donderdag in de 1e week van de veertigdagentijd

GEBED ALS TEKEN VAN TOEVERTROUWEN

‘Vraag en er zal je gegeven worden, zoek en je zult vinden, klop en er zal voor je worden opengedaan. Want ieder die vraagt, ontvangt, wie zoekt, vindt, en voor wie klopt, zal worden opengedaan,’ zo zegt Jezus ons vandaag.

Deze woorden kunnen gemakkelijk verkeerd begrepen worden. Jezus bedoelt niet dat je zomaar alles krijgt wat je in gebed vraagt. God is geen automaat waarin je gebeden werpt om vervolgens je bestelling in ontvangst te nemen.

Dat betekent echter niet dat Hij niet antwoordt. God antwoordt áltijd, maar vaak horen wij Hem niet, omdat we vastzitten aan de antwoorden die we verwachten.

De eerste lezing uit het boek Ester biedt ons hierbij een inspirerend voorbeeld. Ester, die zich in doodsnood bevond, bad diep en intens tot God omdat zij wist dat alleen Hij haar kon redden. Ze erkende haar eigen kwetsbaarheid en haar volledige afhankelijkheid van God. Haar gebed was oprecht en diepgaand: ze vroeg om moed, kracht en de juiste woorden om haar volk te beschermen.
Elders in het boek Ester bidt ze ook expliciet om vergelding tegen haar vijanden, met name tegen Haman, die haar volk wilde vernietigen (hoofdstukken 7 tot en met 9). Hoewel dit verzoek, dat niet voorkomt in de lezing van vandaag, vanuit hedendaagse opvattingen over vergeving en geweldloosheid vragen kan oproepen, blijft haar houding van nederigheid en vertrouwen ten opzichte van God inspirerend.

Terug naar ons. Wij mogen álles aan God voorleggen. Toch is het goed om een vaak kinderlijk of oppervlakkig gebed achter ons te laten, zodat we kunnen doorgroeien naar een volwassen geloofs- en gebedsleven. Bidden om de overwinning van je favoriete voetbalploeg of om te slagen bij een examen is begrijpelijk, maar volwassen gebed gaat over iets veel diepers.

Wat is dat 'volwassen gebed'?

Hoewel mijn eigen gedachten hierover beperkt zijn en ik niet wil pretenderen hét antwoord te hebben, geloof ik dat God vooral verlangt dat wij Hem actief betrekken bij ons dagelijks leven, gericht op onze persoonlijke geestelijke groei en de wereld om ons heen. Zo is het goed dat wij bidden om genade, dat Gods Geest ons steeds verder mag binnenleiden in Gods liefde, zodat die liefde ons hele wezen doordringt en richting geeft aan ons bestaan. Anders gezegd: volwassen gebed betekent je toevertrouwen aan de Heilige Geest, die je in Christus' liefde zal binnenvoeren; aan Jezus, die je zal opnemen in zijn jawoord tot de Vader.

En zo mogen we ook voor onze naasten bidden, voor de Kerk en voor de wereld om ons heen. Het gebed van Ester toont ons hoe essentieel het is om te bidden in verbondenheid met onze eigen gemeenschap én met de gehele wereld (mensheid), vooral voor mensen of situaties die kwetsbaar zijn of zich in zekere nood bevinden.

Zo kunnen we bijvoorbeeld bidden voor vrede, vandaag de dag een noodzaak. We mogen vragen dat God met zijn genade aanwezig komt in het hart van hen die kunnen beslissen om de wapens neer te leggen of het geweld verder aan te wakkeren. Zulke gebeden verbinden ons met Gods werk in de wereld.
We mogen bidden dat het vele onrecht in deze wereld plaats mag maken voor Gods recht.
We mogen bidden dat het kwade mag ophouden te bestaan en dat het licht van God ten volle mag doorbreken in deze wereld.
En laten we a.u.b. ook bidden voor onze zieken: dat God hen aanraakt met zijn liefde, dat zij vrede mogen dragen en, als het Gods wil is, mogen genezen.
En bidden we in deze dagen ook voor paus Franciscus, die, nota bene, vandaag, 13 maart, zijn twaalfde verjaardag viert van zijn pauskeuze. Moge God hem nabij zijn, hem steunen bij zijn herstel en zijn taak als paus rijkelijk zegenen.

Lieve mensen, goede werken doen is een noodzaak. Liefdevol leven is belangrijk. Maar bidden dat de wereld zich mag openen voor God is even onmisbaar. Gebed en actie zijn als een geliefde broer en zus die niet zonder elkaar kunnen. Meer: ze vullen elkaar aan. Gebed en actie zijn complementair, zoals men dat vandaag zegt.

‘Iedereen die vraagt, ontvangt, wie zoekt, vindt, en voor wie klopt, wordt opengedaan,’ zegt Jezus ons vandaag. Laten we ons aan deze opdracht toevertrouwen en met veel liefde volharden in ons dagelijks gebed voor Kerk en wereld.

Laten we bidden

Heer,
leer mij volwassen te bidden,
met een hart vol vertrouwen,
geleid door uw liefde
en verbonden met mijn naasten.
Moge uw Heilige Geest
mij met zijn heilige gloed doordringen
en mij met U verenigen.
Vandaag, en tot in eeuwigheid.
Amen.

Geliefde mensen, laten we met toegewijd hart bidden voor Kerk en wereld.
Een mooie donderdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Hoe bidden wij eigenlijk? Is God voor ons inderdaad die automaat waarin wij onze gebeden stoppen om vervolgens onze wensen te ontvangen? Of kunnen we onszelf, de Kerk, onze naasten en de hele mensheid in zijn schoot neerleggen, biddend dat niet onze wil, maar zijn wil geschiede?