woensdag in week 23 door het jaar

OVER HET WONDER VAN GODS BARMHARTIGHEID

'Als u met Christus tot leven bent gewekt, streef dan naar wat boven is', zo lezen we vandaag bij Paulus. Het is echter goed ons ervan bewust te zijn dat dit 'boven' geen plek is ergens weg van deze wereld; deze mooie wereld door God geschapen en dus gewild. Het 'boven' zullen we dus 'beneden' moeten beleven.

Laten we, vooraleer we naar de beweging van de mens kijken, eens kijken naar de beweging van Jezus. Jan Bots, sj, schrijft daarover: 'Jezus gaat niet zomaar naar de mensen. Hij komt van boven, en doordat Hij van boven komt is zijn komen eigenlijk een afdalen. En bij het afdalen gaat Hij voorbij aan de gewone menselijkheid en de gewone medemenselijkheid, voorbij aan de verzadigden, voorbij aan de lof van de mensen. Jezus daalt af naar de geschonden mensheid. Het zijn dan ook geen gewone menselijke problemen die in het evangelie worden aangepakt zoals economie, beurs, cultuur, maatschappij-inrichting. Het evangelie komt met iets anders dan waarmee wij elkaar geluk toewensen, iets wat ons verzadigt. Jezus komt met een andere rijkdom die Hij meebrengt vanuit de hoogte naar de diepte.'
Anders gezegd: Jezus bezoekt deze wereld, Hij komt ten volle aanwezig in en onder de mensheid; niet enkel in de diepte van onze ziel, maar in héél onze leefwereld. Daarin daalt Hij af met een blijde en verlossende boodschap, zoals we die horen in het evangelie van vandaag: 'Gelukkig jullie die arm zijn, die hongeren, die huilen, die beschimpt en buitengesloten worden'. Niet dat Jezus armoede, honger of uitsluiting als zaligmakend prijst. Zijn boodschap is dat Hij heel duidelijk partij kiest voor hen die door de hoogmoed van anderen 'slachtoffer' zijn. Jezus wordt als het ware één met hen die hongeren en buitengesloten worden. Door hen heen roept Hij zijn eeuwenoude kreet vanaf het kruis 'Ik heb dorst'.

God kiest voor de armen, voor de mensen aan de rand van de samenleving, voor de thuislozen, voor zij die vaak letterlijk niet weten of hen deze avond eten zullen hebben of niet. Hij kiest voor hen die wegkwijnen door eenzaamheid, voor hen die niet meekunnen in de mallemolen van deze vaak doordraaiende wereld, voor hen die men als een probleem ervaart omdat men fysiek of mentaal broos is. Ja, God heeft een duidelijke voorkeur, en wel voor de armen. Dat kan ook niet anders. God is immers liefde, en liefde kiest voor de armen.

De armen zijn ook zij die de levenskunst verstaan van hun wereldse troon te komen door de weg van de nederigheid te bewandelen. En hiermee zijn we aan de beweging van de mens gekomen; de mens die geroepen is spiritueel arm door het leven te gaan. Niet wat ik vanuit mijn allerindividueelste ikje verlang is belangrijk. Wat God wil ... daarover gaat het. God God laten zijn. Ook in mijn persoonlijk leven. Instrument willen zijn van zijn liefde waarmee Hij zichzelf in Christus heeft geïncarneerd in mijn diepste zijn. Daarin afdalen. Christus werkzaam laten zijn.
Niet als een prestatie van mijnentwege, maar als een vrucht van het gaan staan in het zachte waaien van de Geest. Het is je volledig toevertrouwen aan Iets dat van boven in je gelegd is, en dat met je op weg wil gaan om midden in deze wereld een Rijk te scheppen van liefde, rechtvaardigheid en vrede. Het is je diepste ik ontdekken waarvan God heeft gezegd dat Hij het heeft geschapen naar zijn beeld en gelijkenis.

Samengevat: in Christus daalt God neer in iedere mens, met een grote voorliefde voor die plekken waar de mens geschonden is. Daar komt Hij ons aanraken en optillen. Het is het wonder van Gods barmhartigheid. Het is het Pasen van de Heer.
Aan ons om dit gebeuren toe te laten door de weg van de nederigheid te gaan, en wel in de liefde van de Geest.

Laten we bidden

Heer God,
moge uw Geest in ons werkzaam zijn.
Beziel ons met de kunst van het afdalen.
Leg alle hoogmoed in ons stil
en geef ons vreugde
in onze overgave aan de Heer.
Ja, moge Christus' Pasen
in ieder van ons gebeuren.
In zijn naam.
Amen.

Een gezegende woensdag voor ieder van u.
Met een genegen groet, kris