15 sept - O.L.-Vrouw van Smarten
MOEDER
Vandaag gedenkt de Kerk Maria als Onze-Lieve-Vrouw van Smarten. Men noemt haar ook wel eens Onze-Lieve-Vrouw van de zeven weeën, wat ik persoonlijk rijker vindt. Weeën, zoals een barende vrouw die kent, doen pijn, maar het is een pijn die onlosmakelijk verbonden is met het nieuwe leven dat weldra uit de moederschoot zal komen. Het lijden dat Maria gekend heeft had niet het laatste woord, zoals dat ook niet bij haar Zoon was, en zoals dat ook niet is in de Kerk. Christelijk lijden, verbonden met de Heer, betekent nooit een eindpunt, maar veeleer een weg van nieuw leven; hetzij voor jezelf, hetzij voor anderen, hetzij voor komende generaties.
Naar Maria mogen we kijken als onze Moeder. Het evangelie van vandaag verhaalt hoe Jezus vanop het kruis zijn eigen moeder schenkt als moeder aan Johannes. En we lezen dat Johannes haar bij zich in huis neemt. Ook aan ons schenkt Jezus zijn moeder als onze moeder, en net zoals Johannes mogen wij haar bij ons in huis nemen. Dat betekent: we mogen Maria in ons leven welkom heten als onze moeder.
Ik denk dat het goed is, en belangrijk, Maria in ons leven welkom te heten. Niet als concurrent van haar Zoon, maar eenvoudig als moeder. Wanneer we bidden, zal zij ons voorgaan in het gebed. Ze zal met ons mee bidden. Ze zal voor ons bidden opdat we in de gave van de Geest zouden bidden. Ze zal ons bij de hand nemen om ons te brengen in de genade van haar Zoon, en alzo in de wil van de Vader. Ze zal ons ten diepste begeleiden op onze weg naar eenwording met Jezus. Dus geen concurrent van Jezus, maar een aanwezige moeder die het beste voorheeft met haar kinderen.
Laten we haar, naar het voorbeeld van Johannes, opnemen in ons levenshuis.
Laten we bidden
Maria,
U heten wij welkom in ons leven,
als onze moeder door uw Zoon geschonken.
Wil ons bij de hand nemen
en met ons bidden,
opdat het vuur van de Geest
ons in Christus mag neigen,
levend in zijn ‘ja’ tot de Vader.
In zijn naam.
Amen.
Moge de Heer ieder van u zijn vrede schenken.
Van harte, kris
Ik heb het voorrecht om tijdens de zomermaanden het gezelschap te krijgen van een bijzondere vakantieganger: de Rosa Mystica, het beeld van Maria dat bedoeld is om te 'pelgrimeren'. Nu ik zelf niet op bedevaart kan, komt Maria hier een poosje verblijven. Vrijwilligers zorgen ervoor dat het beeld om de veertien dagen bij iemand te gast mag zijn. Tijdens de vakantie wordt aan de vrijwilligers wat rust gegund en zo kwam het dat Haar beeld hier wat langer mocht blijven dan gewoonlijk. Waar Zij op bezoek komt, brengt ze vreugde en leert Ze ons om steeds dichter bij Haar Zoon te komen. Het is voor mij een uitnodiging om Haar steeds herhaalde vraag - zowel in Lourdes als in Fatima als in Medjugorje en op zoveel andere plaatsen - om de Rozenkrans te bidden serieus te nemen en er 'van harte' werk van te maken. Leuk om elke dag een beetje bewuster Haar aanwezigheid in mijn leven toe te laten.
BeantwoordenVerwijderenVandaag op het feest van Maria van Smarten krijgt Zij natuurlijk een ruiker verse bloemetjes uit dank dat Zij nooit moe wordt om ook onze smarten te helpen dragen.
Wat is dat een mooie gewoonte om op deze manier Maria weer dichter bij de mensen te brengen. U ziet dat als een voorrecht en dat is het ook. Ik heb het gevoel dat Maria vroeger een veel grotere plaats had in mijn leven. Door de mooie woorden van deze ochtend zal ik haar weer meer de plaats geven die zij verdient. Roosje.
