2e zondag in de veertigdagentijd C

TRANSFORMATIE IN TIJDEN VAN GEWELD

Onderstaande tekst is een herschreven versie van een oorspronkelijke overweging van aartsbisschop Vincenzo Paglia.

De gedaanteverandering van Jezus vindt plaats op een centraal moment van zijn reis naar Jeruzalem, vlak na de eerste aankondiging van zijn lijden, een boodschap waarvan de leerlingen de volle betekenis niet begrepen. Op dat ogenblik moet Jezus zich diep eenzaam hebben gevoeld, met een sterke behoefte aan steun van de Vader om zijn zending tot een goed einde te brengen. Lucas vertelt dat Jezus ongeveer een week na deze aankondiging een berg beklom om te bidden, samen met de drie leerlingen die het dichtst bij Hem stonden. Tijdens het gebed veranderde Jezus van gedaante en werden zijn kleren stralend wit. Deze gebeurtenis is van spirituele aard, een innerlijke transformatie die zichtbaar werd tijdens zijn gebed. Jezus’ gezicht begon te stralen, niet door een uitwendige bron van licht, maar doordat Hij zelf licht uitstraalde. Ook zijn kleding werd verblindend helder. Het Griekse woord dat Lucas gebruikt, betekent letterlijk 'bliksemschichten' en komt zelden voor in de Bijbel.

Op dat moment sprak Jezus met Mozes en Elia over zijn naderende einde in Jeruzalem, en vond Hij troost en versterking in het afstemmen op de wil van de Vader om deze volledig en trouw te kunnen volbrengen.

In onze huidige tijd, die helaas door oorlogen wordt geteisterd, staat het schitterende licht van Jezus’ transfiguratie in sterk contrast met het vernietigende flitslicht van bommen. De glans van Jezus’ gedaanteverandering wijst ons erop dat echte verlichting voortkomt uit daden van vrede, liefde en broederlijkheid. De transfiguratie van Jezus vormt een krachtig tegengeluid tegen oorlog en geweld.

De gebeurtenis op de berg maakt er ons bewust van dat gebed een transformerende kracht heeft: het verandert ons innerlijk en daardoor ook de loop van de geschiedenis waarin wij leven. Deze evangelische passage klinkt vandaag met bijzondere intensiteit, in een tijd waarin mensen menen dat ze conflicten met geweld kunnen oplossen. Oorlog lijkt soms aantrekkelijker dan vrede en dialoog, maar het evangelie nodigt ons juist uit om ons hart en ons leven door gebed te laten veranderen. Zo dragen we actief bij aan de positieve transformatie van onze medemensen. We mogen niet wegdommelen in berusting of moedeloosheid, alsof er niets tegen geweld valt te doen of alsof wapens het enige antwoord zijn.

Gebed verlost ons hart van geweld en haat, al lijkt het een zachte kracht te zijn; toch bezit het de macht om het duister van haat en de brute kracht van geweld te verlichten. Het is belangrijk dat we dit licht vasthouden en volharden in gebed, omdat het ons inzicht geeft en ons innerlijk versterkt.

De liturgie vormt vandaag onze berg Tabor. Wanneer we aandachtig luisteren naar de woorden van de Zoon van God, ervaren ook wij een innerlijke gedaanteverandering. Ons hart wordt steeds meer één met het Zijne, we worden geraakt door zijn mededogen en gaan delen in zijn hoopvol verlangen om de wereld te vernieuwen.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U die op de berg van gedaante veranderde,
laat uw licht ook ons innerlijk verlichten.
Raak ons hart aan en vernieuw ons,
zodat wij mensen van vrede worden.
Laat wapens zwijgen en geweld ophouden,
genees onze wereld van haat en verdeeldheid.
Maak ons tot bouwers van vrede en broederlijkheid,
vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons werken en bidden voor vrede.
Een mooie zondag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ga vandaag in gebed de berg op. Laat je daarbij innerlijk raken door het licht van Jezus’ aanwezigheid. Bid om vrede in je eigen hart én in de wereld om je heen. Durf te geloven dat jouw persoonlijk gebed een krachtig antwoord is op geweld en verdeeldheid.