maandag in week 4 van de veertigdagentijd

WAKKER WORDEN VOOR GODS DROOM

Jesaja schildert ons vandaag een visioen van licht en hoop. “Zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde,” belooft God. Jeruzalem wordt een stad vol vreugde, haar volk leeft in rechtvaardigheid en vrede, en er klinkt geen geween of geweeklaag meer. Het is een droombeeld van een wereld zoals God die bedoelt: geen vroegtijdige dood, geen verdriet – slechts leven in overvloed en diepe vreugde.

Maar hoe pijnlijk contrasteert dit visioen met de huidige wereld om ons heen. We kennen de twee grote oorlogen en de vele andere gewapende conflicten die vandaag onze wereld pijnlijk verscheuren. Een nietsontziende wapenwedloop verslindt miljarden die hard nodig zijn om armoede te bestrijden. Een handvol machthebbers regeert met ijzeren vuist, terwijl de noden van gewone mensen vaak genegeerd worden. Deze harde realiteit staat mijlenver van de vreugdevolle, rechtvaardige aarde waarvan Jesaja droomt.

Bijbelse visioenen zoals dat van Jesaja, dat ons vandaag wordt voorgehouden, zijn geen hemelse zoethoudertjes en al zeker geen ontsnappingsfantasieën die ons naar een soort droombubbel voeren. Nee, ze worden ons gegeven binnen een vaak harde realiteit als een oproep tot ontwaken. God wil met dergelijke visioenen ons wakker schudden uit mogelijke berusting. Ook toen Jesaja deze woorden sprak, leefden de mensen vaak gelaten, zonder hoop op verandering. Het visioen van de nieuwe hemel en aarde moest hen wakker maken uit hun moedeloosheid. Op dezelfde manier wil dit visioen ons vandaag uit mogelijke verdoving halen en onze ogen openen voor Gods mogelijkheden.

Bijbelse visioenen houden ons een ideaal voor ogen – niet om ons te laten wegdromen, maar om ons te inspireren tot actie. Ze laten zien hoe het wérkelijk kan zijn tussen mensen wanneer Gods liefde alle kansen krijgt. Dat toekomstbeeld moeten we niet alleen voor ogen houden en koesteren, maar ook nastreven. Het is een droom die vraagt om onze persoonlijke én gemeenschappelijke verantwoordelijkheid. Ieder van ons is uitgenodigd om zich met toewijding en daadkracht in te zetten om Gods visioen - in zijn naam - te concretiseren.

In het evangelie van vandaag zien we hoe Jezus zo’n visioen van vrede en herstel belichaamt. Een wanhopige vader komt tot Jezus: zijn zoon ligt op sterven. In dit verhaal schept Jezus nieuw leven door zijn woord. “Ga heen, uw zoon leeft,” zegt Hij. Op dat woord geneest de jongen, ook al is Jezus niet eens fysiek aanwezig bij het ziekbed. In dat huisgezin breekt een glimp van de nieuwe aarde door: waar eerst doodsangst was, komt nu vreugde, gezondheid en geloof. Jezus’ teken van genezing belichaamt Gods vrede en herstel op kleine schaal – een voorproefje van de wereld die Jesaja in zijn visioen verwoordt.

Tegelijk heeft Jezus een kritische blik op een geloof dat alleen gebaseerd is op zichtbare wonderen. “Jullie geloven alleen maar als je tekenen en wonderen ziet,” merkt Hij op. Daarmee doorprikt Hij de houding van mensen die slechts geloven wanneer het hun direct iets oplevert. Jezus nodigt uit tot een dieper geloof, een vertrouwen dat verder kijkt dan onmiddellijke zichtbare bewijzen.
Gods visioen overstijgt het persoonlijke zonder het te ontkennen. Natuurlijk mogen we met onze zorgen en noden tot God gaan; Hij luistert met liefde naar elke vraag, hoe klein ook. Maar tegelijk nodigt Hij ons uit om verder te kijken dan wat zichtbaar is, veel verder ook dan ons eigen persoonlijk leven. Gods droom betreft – naast onze individuele redding – het heil van de héle mensheid en van de schepping. En hoe belangrijk onze persoonlijke probleempjes ook zijn, als gemeenschap zijn we geroepen om dragers van hoop te zijn, gericht op onze grote, vaak gewonde wereld. Zo geven wij samen gestalte aan het visioen dat Jesaja schetst – niet alleen voor onszelf, maar voor allen.

Als Kerk hebben we hierin een bijzondere roeping. We zijn geroepen te leven vanuit het Woord, dus ook vanuit het visioen dat Jesaja vandaag schetst. Laten wij als Kerk dit visioen belichamen, geleid door de levende Heer, die het levend hart is van de Kerk. In onze liturgie horen en vieren we Gods belofte, van waaruit wij die belofte moeten waarmaken in daden van liefde en solidariteit. We mogen niet wegkijken van het leed en de verdeeldheid in de wereld, want wij hebben de opdracht gekregen het licht van Gods nieuwe wereld te laten schijnen. Christus ging ons hier niet enkel in voor, maar wil ook zelf de Spirit zijn van ons handelen vandaag.

Laten we ons door Hem leiden en samen werken aan een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, zowel in het klein als in het groot – in onze gezinnen, onze gemeenschappen, onze samenleving. Laten we als Kerk een levend teken van hoop zijn: een gemeenschap die concreet laat zien dat Gods droom met de mensheid geen verre illusie is, maar een realiteit van vandaag; in en met en door ons.

Laten we bidden

Goede God,
open onze ogen
voor uw droom van vrede en gerechtigheid.
Wek in ons het verlangen
om mee te bouwen aan een nieuwe aarde,
waar liefde leeft, en hoop zichtbaar wordt.
Moge uw Geest ons van binnenuit enthousiasmeren
tot een Kerk waar uw Zoon
alle ruimte krijgt zijn liefde gestalte te geven,
in, door en met ons.
In zijn naam.
Amen.

Geliefde mensen,
laat ons de wereld met Gods liefde omarmen en meewerken aan een nieuwe aarde, waar gerechtigheid groeit en vrede ademt.
Zegen over deze nieuwe week.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Wat betekenen voor jou die Bijbelse visioenen, die zo vaak een beeld schilderen van een wereld vol vrede, recht en vreugde? Zie je voor jezelf een mogelijkheid om iets van die droom zichtbaar te maken in je omgeving? Denk gerust heel concreet.