woensdag in week 14 door het jaar
OPROEP TOT VERANTWOORDELIJKHEID
(Bij Mt 10, 1-7)
Jezus riep zijn twaalf leerlingen bij zich, niet alleen om hen nabij te zijn en persoonlijk te onderrichten, maar ook om hen een belangrijke taak te geven: onreine geesten uitdrijven en ziekten en kwalen genezen.
Deze roeping van de leerlingen kwam voort uit Jezus' diepe medelijden met de menigte. Hij zag hun lijden, pijn en wanhoop, en wilde hen helpen. Hij zond zijn leerlingen uit met specifieke instructies: naar de verloren schapen van Israël gaan en vertellen dat het koninkrijk van de hemel nabij is.
Wat betekent dit voor ons?
In onze wereld is veel lijden: mensen ervaren droefheid, eenzaamheid, gebrokenheid. Velen lijden onder oorlogsgeweld of uitbuiting. Er is geestelijke honger op vlak van zingeving en religie. Zoals Jezus zijn leerlingen uitzond, zijn ook wij - als christenen - geroepen een verschil te maken.
Christelijke roeping vereist aandacht te hebben voor de naasten. Niet als een religieus principe, maar vanuit een innerlijke beweging gestuwd door de heilige Geest.
Zoals Jezus zijn leerlingen macht gaf, hebben ook wij - door Jezus' genade - de mogelijkheid troost te bieden, liefde te verspreiden en hoop te geven aan hen die het nodig hebben.
Dit betekent niet altijd grootse daden verrichten. Vaak maken kleine gebaren van vriendelijkheid en medeleven al een groot verschil. Een luisterend oor, een bemoedigend woord, een helpende hand - in Jezus' naam - zijn allemaal manieren waarop wij Gods liefde kunnen laten zien in onze dagelijkse ontmoetingen.
Christen zijn is geen vrijblijvende keuze, maar een roeping die ons aanspoort tot verantwoordelijkheid jegens onze naasten en de wereld om ons heen. Het is een uitnodiging om liefde en rechtvaardigheid actief te belichamen, om te zorgen voor de behoeftigen en aan vrede te werken midden een wereld waar deze vrede (ook de hartsvrede) vaak zoek is.
Laten we dus met een bereidwillige geest onze roeping omarmen.
Door onze verantwoordelijkheid op te nemen helpen we mee een wereld te creëren waarin Gods liefde, hoop en genezing centraal staan. Samen kunnen we een verschil maken en een bron van licht zijn in deze voor velen vaak donkere wereld.
Laten we bidden
Goede God,
dank U voor uw genade
die ons de mogelijkheid geeft
om uw liefde uit te dragen.
Geef ons een bereidwillig hart
om onze roeping als christenen
vol vreugde te omarmen,
zodat wij samen een verschil kunnen maken
in deze wereld
die dorst naar liefde en vrede.
In Jezus' naam.
Amen.
Geliefde mensen, moge vandaag ons hart zijn als dat van Jezus, vol mededogen voor de gebrokenheid om ons heen. Laten we, in Jezus' naam, getuigen van Gods liefde en zo een stralend licht zijn voor anderen.
Een toegewijde woensdag,
kris
Om mee op weg te gaan
Waar kan ik vandaag - heel concreet - in Jezus' naam daden van kleine goedheid stellen daar we de liefde dit vraagt?
Zie ik in mijn naaste Jezus die zegt 'Ik heb dorst'? En ben ik bereid deze dorst te lessen? Niet als een meerdere, maar als een echte broer of zus.
Vandaag zal ik weer wat proberen te bidden en de noden van de wereld bij de Heer te brengen, ook mijn eigen noden, want niemand kan zonder Hem. Moge deze derde dag van mijn retraite mij dichter bij Jezus brengen. Ik begrijp ook niet alles. Waarom wordt het geen mooi weer? Mijn neef heeft een weide afgemaaid waarvan hij het hooi maar niet binnen kan halen omdat het altijd regent. Dat is maar een kleine nood, maar die mij toch onrustig maakt. Er zijn zoveel dingen die in de wereld niet goed lopen. Heer, zend ons opnieuw uw zegen. Zoveel mensen hebben er nood aan. Er zijn nog zoveel andere mensen die mijn gebed vragen. Velen hebben het moeilijk. Als dat al bij ons zo is, hoeveel groter zijn de noden dan niet in Gaza en Oekraïne?
