vrijdag in week 2 van de veertigdagentijd

CHRISTUS ALS HOEKSTEEN VAN ONS LEVEN
(Bij Mt 21, 33-43 + 45-46)

Het evangelie van vandaag vertelt ons het verhaal van de ontrouwe wijnbouwers die weigeren om de vruchten van de wijngaard aan de eigenaar af te dragen. Ze mishandelen en doden zijn boodschappers, zoals eerder al zoveel profeten vóór Christus dit lot, al dan niet letterlijk, moesten ondergaan. Uiteindelijk doden ze zelfs de zoon van de eigenaar: een duidelijke verwijzing naar de naderende dood van Christus als Zoon van God.

Vanuit onze veilige plek in het heden hebben we al snel de neiging om te denken: "Dit gaat zeker niet over ons. Wij zouden zoiets nooit doen." Maar is dat werkelijk zo?

Vaak zien wij onszelf – als christenen – als mensen die moreel gezien boven het gemiddelde uitstijgen, ervan overtuigd dat wij het beste voorhebben met de wereld en niet behoren tot degenen die verblind zijn door hebzucht, macht of corruptie. Toch is het belangrijk dat we als christenen eerlijk en nederig in de spiegel durven kijken. Hoe gastvrij ontvangen wij Christus daadwerkelijk in ons leven? Ontvangen we Hem alleen in woorden, of blijkt dat werkelijk ook uit onze daden, keuzes en prioriteiten?

Belichamen wij het evangelie volledig, consequent en zonder compromis? Of sluipt er ongemerkt toch egoïsme, trots of oordeel over anderen binnen in ons denken en handelen? Misschien sluiten wij weleens subtiel onze ogen voor onrecht, geven we uit gemakzucht niet altijd ruimte aan vergeving, of blijven we liever aan de kant van comfort staan in plaats van te delen met hen die tekortkomen.

Het gaat hierbij niet om het creëren van een voortdurend schuldgevoel, alsof we altijd slecht bezig zouden zijn. Het gaat niet om een voortdurend slaan van 'mea culpa'. Nee, het gaat om innerlijke waakzaamheid tegenover onze eigen zwakheden. Niemand van ons is perfect, niemand staat volledig los van de verleidingen van deze wereld. Het is goed om ons hiervan bewust te zijn, al was het maar om niet hoogmoedig te worden. Maar vooral om te beseffen dat we het niet alleen kunnen, en dit ook niet alleen hoeven te doen. Christus is met ons en wil met ons onze weg gaan.

Dan komen we bij de hamvraag die het evangelie van vandaag ons voorhoudt: Mag Christus zijn wat Hij wil zijn: de hoeksteen van mijn en ons leven?

In een gebouw is de hoeksteen essentieel. Hij bepaalt de stabiliteit en stevigheid van de hele constructie. Als we Christus toelaten de hoeksteen van ons leven te zijn, betekent dit dat we niet alleen op Hem mogen vertrouwen, maar dat we ook op Hem mogen bouwen. Dan vormt Hij het fundament waarop onze keuzes en handelingen steunen.

Met Christus als hoeksteen vinden we richting, kracht en duurzaamheid. Dan bouwen we niet langer op eigen kracht, maar op zijn blijvende aanwezigheid, liefde en leiding. En is dat niet de roeping van ieder van ons?

Laten we bidden

Heer Jezus,
U bent de hoeksteen waarop wij mogen bouwen.
Schenk ons moed en nederigheid
om eerlijk naar onszelf te kijken.
Geef ons inzicht in onze eigen zwakheden,
en behoed ons voor hoogmoed
en zelfgenoegzaamheid.
Moge uw Geest ons hart bezielen
om U, Jezus, werkelijk welkom te kunnen heten
in ons hart en in ons leven,
Help ons te bouwen op uw blijvende aanwezigheid,
uw liefde en uw kracht.
Vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we ons leven bouwen op Christus. Bij Hem mogen we ons behoed weten. In Hem zullen we leven.
Een vredevolle vrijdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

De vraag die ons vandaag vergezelt is helder en persoonlijk: Ben ik bereid Christus werkelijk de hoeksteen te laten zijn van mijn leven?