maandag in week 24 door het jaar

OVER DE KRACHT VAN DE VOORBEDE

De centurio stuurde enkele vrienden naar Jezus toe met de mededeling: ‘Heer, spaar u de moeite, want ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt. Daarom ook achtte ik mij niet waardig om zelf naar U toe te gaan. Spreek slechts een enkel woord en mijn knecht zal genezen.’

We herkennen hier de woorden die ook wij uitspreken net voor het ontvangen van de Communie: ‘Heer, ik ben niet waardig dat U tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden’. Wanneer we die woorden bidden is dat enerzijds een heel persoonlijke bede die jij als individu uitspreekt tot de Heer, je ervan bewust zijnde dat je zijn genezing nodig hebt. Anderzijds zijn het woorden die we bidden midden, en in naam, van de grotere gemeenschap. Dan wordt het een voorbede voor de Kerk, voor de hele mensengemeenschap. En dat laatste is niet onbelangrijk.

Mensen in gebed voor de Heer brengen … Daar drukken we niet enkel een solidariteit in uit, maar we smeken ook genade af voor hen. We vragen heel concreet of de Heer deze mensen, of bepaalde situaties, komt aanraken met zijn genade, opdat er heling en godsontmoeting mag plaats vinden.

In augustus vorig jaar was ik op een zondag naar Banneux gereden. Wat me opviel - ik zal dat beeld nooit vergeten - was de eenvoud en het zéér sterke geloof van heel wat mensen die knielden voor het beeld van Maria, waarmee ze hun liefde betoonden jegens hun Moeder. Belangrijk: zij knielden niet voor het beeld, zij knielden voor Maria. Ze streelden het beeld, er waren mensen die het beeld kusten, anderen wasten zich aan het bronnetje (hoofd, hart en handen natmakend), weer anderen baden hun rozenkrans, er werden bloemen neergelegd, er waren mensen die ingetogen lachten, weer anderen weenden, er werd gedankt, zelfs een hondje moest helemaal het bronwater in.
Wat de intenties waren van deze mensen … dat weet ik niet. Maar wat ik zag: ze schonken hun gebeden aan Maria met een groot geloof. En iets in mij zei: ‘Zie hier, de Kerk’.

We mogen het belang van de voorbede niet onderschatten. Zowel in vieringen alsook in het officiële Getijdengebed heeft de voorbede een centrale plaats. Moge dit ook zo zijn in ons persoonlijk gebedsleven. Het is een vorm van naastenliefde die niet hoeft onder te doen voor onze concrete vormen van liefdesdaden. Het gaat er ook niet om welke vorm het belangrijkste is. Beide zijn van belang. Beide zijn nodig. Beide zijn heilzaam.

Laten we bidden

Vader,
wij bidden om geloof,
om liefde en nederigheid,
opdat wij dagelijks onze naasten,
en ieder mensenkind,
biddend bij Christus zouden brengen.
Moge Hij de wereld aanraken
opdat er heling
en godsontmoeting
mag plaatsvinden.
In zijn naam.
Amen.

Ik wens ieder van ons een biddend hart toe.
Met een genegen groet,
kris