4e zondag in de paastijd C

 VAN LUISTEREN TOT ZENDING

Vandaag is het Roepingenzondag. Overal in de Kerk wordt gebeden dat de stem van de Heer gehoord mag worden – in het hart van wie geroepen is tot het ambt van priester of diaken, maar ook in het hart van ieder mens die verlangt om Hem te volgen.

Roeping begint met luisteren, naar een stem die vaak in het verborgene spreekt: in het stille gebed, in het luisteren naar de Schrift, in de Eucharistie. Of in de pracht van de natuur, in een onverwacht gesprek, in het mededogen dat in je opkomt. Roeping nodigt uit, wekt vertrouwen, maakt iets los in je. Het gaat over een hartsverlangen dat niet van jezelf lijkt te komen, maar dat je gaandeweg aanvoelt en vormt. Daar begint roeping: waar je voelt dat je leven niet enkel van jou is.

Maar diezelfde stem klinkt - jammer genoeg - ook in het 'geschreeuw' van mensen die lijden. In de roep van wie vergeten zijn, in de stemmen van oorlog, in het gebulder van geweld, in het drama van honger, in het kwaad van onrecht. Het is de stem van de Heer die roept tot erbarmen, tot vrede, tot gerechtigheid. Roeping wordt dan heel concreet: ze vraagt om aanwezigheid, om concrete daden van barmhartigheid. In tijden van ruzie vraagt ze verzoening. Op plekken van oorlog vraagt ze vrede. Het is de stem van de Gekruisigde die smeekt op te houden met kwaad te doen. Het is de stem van de Heer die bedelt om liefde en vrede.
Ja, ook dáár spreekt God. Roeping is ook naar die stem luisteren. Het is je door Hem laten raken in de pijn en de nood van de ander. En 'ja' zeggen.

In het evangelie van vandaag zegt Jezus: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij.” Roeping is niet eenmalig, maar een relatie die groeit. De Herder kent ons. Hij roept ons bij de naam. En Hij roept niet alleen om bij Hem te zijn, maar ook om met Hem te gaan - de wereld in. Het is de roeping van de Kerk, het is haar missie. Geen cocooning in het kerkgebouw, maar vanuit het kerkgebouw - vanuit het samen vieren en ontvangen - de wereld in. Zout zijn, licht, gist. We weten het zo goed!

De eerste lezing uit de Handelingen toont hoe roeping zending wordt, ook als er wolken hangen. Paulus en Barnabas trekken verder, trouw aan de stem die hen op weg zette. Ze spreken met vuur, maar stoten op verzet. Toch houden ze niet op. Roeping is geen zoeken naar erkenning, maar gehoor geven aan wie je zendt. “Ik heb je bestemd tot een licht voor alle volken,” klinkt het. De roeping van de apostel, en dus van ieder christen, is lichtdrager zijn, ook daar waar duisternis weerstand biedt.
Evident? Nee hoor. Evangelie? Absoluut.

De Openbaring van Johannes laat ons het einddoel van roeping zien: een menigte van mensen die volgehouden hebben. Geroepenen uit elke taal en cultuur, gewassen in het bloed van het Lam. Ze zijn niet altijd gespaard gebleven, maar ze waren wel trouw. En nu staan ze voor Gods troon, waar het Lam hen hoedt en leidt naar de bronnen van leven. Roeping is in de diepte altijd verbonden met vreugde, een hemelse vreugde die geen einde kent.

De Herder - de Heer - kent jou. En Hij blijft roepen, je vasthoudend en dragend. Altijd liefdevol. Opdat je mag opstaan en gaan - in zijn naam, voor zijn mensen, met zijn genade.

Wie luistert en antwoordt, zal niet alleen de weg vinden, maar ook zelf herder worden. Je laat je immers niet enkel leiden; vanuit jouw ja-woord mag je op jouw beurt richting geven aan anderen. In jouw nabijheid kan iemand zich gedragen weten, in jouw woord kan iets oplichten van Gods trouw. Zo wordt een mens, door Gods roepstem, tot bron van hoop voor wie hij of zij ontmoet.

Laten we bidden

Heer Jezus,
goede Herder,
U kent ons bij naam
en spreekt tot ons hart.
Laat uw stem doorklinken
in ons gebed, in de stilte,
maar ook in het geschreeuw van wie lijden.
Maak ons bereid te luisteren,
geraakt te worden,
en met U de weg te gaan
die leidt tot leven.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons voor alles luisterende mensen zijn. God spreekt ook jou aan, Hij roept je heel persoonlijk. Koester en bemin zijn stem. Heb haar lief - en laten we samen ‘ja’ zeggen.

---

Om mee op weg te gaan

Voel jij je geroepen door God? De levende Heer spreekt ook jou aan – persoonlijk, bij naam. Roeping is geen uitzonderlijk voorrecht, maar een geheim dat in ieders leven aanwezig is. Ben je bereid de stilte van het gebed binnen te gaan? Niet alleen om Gods stem te horen, maar ook om haar te laten wortelen in je hart – als een zaad uit de hemel. Moge dit zaad gedijen in je hart, opdat je, vanuit het aangesproken zijn, op weg kunt gaan om vrucht te dragen voor het leven van velen - in, met en door de Heer.
Christen zijn… wat een heerlijk gebeuren!