H. Familie

Vandaag, op de eerste zondag na kerstmis, vieren we traditiegetrouw het gezin 'Jezus, Maria en Jozef', de 'heilige' familie, zoals men dat dan plechtig noemt.

Wat dit gezin zo heilig maakt lezen we misschien wel bij Paulus vandaag, waar hij de gemeenschap van Kolosse oproept zich in de liefde te kleden. Dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt, zo schrijft hij.

Dat kan zeker gezegd worden van Maria, Jozef en Jezus: zij hebben zich gekleed in Gods liefde, en dat maakte hen één; één in de liefde voor elkaar, vanuit de liefde van en voor God die zij in zich droegen. Dat maakte hen tot een hecht gezin; een familie die tot doel had te leven in Gods plan, daar alles voor te doen en te geven, tot hun eigen leven toe.

Dat deed ieder op de plaats waar God hem of haar bracht. Jozef moest dit doen als Jozef, Maria als Maria, en Jezus als Jezus. Zij verlangden niet van elkaar te zijn zoals zijzelf waren. Nee, hun eenheid van liefde bestond erin elkaar zo nabij te zijn, of los te laten, dat ieder kon doen wat hij of zij moest doen. En zo geschiedde...

Dit zou het hart kunnen zijn van elk gezin vandaag, en van de Kerk die als gemeenschap een gezin in Christus vormt. Laat ons erover waken dat God het levend hart mag zijn van ons samenzijn. Dat we, net zoals in de heilige familie, zo met elkaar leven, zo voor elkaar bidden, zo elkaar beminnen, dat ieder kan doen wat hij moet doen, dat ieder in z'n diepste binnenste kan ontdekken welke weg hij moet gaan. Laat ons elkaar zo nabij zijn dat ieder de ruimte en de vrijheid krijgt tot innerlijke groei opdat ieder z'n weg kan ontdekken die God met hem wilt gaan.

Menselijk gezien moeten we elkaar daarvoor misschien loslaten, maar gelovig gezien is dit de enige juiste weg waarvan het goed is dat we deze elkaar gunnen. Het evangelie van vandaag leert ons dat ook Maria de weg van het 'loslaten' moest leren. Beslist niet evident. Maar ze nam de stille vermaning van haar zoon wel ernstig, in de zin dat ze het opnam in de stilte van haar hart, zoals het evangelie ons vandaag verhaalt.

Eigenlijk zouden christenen elkaar moeten bemoedigen en stimuleren die weg te gaan die ieder te gaan heeft. En met 'die weg' bedoel ik: de weg die Christus met je wilt gaan. En dat vraagt soms loslaten. Dit loslaten staat helemaal niet haaks op de band van de liefde die, zoals Paulus zegt, elkaar tot eenheid maakt. Integendeel. De band van christelijke liefde gaat veel verder, of reikt veel dieper, dan mogelijke familiaire banden koste wat koste te willen bewaren. Dit laatste kan zelfs een belemmering vormen de weg te gaan die je te gaan hebt. Echte liefde reikt veel verder dan fysiek elkaar nabij zijn en dit perse willen behouden. Het gaat erom de ander de weg gunnen die God met hem wilt gaan. Dat is christelijke liefde.

Moge de heilige Familie ons tot voorbeeld zijn in het elkaar loslaten opdat ieder Gods weg kan gaan.

kris