zaterdag in week 24 door het jaar
In zowat alles wat gebeurt, doorheen zeer veel zaken, in ieder mens die we ontmoeten, zaait God zijn Woord. Met de bedoeling dat het de goede aarde van ons hart zou bereiken, wortel zou schieten, en vrucht zou dragen. Jammer genoeg gaat heel veel van het gezaaide zaad verloren. Het kan niet ontkiemen, het kan niet wortelen, het kent geen vruchten. Jezus schetst heel duidelijk hoe dit komt.
Konden we Gods aanwezigheid maar zien doorheen al datgene waardoor Hij naar ons toekomt. Maar zo dikwijls zijn we verblind, niet klaar, met andere zaken bezig. Jammer toch.
Wat zou er een liefdesspel ontstaan tussen Hem en wij, wanneer we zijn komen tot ons zouden beminnen, koesteren, beleven. Het zal ons in beweging zetten de ontvangen liefde aan Hem terug te geven door haar te bezingen in onze ziel (gebed) en door haar te belichamen in onze daden (biddend leven).
Laat ons wakkere mensen zijn, geopend voor Hem, bereid zijn liefde te beamen; in Christus.
kris
Gisteren wat gelezen in Tertio. Mark Van de Voorde heeft het over de kerken die leeg blijven na covid. Zij die het gewoon waren ter kerke te komen, zijn het door covid wat ontwend. Veel ouderen komen niet terug, zegt M V D V , omdat zij eigenlijk al vóór covid niet meer geloofden. Godsdienst is een gedeelde praktijk, zei Emile Durkheim, de grondlegger van de Europese sociologie. Mensen komen naar de kerk als iedereen komt. Nu is dat niet meer zo. Vóór covid kwamen sommigen nog omdat dat op de agenda stond, uit gewoonte dus. Met covid mocht en kon het niet meer. En die mensen vinden de weg niet terug. Zo is het volgens mij gegaan met alle vroegere kerkgangers die lang geleden al de mis begonnen te verzuimen. Ze bleven eenmaal weg, en ze hadden een schuldgevoel. Maar dan kwam er een tweede verzuiming en een derde, en stilaan zweeg het geweten. Dat is met alles zo. Toch moet het einde van een religie niet het einde van het geloof betekenen, zegt M V D V. Het komt erop aan dat de mens een ervaring heeft van God en Hem toelaat in zijn leven. Karl Rahner schreef bijna 60 jaar geleden: 'De gelovige van morgen zal een mysticus zijn, iemand die iets heeft ervaren, of hij zal niet meer zijn'. M V D V besluit: 'Het besef dat God de diepste grond van ons wezen is en in onze daden zichtbaar moet zijn, is daarom het godsbeeld dat deze tijd nodig heeft. Het is geen toeval dat gemeenschappen waar daadkracht en mystiek elkaar aanvullen, wel (nieuwe) gelovigen aantrekken.'
BeantwoordenVerwijderenPersoonlijk geloof ik dat God Zijn woord en liefde blijft uitstrooien en zaaien. God is altijd groter!
'Waar daadkracht en mystiek elkaar aantrekken...'
VerwijderenDaniël, ik denk dat dit heel waar is. Ze trekken elkaar aan, en vullen elkaar aan. Het is dat ook wat mensen ten diepste aanspreekt, ook al gaat de aandacht schijnbaar vooral naar de 'daadkracht'. Mensen hebben dorst naar mystieke beleving. Omdat men aanvoelt dat dit de bron is van al het andere.
Zo denk ik...
Wat zou er een liefdesspel ontstaan tussen Hem en wij, wanneer we zijn komen tot ons zouden beminnen, koesteren, beleven. Het zal ons in beweging zetten de ontvangen liefde aan Hem terug te geven door haar te bezingen in onze ziel (gebed) en door haar te belichamen in onze daden (biddend leven).
BeantwoordenVerwijderenKris, dat zeg je weer zo mooi.