zondag 24 door het jaar - A

OVER DE KRACHT VAN VERGEVING

Onderstaande overweging is van de hand van Romain Debbaut

Meer en meer leven we in een wereld van onvrede en ellende. Kijk naar de barbaarse oorlog in Oekraïne. Ook in Afrika volgt de ene staatsgreep na de andere. Tegenstanders van regimes worden vermoord. Er is veel onderling wantrouwen, zelfs vijandschap. Velen beschuldigen elkaar onterecht van valsheid, onbetrouwbaarheid, zelfs misdrijven. Social media zijn dikwijls vergaarbakken van leugens, haat, wrok en keiharde standpunten, die meer dan eens leiden tot de zelfmoord van de slachtoffers van al die haatberichten. Politieke tegenstanders weigeren naar elkaar te luisteren, racisme en vreemdelingenhaat zijn schering en inslag. En om het helemaal erg te maken lijken weinigen zich te willen inzetten om de hardheid waarin we leven te verzachten.

Maar is dat wel zo? Is er echt niemand die wil luisteren naar de wijsheid van Jezus Sirach die in de eerste lezing zegt: 'Wrok en woede zijn afschuwelijk, een zondig mens geeft eraan toe.' En is er ook niemand die luistert naar Jezus die zegt ‘Niet tot zevenmaal toe, maar tot zeventigmaal zevenmaal moet je iemand vergeven.’ En Hij vertelt in dat verband de prachtige parabel van de koning die een van zijn dienaren tienduizend talenten kwijtscheldt. En dat was niet niets! Tienduizend was het hoogste getal in het oude Griekenland, en talent was de hoogste geldwaarde. Het kwam neer op zesduizend daglonen, dus op twintig jaar werken. Vertaald naar vandaag veegt die koning dus de spons over enkele honderden miljarden euro’s schuld die zijn dienaar heeft. En daarmee wordt duidelijk dat die koning geen aardse vorst is, maar de goddelijke Koning van hemel en aarde. En die goddelijke Koning is grenzeloos vergevensgezind.

Maar als God zo mild en zo liefdevol omgaat met onze tekorten, zijn ook wij geroepen mild en liefdevol te zijn tegenover mensen die dat niet zijn. De parabel maakt duidelijk dat God echt niet op de loer ligt om ons en andere mensen te betrappen op, en te straffen voor, fouten en tekortkomingen. Maar hij maakt ook duidelijk dat God van ons verlangt dat ook wij vergevensgezind zijn. Dat blijkt uit het feit dat Hij wél optreedt tegen de knecht als andere dienaren hem vol verontwaardiging melden wat die heeft uitgespookt met een medeknecht die een klein beetje schuld bij hem heeft uitstaan.

Het is dus goed als we met andere ogen kijken naar de wereld om ons heen. Niet altijd klaarstaan met oordeel en veroordeling van al de onaangename dingen om ons heen. Haat niet beantwoorden met haat, fout niet met minachting en straf, en vijandschap niet met vijandschap. We moeten ons niet laten leiden door gramschap en wrok, maar door de liefde die God ons geeft en die Hij ook van ons vraagt.

Jezus Sirach heeft honderd procent gelijk wanneer hij zegt dat wrok en gramschap iets afschuwelijks zijn, want ze maken de wereld en de maatschappij onleefbaar. Probeer je je leven maar eens voor te stellen als je je altijd door woede en wrok zou laten leiden: je zou geen gelukkig moment meer kennen, want het enige wat zou tellen is wraak en gramschap. Geen tijd voor liefde, voor vrede, voor vreugde, voor gezellig samenzijn, voor geluk. Alleen maar voor haat, voor woede, voor wraaklust. En dat is echt geen tijd om naar uit te zien, want ons hart verlangt naar liefde en vrede, en ons verstand zegt dat we daar geen schijn van kans voor hebben als we fouten en tekortkomingen van anderen niet kunnen vergeven. Wat zou het goed zijn, wat zou de wereld echt veranderen, als wij en al onze mensen naar een heerlijke wereld van liefde, vrede en vreugde zouden streven.

Laten we bidden

Heer,
moge ons hart gelijken op het Uwe:
altijd opnieuw bereid tot vergeving.
Trek ons in de gloed van uw liefde,
in het vuur van uw genade,
opdat wij vanuit U
mogen beminnen en vergeven;
altijd en overal.
In uw naam.
Amen.

Een vreugdevolle verrijzenisdag,
kris