woensdag in week 24 door het jaar

GODLOF

In psalm 111 zingen we vandaag: Ik wil de Heer loven met heel mijn hart.

God lof toezingen ... dat doen we heel vaak in ons gebed: doorheen psalmen, lofzangen, liturgische gebeden, eigen - al dan niet spontane - gebeden. En dat is goed. God is alle lof waardig en het is goed Hem die lof toe te zingen.
Wanneer we God lof brengen verheffen we ons hart tot Hem vanuit dankbaarheid om wie Hij is, om wie en wat Hij geeft, om datgene waartoe Hij oproept.
'Hij is onze dankbaarheid waardig', bidden we in terecht in de liturgie.
Ja, laat ons maar zingen!

En zoals het dan vaak gaat: vanuit ons gebed stappen we het dagelijkse leven in. We doen wat we te doen hebben. Inkopen doen, het huishouden, werk, studie. En hier schuilt vaak een addertje onder het gras. Waarmee ik wil zeggen: het gevaar bestaat erin dat we ons gebedsleven en ons dagelijks leven opsplitsen in twee verschillende bezigheden. In tijd gezien is dat ook zo, maar naar inhoud hoeft dat niet zo te zijn.

Eergisteren was ik in 'Abdij van Park' in Leuven voor een studiedag die als titel kreeg: 'Ora et labora - kloosterambachten in de kijker'. De lezing - gehouden door br. Thomas Quartier osb - ging over gebed en arbeid en het belang van deze twee in balans te beleven. We hebben namelijk de neiging om gebed en leven (arbeid) op te splitsen. Het gebed - zo stelde br. Thomas -  is het ware werk, en het werk is evenwaardig aan de liturgie. Het is beiden 'Opus Dei', het 'werk van/voor God'. Dezelfde eerbied die je voor God koestert tijdens je bidden zou moeten voortvloeien in iedere ontmoeting die je hebt doorheen de dag; niet meer, niet minder. Het respect dat je hebt voor God zou je moeten koesteren voor iedere medemens die je ontmoet, voor de dingen die je doet, voor de materialen waarmee je werkt, voor de aarde waarop je leeft.

In die zin zouden we 'God lof toezingen' niet mogen beperken tot ons expliciet gebed. Alsof er na, of naast, het gebed een andere realiteit plaatsheeft. Het biddend hart zou moeten blijven kloppen tijdens onze arbeid en al onze bezigheden. In die zin kunnen werk en ontmoetingen een ware liturgie zijn, niet minder - wel anders -dan de liturgie die we samen beleven in de Kerk waarin we onze lof zingen naar God toe.

Ja mensen, laat ons de geest van het gebed bewaren in onze bezigheden. Laten we elkaar ontmoeten met dezelfde eerbied die we voor de Heer koesteren tijdens de eucharistieviering of ons dagelijks gebed. Laat ons - naar de woorden van Paulus - bidden zonder ophouden (1 Tes 5, 17).

Laten we bidden

Vader,
moge uw heilige Geest
ons hart voortdurend verheffen tot U.
Moge alzo ons leven getekend zijn
door dankzegging en lof
in al onze ontmoetingen
en in al wat we doen.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Dát biddend hart, geliefde mensen, wens ik ieder van jullie ten diepste toe.
Een mooie woensdag,
kris