VerwijderenDat gevoel ken ik ook Roosje !
BeantwoordenVerwijderenAls kind plaatste ik voor haar beeldje (gekregen voor mijn eerste communie ) in de maand mei na het lof, een ruikertje geplukte veld bloemetjes .
Nu een 'Wees gegroetje en 'Salve Regina '!
Ze is en blijft onze Moeder steeds verwijzend naar haar Zoon om samen naar 'Onze Vader' te gaan !!!
zo zei Maria mij
BeantwoordenVerwijderenach kom geliefde, kom tot mij,
alleen hier in mijn armen
in deze zachtheid mag je zijn,
getroost in groots erbarmen
kom luister naar de milde klank,
mijn jou gezongen lied
en zing ook mij je liefste groet,
weet, ik verlaat je niet
want binnen in jouw innigst zeer
wordt nu en dan en immer weer
jouw liefde lief geboren
daar waar mijn licht jouw donker raakt
en Christus kind in je ontwaakt
wil ik jou toebehoren
zie mij nu aan van oog tot oog,
laat mij je blik verblinden
en zoek mij in je diepste hart,
ik wacht, je zult me vinden
waar ik in jou en jij in mij,
wij teder één zijn even
daar schenk ik jou mijn enig goed:
de zoetheid van het leven
want binnen in jouw innigst zeer
wordt nu en dan en immer weer
jouw liefde lief geboren
daar waar mijn licht jouw donker raakt
en Christus kind in je ontwaakt
wil ik jou toebehoren
s. r.
Zo prachtig en poëtisch verwoord, Stefan! Van harte dank!
VerwijderenOm te bewaren !!! Ja dankjewel Stefan !
VerwijderenChristelijk lijden, verbonden met de Heer, betekent nooit een eindpunt, maar veeleer een weg van nieuw leven; hetzij voor jezelf, hetzij voor anderen, hetzij voor komende generaties.
BeantwoordenVerwijderenBeste Kris, deze woorden treffen me sterk en ik beaam
Ik wil echter graag gewoon eens polsen of je dit ook zou zeggen aan de slachtoffers van seksueel misbruik in de Kerk en/of aan de Kerk zelf...immers, ik wil graag in de heisa rond de uitzendingen 'Godvergeten' als leek een stem proberen te zijn van een nederige Kerk in wording.
Anne
Dag Anne,
Verwijderensorry voor m'n wat late reactie. Ik lees je bericht nu pas.
Seksueel misbruik is des duivels. Of dat nu door priesters of sporttrainers of vaders of moeders wordt gedaan ... het is een kwaad van de ergste soort.
Om dan te zeggen tot slachtoffers dat lijden geen eindpunt hoeft te zijn maar een weg kan betekenen van nieuw leven ... dat gaat bij velen niet binnenkomen.
Hoewel - en dat geloof ik oprecht echt - het wél zo kan. Maar dat is snel gezegd. Zeker wanneer je - zoals ik - niet zo'n slachtoffer bent.
Ik denk dat je deze mensen gewoon heel nabij moet zijn, zonder al te grote woorden, en vooral ook heel luisterend, en meegaand (afdalend) in hun verhaal.
De kwaadheid die men vaak heeft (wat begrijpelijk is) op al wat Kerk is ... moeten we (ver)dragen. Heel waarschijnlijk zouden we zelf ook diep kwaad zijn.
Ik denk dat we als Kerk die inderdaad geroepen is nederig te zijn, vooral moeten luisteren, stoppen met doofpotoperaties uit het verleden goed te praten.
En bidden ... voor de Kerk, voor de slachtoffers, voor de daders.
En zelf in de liefde blijven staan, afdalend.
Allemaal niet evident he Anne.
Dankjewel voor je reactie beste Kris. Ik voel me bevestigd. Ik meen ook oprecht dat het kan maar dat het bij velen niet zal binnenkomen.
BeantwoordenVerwijderenIk neem je tips ter harte.
Anne