, maar behoud de onschuld van een duif.’
De leerlingen werden gezonden. Ook wij worden gezonden. En wel als schapen onder de wolven. De wolven dat zijn zij in de wereld die een leven leiden dat haaks staat op de boodschap van het evangelie, waar het eigen ego het centrum is van het bestaan, en waar anderen gebruikt worden om dit ego voortdurend te voeden. Onder deze wolven worden de schapen gezonden.
Van belang is dat de herder aanwezig mag zijn bij de schapen. Dit klinkt als de evidentie zelve, maar dat is niet zo. Vele christenen namelijk, eigenen het gezonden worden zich toe, en dan loopt het gegarandeerd fout. Vele mistoestanden in de Kerk uit het verleden zijn daar een mooi voorbeeld van. We moeten bij onze herder blijven; in Hem. Bij Hem zijn we veilig en zullen we de onschuld van de duif, waarover het vers spreekt, behouden.
Met andere woorden: we moeten in de liefde blijven, in Christus, ook al zijn we door vele wolven omringd. De liefde is sterk en kan veel aan. Ze is niet makkelijk, maar wel de enige manier om het wolfse rondom te kunnen trotseren. En dan hebben we het over barmhartigheid, vergevingsgezindheid, zin voor broederschap, oog hebben voor het broze, moed, gebed, vrede, vreugde. Enfin, we weten het.
Moge de Heer, onze herder, de spirit zijn van ons ja-woord op onze zending. Met Hem zijn we in goed gezelschap, en zullen we de kracht en de genade in ons dragen te kunnen doen wat we moeten doen.
Nog even dit: laten we vooral niet denken dat wij als katholieken geen wolfse trekjes zouden hebben. Bij mijn weten is buiten Onze-Lieve-Vrouw niemand van ons onbevlekt ontvangen en hebben we er op een of andere manier allemaal mee te maken. Je kan er zelfs uiterlijk uitzien als een vroom schaap maar diep vanbinnen het gelaat hebben van een wolf.
Ieder van ons vecht dagelijks dat kleine oorlogje uit diep in zichzelf tussen goed en kwaad. Dat doen we allemaal. Wantrouw hen die zeggen hier geen last van te hebben.
Laten we kiezen voor het goede, het wolfse in ons temmen, zodat we als schapen van de Heer, Gods liefde belichamen.
Groeiend in Christus.
kris
Dank u, Kris, ja, dat moet ons gewetensonderzoek zijn, elke dag. Daarbij aansluitend kan mijn woord voor vandaag een aanvulling zijn.
BeantwoordenVerwijderenMooie woorden weer van Hosea. ‘Bekeer u, Israël, over uw schuld zijt ge gestruikeld. Kom met uw woorden als gave’. Er was een tijd dat men na het doopsel nog slechts eenmaal kon biechten in het leven. Dat was dan voor heel zware zonden. Men stelde die ene biecht dan ook uit tot op het sterfbed. Later, met de komst van de Ierse monniken – missionarissen kwam er de tariefboete. Er kwamen toen lijsten met welke boete een bepaalde zonde verzoend kon worden. Na een tijd kwam de biecht zoals we die nu kennen. Het enige moeilijke aan onze biecht nu is: de belijdenis van je zonden. We zeggen het niet graag, we zijn beschaamd. Maar dat is wat Hosea ook een beetje zegt: ‘Kom met je woorden als gave’. Je moet dus geen zware boetewerken doen, je ‘sorry’, je ‘het spijt me’, je belijdenis van je zonden schenkt vergiffenis. De bekende psychiater Carl Gustav Jung (+ 1961) zei dat hij soms zijn patiënten naar de Kerk moest verwijzen. De katholieken kwamen er beter uit dan de protestanten, ondervond hij. Want de katholieken hadden na hun belijdenis van de priester gehoord: ‘Uw zonden zijn vergeven’. De protestanten die hun zonden rechtstreeks aan God beleden, bleven vaak in het onzekere. Waren hun zonden nu vergeven of niet? Ze wisten het niet. In het seminarie kregen wij van kardinaal Danneels de gehele antropologische achtergrond van dit alles. We lazen bv. ‘Schuld en boete’ van Dostojewski. Een student had een pandjesvrouw doodgeslagen met een bijl omdat zij hem uitbuitte. Hij bleef zitten met een zeer zwaar schuldgevoel. Tenslotte vertelde hij het aan een meisje, een hoertje. Dat was de catharsis, de uitzuivering. Hij had het uitgesproken, hij had zijn schuld van zich af gesproken, hij kon nu herleven. Dat is precies wat gebeurt in de biecht. De priester vertegenwoordigt daar Christus en het is Christus die je alles vergeeft.
Oh ...zo waar! Vooral in gedachten kan er een wolf in ons zitten !
BeantwoordenVerwijderenUiterlijk zijn we dan wel als "schapen "! Het mooiste en verlossende is "slechte en zichzelf of de naaste vernietigende gedachten" LOSLATEN en ons gedurig wenden naar "De Herder"!
Hij aanwezig diep in onze harten en zielen!
Ps. 51 is voor mij héél mooi en toepasselijk .
Ja wij zijn zwakke mensen ,maar telkens terugkeren naar "De Vader "HIJ die mij en ons "onvoorwaardelijk "liefheeft !!!
Het is een strijd van élke dag !
Maar met Hem ,in en door Hem wordt leven de moeite waard en hebben ik en allen redenen in overvloed om vredevolle en liefdevolle mensen te worden en te zijn !!!
En dat alles gaat niet zonder lijden afsterven aan 't "ikje" !
Dankjewel Pr .Daniël en Kris !
"we moeten in de liefde blijven, in Christus, ook al zijn we door vele wolven omringd. De liefde is sterk en kan veel aan. Ze is niet makkelijk, maar wel de enige manier om het wolfse rondom te kunnen trotseren. En dan hebben we het over barmhartigheid, vergevingsgezindheid, zin voor broederschap, oog hebben voor het broze, moed, gebed, vrede, vreugde. Enfin, we weten het."
BeantwoordenVerwijderenJa, Kris we weten het, maar doen is moeilijk
Voor alles diepe dank aan :Kris, Daniël,Jacqueline en Marieroos !
BeantwoordenVerwijderenMet simpele woorden de Blijde Boodschap naar waarheid en echt- zijn verkondigen !
één zin blijft me bij : de liefde is sterk !!!
Dank allen voor die dagelijkse 'meditatie ' Jezus spreekt NU