zondag 23 door het jaar - A

OVER HET WONDER VAN EENSGEZINGHEID

Onderstaande overweging is ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2023' van Vincenzo Paglia, uitgegeven bij Halewijn/Sant'Egidio

‘De wet vindt zijn vervulling in de liefde’, schrijft Paulus aan de Romeinen. Deze bevestiging gaat verder dan de logica van de wet, die de farizeeën in hun tijd oplegden. Paulus vat de leer van het evangelie kort samen en roept op om niet langer bekrompen te leven.

De heilige Augustinus verbond deze gedachte aan de christelijke vrijheid en schreef de bekende zin: ‘Heb lief en doe wat je wilt’. De bevestiging van de volledige vrijheid van de christen betekent uiteraard niet dat er geen verplichtingen bestaan. Paulus voegt er onmiddellijk aan toe: ‘Wees elkaar niets schuldig, behalve de liefde’ (Rom 13, 8a). De gelovigen, die van alle andere verplichtingen ontslagen zijn, behouden slechts deze bindende plicht. De anderen hebben het recht geliefd te zijn. Deze overtuigende uitspraak van Paulus botst met ons egoïsme. Ze benadrukt de schuld van de liefde die we tegenover iedereen en in het bijzonder de armen hebben.

In dit licht van de liefde moeten we de oproep van Jezus begrijpen over de terechtwijzing en de broederlijke vergiffenis. Vaak wordt er een manier van spreken gehanteerd die geen enkel blijk van respect geeft naar hem of haar die in de fout is gegaan. Er bestaat ook een andere manier die eerlijke bezorgdheid en verantwoordelijkheid uitdrukt. Het blijft waar: elke gelovige moet zijn broeder/zuster terechtwijzen als die zondigt, maar ieder heeft ook het recht om vergeven te worden.

Het duidelijkste voorbeeld van hoe mensen samen kunnen leven is de eenheid van de leerlingen die samen bidden: ‘Als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren.’ Dat zijn uitdagende woorden. Door de eensgezindheid van de leerlingen die hetzelfde vragen - binnen Gods wil - staat Hij het toe. Als we eensgezind zijn, geeft God ons een immense macht in handen. Wij moeten ons afvragen of de manier waarop wij bidden niet is aangetast door individualisme en onverschilligheid.

De liturgie is het bevoorrechte moment om harmonie in het gebed te brengen. Als ons gebed onbeantwoord lijkt, is dat ook omdat we niet genoeg hebben nagedacht over onze naaste, over wie in nood is, over wie wacht op iemand die zich hem herinnert.
Ook het wonder van de vrede hangt af van deze eensgezindheid in gebed.

Laten we bidden

Vader,
wij bidden om de gave van eensgezindheid
waarin uw goedheid tot uitdrukking komt.
Mogen wij zo elkaar niets schuldig zijn,
behalve de liefde.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Een genadevolle zondag,
kris