zaterdag in week 25 door het jaar

GOD HEEFT AAN ONS GEDACHT
(Zach 2,5-9a.14-15a)

Beste mensen, vandaag lezen we een fragment uit de kleine profeet Zacharia.  Zijn naam betekent: ‘God heeft aan ons gedacht’, of ‘God denkt aan ons’. Dat is een heel positief geluid. Zacharia leeft na de Babylonische ballingschap. In die tijd is het belangrijk dat de verwoeste tempel herbouwd zal worden, de tempel als religieus middelpunt van de stad.

Zacharia krijgt een visioen, ziet in beelden, en is zelf, binnen het verhaal in gesprek met een van de figuren: een man met een meetlint. Hij vraagt aan hem waar hij heengaat en krijgt als antwoord: Ik ga opmeten hoe groot Jerusalem moet worden. Daarna komen er twee engelen die met elkaar praten: Vlug, zeg tegen die jongeman dat Jeruzalem een open stad zal blijven, niet ommuurd …
Die woorden treffen me, temeer daar ik de muur gezien heb die het Joodse volk afscheidt van de Palestijnen. Het was in 2006 rond Kerstmis met een Solidariteitspelgrimage, waarin we ondergedompeld werden in alle lijden wat er door die muur ontstaan is. Wij hebben op die muur vredesteksten getekend en gespoten.

Het visioen blijft een visioen na al die eeuwen. ‘Jubel, Sion, en verheug je, want Ik kom in  jouw midden wonen’ – spreekt de Heer, (vers 2, 14)

Zo’n oude tekst, en dan te zien hoe het er nu aan toegaat. Je zou je geloof erbij verliezen.

Hoe houden wij het uit bij alle ellende? Wat geeft ons de kracht om te leven met een visioen? Het visioen dat God wil leven in onze wereld, in onze steden, in onze zielen?

Nee, het is niet zo dat Hij niet in ons midden is. Hij is er zeker wel, dat mogen we geloven. Hij woont ook in het lijden, is er zelf de concentratie van. Maar evenzeer woont Hij in elke positieve beweging van mensen. Nog niet helemaal ten volle. We blijven onderweg, maar let op de tekenen die ook zichtbaar zijn als je mensen in de ogen kijkt, als je het verlangen ziet naar vrede, als je de prachtige initiatieven en daden ziet in kleine gemeenschappen, als je in je eigen innerlijk kijkt, vanwaar je zelf met innerlijke vrede kunt werken aan de vrede van een God die onder de puinhopen vandaan komt als de Levende. Hij zal overwinnen als we Hem de ruimte geven, veel ruimte. God heeft in het verleden aan zijn volk gedacht, en God denkt in het heden aan ons, altijd weer opnieuw. Ook in de toekomst zal Hij er zijn voor ons. Zacharia’s naam, God denkt aan ons, is een belofte.

Laten we bidden

God van de vrede,
maak van ons hart een tempel
waar we graag vertoeven
om één te worden
met de vrede die van U komt,
en van waaruit  wij verlicht
en gesteund door Uw liefde
vrede kunnen brengen
door steeds meer te worden
zoals we bedoeld zijn,
door Jezus, Uw Zoon,
de Vredebrenger bij uitstek.
Amen

Lieve mensen, moge de God van de vrede steeds meer bezit van jullie nemen!
Ricky