vrijdag in de 1e week van de veertigdagentijd

STEEDS WEER INNERLIJK ONTWAKEN

De veertigdagentijd nodigt ons uit om stil te staan bij de diepere betekenis van bekering. Vaak verbinden we deze periode met uiterlijke tekenen: vaker en trouwer bidden, soberder leven, vasten, meer aandacht schenken aan naastenliefde en delen met de armen. Hoewel dit ongetwijfeld waardevolle en betekenisvolle stappen zijn, schuilt er een subtiele valkuil in: we kunnen namelijk zo sterk gefocust raken op het naleven van onze goede voornemens, dat we de ware essentie van bekering uit het oog verliezen: onze innerlijke omkeer, de diepgaande verandering van het hart.

De profeet Ezechiël laat ons vandaag zien hoezeer God verlangt naar een werkelijke bekering van het hart. Hij benadrukt dat ware bekering zich kenmerkt door het afkeren van het kwaad en het leven vanuit de liefde. Daarbij waarschuwt hij ons om niet zelfgenoegzaam te worden en niet te snel te denken dat we er al zijn, omdat die hoogmoed kan leiden tot oppervlakkigheid en zelfbedrog. Gods verlangen is juist dat wij telkens opnieuw tot inzicht en inkeer komen en beseffen dat we zijn genade nodig hebben om werkelijk vanuit zijn liefde te leven.

Misschien moeten we ophouden zelf de touwtjes van ons leven in handen te willen houden en ons in nederigheid toevertrouwen aan Gods werk in ons. Dit heeft niets met slaafsheid te maken en betekent evenmin dat je jezelf prijsgeeft. Integendeel. Door je afhankelijk op te stellen zul je pas echt ontdekken wie je ten diepste bent en hoe God je bedoeld heeft.

Denk niet dat je hiermee binnen één veertigdagentijd klaar bent. Het is een levenswerk. En hoezeer we ook groeien op deze weg, we blijven mensen die altijd iets onafs in zich zullen dragen. We zullen regelmatig geconfronteerd worden met ons eigen onvermogen, wat een weldaad is. Ja, dat is werkelijk goed! Het houdt ons nederig, tenminste als we dat onvermogen in gebed omarmen. Onze zwakte kan onze sterkte worden wanneer we die neerleggen bij God en ons openen voor zijn barmhartigheid.

God vraagt geen mensen die denken dat ze als heiligen rondlopen, want zoals gezegd leidt die hoogmoed vaak tot oppervlakkigheid en zelfbedrog. Het gaat er juist om nederig te blijven en steeds opnieuw terug te keren naar God, die nooit zal nalaten zijn helende genade te schenken aan wie zich daarvoor openstelt.

Ook Jezus bevestigt vandaag deze oproep tot innerlijke bekering. Hij wijst erop dat het naleven van de geboden lang niet voldoende is. Onze gerechtigheid moet méér zijn dan uiterlijk gedrag alleen. Hij roept ons op ons hart te onderzoeken en eerlijk te kijken hoe wij werkelijk tegenover onze naaste staan. Het is niet genoeg om geen moord te plegen; ook woede, veroordeling en minachting in ons hart zijn belemmeringen voor een zuiver leven met God. Jezus leert ons dat echte bekering inhoudt dat wij bereid zijn conflicten bij te leggen, ons hart te zuiveren en onze relaties te herstellen voordat we onze gaven naar God brengen. De gave waarover het evangelie spreekt, staat symbool voor ons leven zelf, dat wij aan Hem aanbieden. Ons leven krijgt pas echt waarde wanneer we het met een oprecht en verzoend hart aan Hem schenken.

Christelijk leven vraagt ons niet alleen trouw te zijn aan zichtbare praktijken, maar vooral van binnenuit – vanuit Gods aanwezigheid in Christus – te bidden en te leven. Laten we onszelf durven afvragen: sta ik werkelijk open voor Gods omvormende genade in mij? Ben ik bereid het roer van mijn leven uit handen te geven en mij toe te vertrouwen aan Hem, die met mij de weg wil gaan van ware bekering en innerlijke vernieuwing?

Laten we arm van geest worden en ons openen voor Gods genade, voor zijn aanraking. Moge deze veertigdagentijd, en ons hele verdere leven, een feest van Gods barmhartigheid zijn.

Laten we bidden

Heilige Geest,
open ons hart van binnenuit.
Maak ons nederig en ontvankelijk
voor Gods helende genade in Christus.
Leer ons steeds opnieuw innerlijk ontwaken,
zodat wij werkelijk vanuit Gods liefde kunnen leven.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, open je, sta op. De Heer wacht op je.
Een toegewijde vrijdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Sta eens bewust stil bij jouw eigen weg van bekering: hoe verhouden uiterlijke praktijken en innerlijke verandering zich tot elkaar in jouw leven? Merk je soms dat uiterlijke voornemens de aandacht wegnemen van wat werkelijk binnenin je hart moet gebeuren? Durf eerlijk te kijken of je voldoende ruimte maakt voor Gods innerlijke werk in jou, zodat jouw uiterlijke stappen écht voortkomen uit een diep innerlijk ontwaken.