zaterdag in de 16e week door het jaar

LIEFDE ALS ANTWOORD OP HET VERBOND

Bij de viering van de eucharistie horen we telkens opnieuw de woorden die het hart van ons geloof raken: “Dit is het bloed van het nieuwe en altijddurende verbond.” Het zijn woorden die Gods liefde laten klinken, zichtbaar geworden in de zelfgave van Christus. Ze dragen de echo van het verbond op de Sinaï, waar Mozes het volk met bloed besprenkelde als teken van een heilige verbondenheid. Wat daar begon, vindt in Christus zijn vervulling. Ook nu nog wil God te midden van zijn volk wonen en zich met ons verbinden, in een verbond dat levend blijft door genade en overgave.

Het verbond dat God aangaat is niet bedoeld als een eenzijdige beweging. Ook al is het waar dat Hij het initiatief neemt, toch vraagt het om een antwoord van de mens. Zoals we vandaag horen in de woorden van het volk: “Alles wat de Heer gezegd heeft, zullen wij doen en ter harte nemen.” Liefde verlangt een wederwoord: een vrije instemming, een ter harte nemen, een geëngageerd ‘ja’.

Dit geëngageerde ‘ja’ begint van binnenuit, opdat het - van binnen naar buiten - gestalte mag krijgen in ons dagelijks leven. Maar het is allereerst iets van de binnenkant: een biddende houding van overgave aan Hem die roept. Een zaak van het hart dus. Ons verstand mag en moet waken, maar het begint in het binnenste, waar de Geest ons binnenleidt in het verbond dat God met ons aangaat. Daar wordt ons ‘ja’ geboren, daar rijpt het antwoord dat volledig beschikbaar wil zijn om Gods liefde gestalte te geven. Geloof vraagt dus meer dan vrome boekjes in heilige hoekjes. Wat groeit in gebed moet uitgroeien naar daadwerkelijke inzet. Liefde zonder engagement blijft onvruchtbaar, als een akker die onbewerkt blijft liggen.

In het evangelie van vandaag tekent Jezus die akker voor ons uit. Een mens zaait goed zaad - zo vertelt Hij in de gelijkenis - maar ’s nachts komt een vijand en zaait er onkruid tussen. Samen groeien ze op, graan en onkruid door elkaar. Het is een beeld van de wereld waarin wij leven: een plaats waar belofte en gebrokenheid naast elkaar bestaan. Jezus waarschuwt ons om niet te snel te oordelen of te willen zuiveren. Zulke drang tot zuiverheid kan niet alleen hoogmoedig zijn, maar ook onbarmhartig. Wie enkel wil uitsluiten of verwijderen, sluit tegelijk de deur voor bekering, omkeer en groei. En dat zou haaks staan op Gods geduld en barmhartigheid, die steeds opnieuw ruimte geeft om op te staan en, ondanks onze broosheid of zonde, de weg naar Hem te hervinden.

En laten we vooral niet denken dat de Kerk een onkruidvrije zone zou zijn, een gemeenschap waar enkel goede gewassen groeien. Ook daar vinden we een mengeling van goed en kwaad, zoals we dat ook in onszelf herkennen. Niemand is voltooid. We zijn allen onderweg, met vallen en - in Christus - weer opstaan. Steeds opnieuw worden we uitgenodigd om ons te bekeren en in Hem te groeien.

De eerste lezing helpt ons die roeping te verstaan. Geloven is geen toeschouwende houding, maar een liefde die een antwoord is, die ook na momenten van lauwheid telkens opnieuw mag herleven. Wie zich opgenomen weet in Gods verbond leeft in trouw, in gerechtigheid, in zachtmoedigheid. Moge onze weg in Christus een weg van antwoord zijn. Daarom geen groots vertoon, maar een stille trouw die standhoudt in het gewone van elke dag.

Mogen wij opgroeien als korenhalmen in Gods akker, met alles wat in ons leeft, in de hoop dat Hij op zijn tijd zal oogsten wat door zijn genade in ons vrucht heeft gedragen.

Laten we bidden

Heer,
U die ons hebt gezocht nog vóór wij naar U verlangden, maak ons hart ontvankelijk voor uw nabijheid. Laat uw stem in ons innerlijk weerklinken en geef ons de moed om daarop met heel ons leven te antwoorden. Waar onze inzet verslapt, wek ons dan opnieuw tot trouw. Geef dat wij, ondanks de onrust om ons heen, het goede blijven doen in het vertrouwen dat U alles zult voltooien. Wandel met ons in het gewone van de dag, opdat uw liefde in ons zichtbaar wordt en wij leven als mensen van het verbond.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we leven naar onze roeping, geworteld in liefde en beschikbaar om het goede te doen.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Vraag in gebed om helderheid over wat er in je hart leeft, aan goed zaad én aan onkruid. Blijf daarbij niet hangen in zelfveroordeling, maar leg het in vertrouwen neer bij de Heer. Bid om genade om te groeien in overgave, en in het verlangen zijn liefde zichtbaar te maken in je leven.