woensdag in de 17e week door het jaar

 STRALEND AAN HET LICHT KOMEN

(bij Ex 34 ,29-3)

Beste vrienden, overkomt het jullie ook wel eens dat je iemand ontmoet die er stralend uitziet? Het is verkwikkend, zelfs fascinerend, om dat regelmatig mee te maken. Wat maakt die persoon zo blij? Het maakt mij ook heel blij als ik stralende mensen zie. Ik ga er zelf van stralen!

Vandaag lezen we een klein fragment uit het boek Exodus. Mozes komt de berg af met de twee platen van het verbond bij zich.  Het is al de tweede keer, nadat er de eerste keer iets grandioos mis is gegaan, niet met Mozes, maar met het wachtende, en ongeduldige volk.

Hij [Mozes] wist niet dat  zijn gezicht glansde omdat hij met de Heer had gesproken. Degenen die hem zien aankomen zagen dat wel.
Ze durven niet goed naar hem toe te gaan, maar Mozes vraagt hen om dichterbij te komen. Intussen naderen ook Aäron en de anderen. Mozes met zijn glanzend gelaat spreekt over hetgeen de Heer van hen verwacht.

Hij droeg hun op zich te houden aan alles wat de Heer hem op de Sinaï gezegd had. Daarna bedekt hij zijn gelaat met een doek.

Dit gebeurde meerdere malen op dezelfde manier. Doek af als hij met de Heer sprak en ook als hij het besprokene door moest geven aan het volk, en daarna weer de doek over zijn aangezicht als die boodschap voorbij was.

Je zou daaruit kunnen concluderen dat hij echt wel wist dat zijn gelaat glansde als hij met de Heer gesproken had. Ik merk soms dat er dingen in de Bijbel staan die we niet kunnen volgen, maar na meerdere keren herlezen laat ik die logische gedachte los. Logisch is het uiteraard niet als je in je gewone doen een doek voor je aangezicht houdt om jezelf te verbergen.

Wat me zeer aanspreekt is het feit dat wij, mensen, Gods ‘gelaat’ niet kunnen zien zonder te sterven (Ex 33, 20): 'Maar, zei Hij, mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan Mij zien en in leven blijven’.
Ik begrijp daaruit dat het wezenlijke wie God is, ook niet te bevatten is voor ons, eenvoudige mensen. Hoe Mozes dat ervaren heeft, weten wij niet, want hij was met onbedekt gelaat op de berg. Vervolgens ook met onbedekt gelaat bij het doorgeven van Gods boodschap.

Ik denk dat het ‘aangezicht’ van God beeldspraak is, We kunnen zijn aangezicht niet vergelijken met ons menselijk aangezicht. God is de totaal Andere. Wij beschikken alleen maar over menselijke woorden en beelden.

In de prachtige zegen uit Numeri 6, 22- 27 horen wij:

De Heer zei tegen Mozes: Zeg tegen Aäron en zijn zonen dat ze de Israëlieten met deze woorden moeten zegenen:

‘Moge de Heer u zegenen
en u beschermen,
moge de Heer het licht van zijn gelaat
over u doen schijnen
en u genadig zijn,
moge de Heer u zijn gelaat toewenden
en u vrede geven.’
Wanneer zij mijn naam over het volk uitspreken,
zal Ik de Israëlieten zegenen.

De kern van die zegen is dat het licht van Gods gelaat zal schijnen over de mensen die gezegend worden.

Ook aan ons wordt soms deze zegen gegeven op het einde van een viering.
Wat ik zelf ervaar: Als deze zegen gegeven wordt, verstilt er alles in mij, en ik voel dat dit niet alleen in mij zo is, maar in de hele kerk: een openheid om te ontvangen van Gods rijke zegen. Ontvangen doe je met je hart, en heeft niets met je ogen te maken.

En toch, De straling van de Allerhoogste daalt op ons neer en kan ons binnenste zo verwarmen, dat wij het naar buiten uitstralen en men aan ons kan zien dat we blije mensen zijn. De glans van zijn gelaat is zichtbaar in onze ogen en in wie we zijn voor elkaar.

Dit doet me denken aan de leestip van wat dagen geleden. Die tip ging over Emmanuel Levinas (1905), een jood, wiens spiritualiteit het was en is, dat we God kunnen ontmoeten in het gelaat van de ander.

Is het niet prachtig om op ontdekkingstocht te gaan naar de Ander in de ander?
Niet alle mensen kijken je aan als ze met je spreken. Zonder de blik van de ander, mis je het meest wezenlijke van die ander.
Soms verbergen we iets voor de ander en kijken weg, de ruimte in. Je kunt je oefenen in het aankijken van mensen als je met hen spreekt. Het zal een ander gesprek worden. Dit  heeft te maken met je oprechte aandacht voor wie die ander is en wat die persoon zegt.

Laten we bidden

Goede God,
niemand van ons heeft U gezien,
en toch geloven wij
dat U zichtbaar kunt zijn in ieder mens.
Leer ons om zelf geen verstoppertje te spelen
met wie we wezenlijk zijn.
Leer ons te leven met de straling van U in onze ogen.
Moge ons binnenste openstaan
voor de glans van uw gelaat
en mocht die glans verduisterd zijn,
moge die opgelicht worden
door contacten met anderen
waarbij de glans van U wel zichtbaar is in hun ogen.
U, God, goddelijk Licht,
verlicht onze duistere wereld
en straal naar binnen
tot in de meest donkere hoeken van de wereld
en straal ook in de duisternissen van ons eigen hart.
Door Jezus, onze Heer en Broeder,
Amen

Beste vrienden, een bekend gebed van Franciscus van Assisi is: ‘Verlicht de duisternis van mijn hart.’ Herhaal dit gebed en bid het ook in meervoud. Verlicht de duisternis van onze harten.
Als we elkaar ‘tegenkomen’ deze week, zullen we wederzijds ontdekken dat er licht schijnt uit onze ogen! Of als dat licht verborgen is, bij een van beiden, dat het weer tevoorschijn kan komen in het gelaat van de ander!
Ricky

---

Om mee te nemen door onze dagen

Begin in de morgen met het voornemen om een licht te zijn voor mensen die je ontmoet, en kijk in de avond even terug naar de ontmoetingen van deze dag. Heb je licht gebracht of licht ontvangen vandaag?

En let op de ogen van de ander als je met hen praat… Durf , naast het zien van hun vreugde, ook hun pijn te ontdekken. Soms zit die wat diep verborgen en kom je juist elkaar tegen om het licht weer wakker te roepen in de ander.