zondag 23 door het jaar - B

De overweging van vandaag is van de hand van Frans Mistiaen, sj

De lezingen uit het evangelie zijn veel meer dan alleen maar reportages over de gebeurtenissen uit het leven van Jezus. Het zijn verhalen met een diepere betekenis voor ons, gelovige mensen, nu. Jezus heeft een doofstomme genezen 2000 jaar geleden. Maar dit verhaal is in het heilig evangelieboek opgenomen als geloofsverhaal en het “gebeurt” vandaag opnieuw, hier binnen onze gelovige gemeenschap, echter dan ooit. Jezus geneest vandaag al het doofstomme in ons! Want zijn wij niet allemaal op één of ander domein wat doof en een beetje stom?

Wij zijn soms doof om Jezus’ woord te horen. Sommige dagen weten wij wel wat de Heer van ons vraagt, maar toch doen wij juist het tegenovergestelde. Wij horen wel diep in ons hart een stem die ons uitnodigt die ruzie in de familie bij te leggen, iemand een nieuwe kans te geven op school of op het werk, maar wij sluiten de oren voor die stem in ons binnenste. Wij zijn ook doof voor de nood van onze medemensen. Wij kunnen met bewondering opkijken naar een rijk geklede persoon, terwijl wij tot een armere gemakkelijk zeggen: “Blijf daar maar even wachten!” Hoe dikwijls gebeurt het ons niet, deels onbewust inderdaad, maar deels ook welbewust, goed wetend dat de Heer vraagt dat wij juist geen onderscheid maken tussen rijken en armen.

Wij zijn soms ook stom. Wij spreken de woorden niet uit die wij zouden moeten spreken. Die goede, milde woorden, waarmee wij iemand kunnen doen heropleven, die weer moed geven, wij voelen ze wel opwellen in ons hart, maar ze blijven ergens steken in onze keel. Wij spreken ze niet uit, omdat wij vergeetachtig zijn of onaandachtig. Om anderen proficiat te wensen, hebben wij schrik of zijn wij te fier.

“Liefde” is “openheid”, “beminnen” betekent “open staan”, en dat is het tegenovergestelde van “opgesloten blijven in zichzelf”. De doofstomme die Jezus geneest is het symbool van de liefdeloze, gesloten mens, die ook nog voor een stuk aanwezig is in ieder van ons. Want op sommige dagen, in sommige perioden van ons leven, zijn wij in onszelf opgesloten en geïsoleerd, niet zozeer door de houding van anderen, maar vooral door onze eigen keuzes.

Ons leven is te vergelijken met het wonen in een huis met een mooie tuin, met er rond een dikke haag. Het is heerlijk om ons regelmatig in een luie tuinstoel neer te vleien om te genieten van onze mooi tuin. Maar nu is het wel zo dat wij niet te lang in onze luie tuinstoel mogen blijven liggen. Want die haag groeit rap omhoog. Eigenlijk moeten wij elke dag een stukje van onze haag knippen, onze gemakzucht snoeien, zodat wij, over onze haag heen, contact kunnen houden met diegenen die naast en met ons leven: de man met zijn vrouw, de ouders met hun kinderen, de vrienden met elkaar. Nu zijn er spijtig genoeg mensen die dagen aan een stuk toegeven aan hun luiheid en nalaten te werken aan die levensnoodzakelijke openheid. Voor zij het goed beseffen zijn zij dan geïsoleerd en eenzaam. En wanneer men van anderen afgesloten geraakt en verder nalatig blijft, dan groeit die haag zo hoog, dat zelfs de zon niet meer binnen kan. Dan geraakt men ook geïsoleerd van God.

Jezus is diegene die ons steeds opnieuw uitnodigt onze haag te knippen, dagelijks te werken aan grotere openheid: aan nieuw contact, aan nieuwe ontmoetingen. Grotere openheid tegenover diegenen met wij dagelijks samenleven en dan ook met zijn Vader. “Open je oren, open je mond! Hoor en spreek!”

Vandaag staat de Liefde weer voor onze tuinhaag, neemt ons apart, raakt ons aan met zijn nabijheid en spreekt ons persoonlijk toe: “Effeta! Ga open”, “Doe een inspanning dat je niet opgesloten geraakt in je eigen wereldje!”

Jezus is diegene die onze oren wil openen opdat wij beter de vragen en noden van anderen zouden horen. Hij wil onze mond openen zodat wij weer die goede woorden zouden spreken die opbeuren en aanmoedigen. Jezus komt vandaag in ons leven voorbij en Hij wil de doofstomme in ons genezen, zodat ook wij vandaag zouden kunnen zeggen: “Hij heeft alles wel gedaan! Hij laat doven horen en stommen spreken!”