28 dec - Onschuldige Kinderen
De kerken van het oosten en het westen eren de heilige onschuldige kinderen, die werden gedood door Herodes, die Jezus uit de weg wilde ruimen.
De angst van Herodes om zijn macht te verliezen, zelfs tegenover een kind, drijft hem tot ongekende wreedheid. Herodes wil tegen elke prijs zijn troon redden, ook als hij daardoor een ongekend en niet goed te praten bloedbad moet aanrichten.
Maar Jozef dwarsboomt het wrede kwaad, hoewel hij helemaal geen macht heeft. Zijn enige kracht is zijn geloof. Jozef luistert naar de engel en doet wat die hem opdraagt: “Sta op, neem het kind en zijn moeder mee en vlucht naar Egypte”.
Deze bladzijde van het evangelie is helaas niet enkel geschiedenis, maar ook brandend actueel. Ook vandaag nog vinden er massaslachtingen plaats. Denken we maar aan de vele migranten die omkomen bij het op de vlucht zijn voor oorlog en conflicten. Denken we aan die vele mensen die de dood vinden terwijl ze de woestijn of de zee oversteken. Of aan de miljoenen kinderen die sterven door honger en ziekte door armoede. Heel veel mensen zijn het slachtoffer van geweld, roof en uitbuiting.
Er moet meer verontwaardiging zijn tegenover deze wreedheden. Te weinig mensen laten zich raken door onverschilligheid en ‘ogen toe doen’.
Er zijn christenen en mensen van goede wil nodig die luisteren naar de engel van de Heer, zoals Jozef deed, en die deze kleinen bij zich nemen om ze te redden van de moordende slavernij van het kwaad.
Laat ons Kerk zijn, in de diepe betekenis van het woord door hart, verstand, oog, oor, mond, handen en voeten te hebben voor zij die slachtoffer zijn, of dreigen te worden, van kwade machten in onze samenlevingen.
Geïnspireerd aan woorden van Vincenzo Paglia
Rachel weent om haar kinderen die er niet meer zijn. Rachel was de tweede vrouw van aartsvader Jacob die in het kinderbed stierf bij de geboorte van Jacobs jongste, Benjamin (Genesis 35, 18 - 20). Rachel ligt begraven langs de weg naar Bethlehem. Zij is de moeder die in de joodse geschiedenis weent om de weggevoerde ballingen. Nu weent zij ook, omdat haar vermoorde kinderen van wie zij - hoewel gestorven - nog altijd de stammoeder is. Toch legt het evangelie verder meer de nadruk op de terugkeer van Jozef met het Kind en Zijn moeder naar het beloofde land, dan op de vlucht naar Egypte. Jezus is de nieuwe Mozes die uit Egypte, het slavenhuis, terugkeert naar het beloofde land Israël. Maar Jozef vestigt zich in Nazareth uit vrees voor de zoon van koning Herodes. Jezus zal ook Zijn optreden altijd liever in Galilea houden, dan in Judea. De leiders moeten hem immers niet hebben. En zoals Herodes zullen ook de latere leiders Hem naar het leven staan. Toch is er hoop. Rachel die de stammoeder moet worden van het nieuwe Godsvolk, krijgt toch een nieuwe telg in Nazareth, waar Jezus op zal groeien. Nazareth is 'netser', tak, de nieuwe loot. Jezus is inderdaad de loot aan Jesses stam (Jesaja 11, 1). Jezus wordt een Nazoreeër genoemd. Tot in Zijn woonplaats vervult Hij Gods beloften. Herodes kan al wreed zijn, de mensen nu ook nog, maar God heeft bij alles de regie in handen. Jezus blijft: God redt! Zie Mt. 2, 19 - 23.
BeantwoordenVerwijderenKris, dank je wel om het evangelie zo te actualiseren. Het raakt, en roept op.
BeantwoordenVerwijderenWat een treffende foto van de vluchtelingen in de woestijn. Hierdoor werd de nood van toen en nu zo goed weergegeven. Alleen die afbeelding geeft mij veel stof tot mediteren. Hoe kunnen wij het oplossen.
BeantwoordenVerwijderenZijn enige kracht is zijn geloof.
BeantwoordenVerwijderen