BeantwoordenVerwijderenJa Daniël, het is niet evident daarmee om te gaan.
VerwijderenZelf voel ik me in al die 'onvrede' klein en machteloos.
Gisteravond schreef ik daarover volgende tekst:
In de schaduw van de wereld, waar het licht van de vrede lijkt te vervagen, voel ik een diepe weemoed. De oorlogen woeden, en mijn hart huilt mee met het verdriet van de wereld.
Het is alsof God zelf zwijgt, terwijl de kreten van pijn en verlies de hemel vullen.
Elke dag lijkt de aarde meer te scheuren onder de druk van geweld en haat.
Ik kan niet anders dan stil worden, gevangen in een maalstroom van emoties die mijn ziel beroeren.
Het lijden van velen vermengt zich met de regen die de aarde deze avond kustte.
In deze stilte probeer ik mijn hart te openen, om mee te voelen met hen die gebukt gaan onder het gewicht van oorlogsleed.
En tegelijk voel ik me zo onmachtig. Wat kan ik doen?
Bidden, ja bidden.
Mogen we ooit weer de stem van God horen, in de stilte na de storm, en mogen we samen werken aan een wereld waar vrede niet slechts een droom is, maar een levende realiteit.
Ja, moge er snel vrede komen. In Gods naam.
kris
Ik bid met u mee. Heer ontferm u.
BeantwoordenVerwijderenIk bid met u mee. De mens is op eigen voeten gesteld en heeft de vrijheid gekregen, om die of die weg in te slaan. Heer ontferm over al degene die slachtoffer zijn van verkeerde keuzes. Wees met hen die lijden. Wees met hen, die verdwaald zijn. Heer ontferm u
BeantwoordenVerwijderenPaus Franciscus over het evangelie van vandaag :
BeantwoordenVerwijderenOnze pogingen om het aangezicht van God te zoeken komen voort uit het verlangen naar een ontmoeting met de Heer, een persoonlijke ontmoeting, een ontmoeting met zijn immense liefde, met zijn reddende kracht. De twaalf apostelen die we vandaag in het Evangelie horen (cf. Mt 10:1-7) kregen de genade om Hem fysiek te ontmoeten in Jezus Christus, de mensgeworden Zoon van God. Jezus - zoals we hoorden - riep hen elk bij hun naam. Hij keek hen recht in de ogen, en zij op hun beurt staarden naar zijn gezicht, luisterden naar zijn stem en aanschouwden zijn wonderen. De persoonlijke ontmoeting met de Heer, een tijd van genade en verlossing, omvat een missie: "Ga", zegt Jezus tegen hen, "verkondig het goede nieuws: 'Het koninkrijk der hemelen is nabij'" (vs. 7). Ontmoeting en missie mogen niet van elkaar gescheiden worden. Zo'n persoonlijke ontmoeting met Jezus Christus is ook mogelijk voor ons, de leerlingen van het derde millennium. In onze inspanning om het aangezicht van de Heer te zoeken, kunnen we Hem herkennen in het gezicht van de armen, de zieken, de verlatenen en de vreemdelingen die God op ons pad plaatst.
(8 juli 2020)
Ik ga proberen in toevallige ontmoetingen open te staan voor wat de andere mij vertelt, luisteren, bemoedigen, troosten... Het zijn kleine dingen maar misschien wel geluksmomentjes in het leven van de anderen.
BeantwoordenVerwijderenAls ik echt tijd maak, zelf tot rust ben gekomen, me vrij voel... komen er soms ideeën in mij naar boven om de stap naar de anderen te zetten, mensen waarvan ik weet dat ze een bezoekje op prijs stellen. Als ik die innerlijke rust voel, lukt me dat wel. Als ik onrustig ben, lukt het me niet om open te staan, de stap te zetten naar ontmoeting.
Ik bid tot Gods Geest om me hierbij te helpen...
Waarom kleine daden van goedheid stellen 'in jezus' naam'? Wat is er mis met het goede doen, vanuit liefde leven... De verbondenheid met Jezus is toch niet noodzakelijk? Heb ik Jezus dan nog niet echt ontmoet? Al heb ik wel liefdevolle ervaringen gehad... Al ga ik regelmatig naar de mis
BeantwoordenVerwijderen