zondag in week 4 advent - C

We luisteren naar een overweging van Vincenzo Paglia, voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven, en tevens spiritueel raadgeven van de Gemeenschap Sant’Egidio. Ontleend aan ‘Het Woord van God elke dag’ – 2022 – Vincenzo Paglia, uitgegeven bij Halewijn.

We zijn nog maar een paar dagen verwijderd van Kerstmis en de liturgie reikt ons het evangelie van Maria’s bezoek aan Elisabet aan, om ons aan te moedigen uit onszelf en uit onze geslotenheid te treden.

Lucas schrijft dat Maria ‘in grote haast’ vertrok naar Judea om Elisabet te bezoeken; Elisabet die ook door God was bezocht. Elisabet bleef thuis, vijf maanden lang. Ze had een ontmoeting nodig om nog beter te begrijpen wat er met haar gebeurd was.

En hier komt dan het bezoek van Maria, die in tegenstelling tot Elisabet, niet thuis blijft, maar vertrekt. De ‘aankondiging van de Heer’ mocht niet in de beslotenheid van haar kamer blijven. Het mocht geen geheim van haar hart blijven. Het woord, het woord waarmee God de wereld had geschapen, drijft haar naar buiten om haar oudere nicht te bezoeken.

In die ontmoeting tussen de jonge Maria en de oudere Elisabet zien we het beeld van hoe het evangelie wordt gecommuniceerd, van hoe de Kerk in de verkondiging van het evangelie te werk gaat. Maria, met het Woord in haar schoot, is net zoals de Kerk geroepen om te vertrekken en om met spoed naar de Galilea’s van de wereld te gaan om het evangelie van de reddende liefde te verkondigen.

Vandaag krijgen die reis en dat bezoek een nieuwe urgentie. Onze tijd is er steeds meer een van angst voor de ontmoeting, angst om de ander te ontvangen. We zijn er snel bij om verdedigingsbarrières op te werpen, om scheidingsmuren te bouwen, om ons wantrouwig en uiteindelijk onverschillig op te stellen.

In zo’n wereld is het des te dringender om het evangelie van het ‘bezoek’ uit te dragen, vooral in de ontmoeting met de armsten en met allen die wachten op een rechtvaardiger wereld.

Maria en Elisabet, twee vrouwen van verschillende leeftijd en achtergrond, nodigen ons uit om mensen te zijn van de ontmoeting, die bezoek, gastvrijheid, dialoog, vriendschap en vriendelijkheid cultiveren.

Een bezoek maakt degene die het ontvangt altijd anders. Lucas schrijft dat Elisabet, toen zij Maria over de drempel van haar huis zag komen ‘vervuld werd met de heilige Geest’ en dat het kind, toen het de groet van Maria hoorde, opsprong van vreugde in haar schoot. Paus Franciscus spreekt in deze over de scheppende kracht van de ontmoeting. Dat is wat het evangelie van de visitatie ons laat zien. Daarom spoort het evangelie ons aan om mekaar te ontmoeten, met mekaar te spreken, de andere te verwelkomen. Zo groeien nieuwe verhalen van liefde en gemeenschap.