donderdag in week 13 door het jaar

VERGEVING IN GODS NAAM
(Bij Mt 9, 1-8)

Terecht zeggen de Schriftgeleerden dat niemand zonden kan vergeven behalve God. Als ze in Jezus de Messias zouden erkennen, zouden ze voor zijn voeten neervallen en smeken of Hij hun zonden zou vergeven.

Iets soortgelijks zien we vandaag de dag bij de biecht. Als mensen zouden geloven dat het daadwerkelijk God is (die door de priester in naam van Jezus) die zonden vergeeft, zouden ze - bij wijze van spreken - in lange rijen aanschuiven om te gaan biechten.

Het gaat om geloof; geloof in Jezus, het zien van God die mens geworden is onder ons. Het gaat tevens om geloof in het priesterambt, de priester die in naam van Jezus zonden vergeeft.

Waarom doen we zo moeilijk, denk ik soms. De biecht is zo'n mooi en rijk sacrament. Als je beseft dat je na een biecht weer helemaal 'zuiver' bent ... dat is toch groots? Het is het teken bij uitstek van Gods barmhartigheid, gegeven aan de Kerk.

Als kerkgemeenschap zouden we - denk ik - dit sacrament nieuw leven moeten inblazen, los van mogelijke negatieve ervaringen waar (naar het schijnt) veel mensen in het verleden mee te kampen hebben gehad. Laten we de biecht fenomenologisch bekijken; vanuit het fenomeen, vanuit het wezen van de biecht, los van negatieve ervaringen. Laten we de biecht weer in zijn schoonheid ontdekken en ontvangen. Ik vermoed dat dit de Kerk in onze streken alleen maar goed zal doen.

En natuurlijk mogen, of moeten, we ook elkaar vergeven, absoluut. Als christen mag je dat in zekere zin zelfs doen in naam van Jezus, waarom niet? Uiteraard is dit dan geen sacrament in de strikte zin van het woord, maar toch heeft het iets sacramenteels, omdat het met Jezus te maken heeft die aanrakend onder ons aanwezig komt, Hij die vergeeft en bevrijdt.

Laten we bidden

Goede God,
mogen wij, mensen,
Jezus erkennen als uw Zoon;
Uzelf die mens geworden zijt onder ons.
Mogen meer en meer mensen
Hem zo meedragen in hun hart, om,
verenigd met Hem,
en dus met U,
de weg van uw Liefde te gaan,
van U vergeving krijgend,
uw vergeving schenkend.
Kom heilige Geest.
Amen.

Geliefde mensen, laten we de vergeving omarmen die ons vrijmaakt en verbindt.
Een mooie donderdag,
kris


Om mee op weg te gaan

Ben ik bereid om op zo'n wijze naar de biecht te kijken dat ik op een nieuwe en frisse manier het wezen en de schoonheid van dit sacrament kan omarmen?

Vergeef ik anderen zoals Jezus ons oproept om te doen?

Reacties

  1. Toch machtig dat God ons eerst door Jezus zelf kwam vergeven , en ons nu door een mens in de naam van Jezus kan vergeven. Jezus de " levengever ".

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vergeven en vergeving vragen... In de omgang met anderen mensen lukt het me soms wel om welgemeend 'sorry' te zeggen, zeker bij mensen die ik goed ken en te vriend wil houden. Bij andere mensen (familieleden), die mij heel erg gekwetst hebben, vermijd ik bewust contact omdat ik niet wil en kan vergeven... nu nog niet.
    Vergeving vragen... het gevoel van zich bevrijd voelen na de biecht heb ik vroeger ervaren als kind, als jongvolwassene... echt waar. Ik weet nog hoe blij ik telkens was na de biecht. Nu ga ik niet meer te biechten, ik wil er wel eens over nadenken... ik vraag in mijn gebed thuis God om vergeving of in de eucharistieviering (schuldbelijdenis)...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten