donderdag in het kerstoctaaf

Vandaag hoorden we hoe Hanna dag en nacht in de tempel verbleef en daar al biddend en vastend God diende.

Hanna doet ons denken aan de talloze monniken wereldwijd die, dag en nacht, biddend en vastend, God dienen. Deze mensen, die in de stilte van hun abdijen, verborgen achter kloostermuren, hun leven volledig toewijden aan God, zijn van kapitaal belang voor de Kerk en de mensheid in haar geheel.
Zij houden in alle verborgenheid een vlam brandend die in de samenleving dikwijls tot een klein pitje is geworden.

Niemand ziet hen bezig, weinigen kennen ze, maar door hun wijze van leven geven ze leven aan de Kerk.
Doorheen gebed, vasten en offer schenken zij immers de gehele mensheid aan God als een gebed zonder ophouden. En ook al klinkt het dezer dagen misschien niet echt populair; gebed geeft leven, méér dan we vermoeden. En juist daarom zijn deze mensen van kapitaal belang.

Maar dat geldt ook voor ieder die thuis in alle verborgenheid z'n dagelijks gebed verricht. Als wierook stijgt het in naam van de Heer op naar de Vader, om het terug te schenken aan de wereld opdat zijn liefde zou bloeien in elk mensenhart.

In al haar verborgenheid was Hanna een grote vrouw, samen met al die ontelbare mannen en vrouwen, monniken en leken, wereldwijd, die God dienen door gebed en vasten.

Laat ons deel uitmaken van deze biddende gemeenschap.

kris