dinsdag in week 17 door het jaar

WERK AAN DE WINKEL
(Bij Mat 13, 36-43)

Beste mensen, onkruid kan mooi zijn maar ook een inbreker in onze tuinen worden. Soms niet te beteugelen.

Zaterdag jongstleden lazen we de gelijkenis van Jezus over het onkruid tussen de tarwe. De leerlingen vragen vandaag, - pas nadat alle mensen vertrokken waren -,  om uitleg over die parabel. Als ik de uitleg lees noemt Jezus de zaaier, (zichzelf?), de Mensenzoon. Als het ware degene die uiteindelijk het oordeel bij de voltooiing van de wereld zal vellen.

De gedachte aan een eindoordeel zou schrik kunnen aanjagen, en is ook vaak daarvoor gebruikt, maar je mag het veel milder lezen. In het deel dat zaterdag is gelezen beschreef Kris al hoezeer de barmhartigheid van God mensen de tijd geeft om hun levens bij te stellen. Het is namelijk wel zo dat er, niet alleen het goede zaad in ons tot ontwikkeling is gekomen, maar dat de ‘vijand’ stiekem ook giftig zaad gedropt heeft. Niemand kan eraan ontkomen. Vroeger niet en ook nu zijn er legio mogelijkheden voor de vijand om zoiets gemeens te doen. Altijd ‘in de nacht’.

Merken wij dat, dan kunnen we wel meteen de schoffel gaan pakken, maar dat bleek niet verstandig hoorden we de vorige week. De werklui kregen de opdracht om even geduld te hebben.

Hoe weet een mens nu welk zaad door de Mensenzoon gezaaid is en te maken heeft met het koninkrijk van God, en welk het giftige zaad is waar we niets mee te maken willen hebben? Aanvankelijk zien we het verschil niet, maar uiteindelijk wel, want sommige zaden laten zien dat ze worden waartoe ze zijn uitgezaaid, en andere zaden brengen ‘bocht’ voort. Een maatstaf kan zijn: Waar worden we blij van? Eigenlijk is dat vrij eenvoudig, door te voelen bij jezelf misschien? Of  door zelfonderzoek aan het einde van de dag?

Het constateren is wel simpel! Maar nu aan de slag. Ben je erg secuur? Wil je in één dag klaar zijn met je tuin, vergeet het dan maar, en besteed je tijd aan iets anders. Maar mogelijk, kijkend naar je leven, krijg je toch een stukje onrust over je omdat je wel het een en ander hebt opgemerkt, en dat eigenlijk ook aan had willen pakken. Je veroordeelt dan je eigen gedrag. Ik wil niemand scrupules aanpraten. Gewoon alleen luisteren, niet uit angst, maar naar je behoeften en je goede gevoel.

Weet je, in de middeleeuwen gebruikte men als beeld van je eigen leven een ‘hof’, een tuin. Er zijn zelfs liedjes over. Ik herinner me vaag Heer Jezus heeft een hofke, waar schoon bloemen staan.
In het lied staat, dat Hijzelf de mooiste bloem is. Eigenlijk zou ik zeggen: Hij is ook de hoofdtuinman, bij wie je te rade kunt gaan als je werkelijk niet meer weet hoe je het aan moet pakken en waar je moet beginnen, en of het wel loont omdat het onkruid telkens terugkomt.

Uit zijn zaad zal het koninkrijk van God opbloeien. Dat is een mooie zin om te onthouden, of  tijdens het tuinieren te overwegen.

Laten we bidden

Goede Vader,
U die ons zo prachtig geschapen hebt,
wees aanwezig in de tuin van ons hart.
Onze poort staat altijd open voor U.
En moge uw Zoon ons helpen bij alle werk,
en ook mede beletten dat we verkeerd bezig zijn.
Amen

Beste mensen, dit was even een spelletje met letters, maar misschien kan het een spel worden met ‘schoffel en hark’?
Ricky

---

Suggesties

Kijk even na of je tuingereedschap nog op orde is, en aan de slag. Niet te snel, maar heel aandachtig.

En neem achteraf de rust om te genieten van de schoonheid van je binnentuin.