vrijdag in week 22 door het jaar

Geliefde mensen,

de boodschap die Jezus bracht was als nieuwe wijn, als jong bloed door het mensenhart, sprankelend en vurig, anders van smaak dan het oude. God ging in Jezus een verbintenis aan met de mensen zoals de mensheid die nog nooit gekend had.

En de leerlingen... die mochten alles meemaken vanop de eerste rij: het genezen van zieken, het gaan eten bij zondaars, het bedaren van stormen, het vermenigvuldigen van broden, om nog niet te spreken van Jezus’ levengevende woorden die Hij sprak tot de gewone man in de straat. Op zijn woord volgden ze Hem, niet wetend waar hun pad toe leidde. Maar feit was: de Bruidegom was met hen, en daarom vastten de leerlingen toen niet.

Het ware vasten begon wanneer hun Heer van hen was weggenomen, wanneer Hij de weg van de uiterste consequentie gegaan is, wanneer Hij de kelk van de liefde tot op de bodem leeggedronken had voor de grootste zondaar, wanneer Hij de weg van het kruis gegaan is uit een totale solidariteit met de meest verstotene en uitgespuwde mens. Op het kruis heeft Hij zich met hen allen vereenzelvigd.
En dit, konden de leerlingen toen, nog niet begrijpen. En vanaf dan moesten zij vasten.

Ja, zij moesten hun niet-begrijpen leren loslaten, zij moesten leren afsterven aan zichzelf om beschikbaar te worden voor Hem, en het diepe van zijn Boodschap. Met de bedoeling vanuit een geheel andere tegenwoordigheid van hun Heer Gods liefde te gaan belichamen: het kruis omarmend, om in verbondenheid met Hem de weg van de liefde te gaan.

En wij… in wezen is er geen verschil. Ook wij moeten vasten: loslaten, afsterven, beschikbaar worden. Om de liefde van het kruis te worden in deze wereld. Want daartoe zijn we als Kerk gezonden: om licht te zijn in de wereld, zout voor allen, met een bijzondere liefde voor de armen, ook het arme in ieder van ons.
En, ook al klinkt dit misschien vreemd: met veel liefde en genegenheid voor de zondaar; niet voor de zonde, wel voor de zondaar; de zondaar die in wezen smacht naar innerlijke genezing. En leeft deze dorst, vanuit een zekere vervreemding, niet in ieder van ons?

Laat ons elkaar, en de hele wereld omarmen en beminnen, in de liefde van de Heer.
Als het kan in de vrede en de vreugde van Pasen.