vrijdag in de 17e week door het jaar

LEVEN OP HET RITME VAN DE LITURGIE

De eerste lezing van vandaag uit het boek Leviticus schetst de liturgische kalender van het volk van God in het Oude Verbond. Het zijn geen vrijblijvende feesten die daar worden opgesomd, geen culturele tradities of gelegenheden om even uit te rusten. Het zijn dagen die de Heer zelf heeft ingesteld, hoogtijdagen waarop het volk wordt uitgenodigd tot samenkomst, inkeer, dankbaarheid, vreugde en eredienst. Het ritme van het jaar werd er heilig mee gemaakt, gedragen door de herinnering aan Gods daden en het verlangen om Hem steeds weer in het midden van het leven te plaatsen.

Die feesten - zo ervaarde men dat - waren geen menselijke vondsten, maar gaven van God: Hij bepaalde de tijd, en het volk nam die in acht. Elk feest had zijn betekenis, zijn gebod tot rust, zijn eigen vorm van offer, zijn reden tot lof. Zo was het leven geworteld in het verbond. Het gewone ritme van de arbeid werd onderbroken - niet zomaar om op adem te komen, maar om zich te herbronnen in de aanwezigheid van de Heer.

Kan deze oude liturgie ons vandaag iets leren? Heel zeker. Wij hebben als christenen onze eigen feestkalender, voortgekomen uit deze oude Joodse wortels en gegroeid in het licht van Christus. Feesten als Pasen, Onze-Heer Hemelvaart, Pinksteren, Onze-Lieve-Vrouw Tenhemelopneming, Allerheiligen of Kerstmis zijn wettelijke feestdagen. De meeste mensen zijn vrij van werk, en als het goed is, voelen we als christen dat het méér is dan zomaar een vrije dag. De liturgie geeft ons op die dagen teksten van grote rijkdom: lezingen die ons raken, gebeden die ons openen voor het mysterie. Zo’n dag heeft een eigen toon, een eigen licht. We mogen ons die dag laten kleuren door het feest dat haar eigen glans draagt.

Maar wie de liturgie van de Kerk op de voet volgt, weet dat er doorheen het jaar nog veel meer feestdagen en gedachtenissen zijn die in de maatschappij ongemerkt voorbijgaan. Denk aan het feest van de Transfiguratie op 6 augustus, het feest van de heilige Teresia Benedicta van het Kruis (Edith Stein) op 9 augustus, of het feest van de Kruisverheffing op 14 september, en ga zo maar door. Geen belletjes in de samenleving, geen vermelding in de krant, geen vrije dag op het werk. Maar voor wie leeft met de liturgie, is het wel degelijk een feestdag. Je staat op met een andere innerlijke toon. Je bidt en viert - misschien nog een tikkeltje meer dan anders - in verbondenheid met de wereldwijde Kerk.

Je laat je dag kleuren door de vreugde van de liturgie, ook wanneer het geen grote hoogdag is. Je leeft mee op het ritme dat de Kerk aanbiedt: gedachtenissen, martelaren, apostelen, Mariafeesten, en telkens weer de zondag als Pasen in het klein.

Maar het gaat niet alleen om de liturgische feestdagen. Elke dag kent haar eigen lezingen uit de Schrift. De Kerk reikt ons dagelijks woorden aan waarin wij Christus mogen herkennen.

En natuurlijk is liturgie meer dan enkel de lezingen. Wie de mogelijkheid heeft, kan ook deelnemen aan de dagelijkse eucharistie - of wekelijks, of op een feestdag wanneer dat mogelijk is. Het samen bidden, vieren en uitdragen maakt deel uit van de rijke werkelijkheid van de dagelijkse liturgie die de Kerk ons aanreikt.

Er zijn vandaag kalenders, websites en apps die je daarin kunnen begeleiden: ze tonen wie of wat wanneer gevierd wordt, en welke de dagelijkse lezingen zijn. In alle bescheidenheid: ook deze website, Bijbelcitaat.be, probeert iedere dag opnieuw iets van die rijkdom aan te reiken.

In het evangelie van vandaag horen we dat Jezus in zijn eigen dorp nauwelijks werd gehoord. Mensen zagen alleen maar de timmermanszoon. Het heilige werd niet herkend. Dat gevaar bestaat ook voor ons: dat we de bijzondere rijkdom van Gods Woord als iets gewoons gaan beschouwen. Mogen we met open hart leven in het ritme van Gods liturgie, dag na dag. In de liturgie komt Hij ons tegemoet, schenkt Hij zichzelf en maakt Hij ons tot gemeenschap in Hem.

Laten we dit feest dagelijks vieren - thuis op ons gebedsmatje, of ergens samen met anderen. Maar altijd in diepe verbondenheid met de grote geloofsgemeenschap: het Lichaam van Christus, waarvan wij allen deel uitmaken.

Laten we bidden

God van het leven,
schenk ons de genade om te leven
vanuit de liturgie die de Kerk ons aanreikt.
Moge dit dagelijks voedsel
ons maken tot mensen
zoals U ons droomt.
Door Christus, onze Broer en Heer.
Amen.

Geliefde mensen, moge iedere dag ons opnemen in het stille geheim van Gods nabijheid, en ons doen groeien tot vreugdevolle getuigen van zijn trouw.
Een toegewijde dag, gedragen door het Woord.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Elke dag biedt de liturgie een nieuw begin. Ze nodigt je uit om stil te staan, te luisteren en te leven met God. Laat je meenemen in haar ritme, en beleef het feest van Gods nabijheid.