woensdag in de 4e paasweek

KIEZEN: laat een ander zijn taak overnemen

(Bij Hand 1, 15-17. 20-26)

Beste mensen, dat waren spannende dagen, toen er een nieuwe paus gekozen moest worden. Kiezen in deze tijd is wel iets anders dan in de tijd kort na Jezus sterven en opstanding.

Vandaag lezen we een ander verhaal over een keuze in het boek Handelingen. Het betreft hier geen pauskeuze, maar de keuze van een apostel die Judas zal mogen vervangen. Geen pauskeuze, hoewel de wezenlijke elementen van ook deze keuze toch dezelfde kenmerken hebben, al is het in zeer vereenvoudigde vorm. De Kerk stond destijds nog in de kinderschoenen, terwijl we nu meer dan twee eeuwen verder zijn.

Het valt me op dat er niet meer zozeer wordt ingegaan op wat voorbij is, maar dat er toekomstgericht gewerkt wordt. Zo gebeurde het ook op 8 mei, bij de verkiezing van de nieuwe paus. Niet veel aandacht meer voor paus Franciscus, al zullen we hem niet zomaar vergeten. Het leven gaat wel altijd verder.
Betreffende Judas wordt onder andere wel heel subtiel gezegd dat hij een dienende taak had. Elke persoon, goed of slecht, heeft in wezen een dienende taak. Voor welke functie er ook in de Kerk gekozen wordt, het gaat erom dat die persoon zich laat vormen door de Geest om die taak goed te kunnen volbrengen.

Laat een ander zijn taak overnemen. Daarom moet een van de mannen die steeds bij ons waren toen de Heer Jezus onder ons verkeerde, vanaf de doop door Johannes tot de dag waarop Hij in de hemel werd opgenomen, samen met ons getuigen van zijn opstanding.

Twee mannen zouden gekozen worden uit misschien toch wel een groot aantal volgelingen van Jezus, dus volgelingen die ook werkelijk Jezus hadden meegemaakt. Niet zomaar iemand zoeken die bijvoorbeeld een geschikt karakter had, of goed uit zijn woorden kon komen. Natuurlijk is het proces om een paus te kiezen anders dan het proces om een twaalfde apostel te kiezen. Het valt me echter op dat er veel paralellen zitten in de wijze waarop het gebeurt. In beide gevallen wordt er gekozen voor een apostolisch ambt. Ook is er  een vorige persoon met hetzelfde ambt weggevallen.

Bij beide processen wordt er tevoren goed over nagedacht waaraan de nieuwe persoon moet beantwoorden. Er is zeker over gediscussieerd, en er zijn meerdere keuzemogelijkheden. In het geval van de twaalfde apostel kan er maar gekozen worden tussen twee namen, niet echt vergelijkbaar met de pauskeuze, maar het blijft een keuze waar je weliswaar geen ‘conclaaf’ voor hoeft te organiseren. De twee namen zijn: Mattias en Josef Barsabbas.
Tot slot is men er, in beide gevallen zich ervan bewust dat het geen mensenwerk is, maar dat de Geest nodig is om de keuze te bepalen. Dat laatste vind ik de mooiste parallel.

Daarna baden ze als volgt: ‘U, Heer, doorgrondt ieders hart: ’Wijs van deze beide mannen degene aan die U gekozen hebt om als apostel zijn dienende taak te verrichten…’ Ze lieten hen loten en het lot viel op Mattias.

We gaan nu terug naar ons eigen leven. Ook wij moeten soms kiezen, al zal het officieel lang niet altijd voor een functie in de Kerk zijn, en ook zal het niet altijd om een loting gaan.

Maar, hoeveel van al het werk wat we in ons leven doen, is dienstwerk? Ieder mens is geroepen om met zijn of haar talenten, aan de slag te gaan. DIENEND LEVEN heeft te maken met het wezenlijke van ons leven als christen. Daar hebben we geen lotje uit de loterij voor nodig. Vanuit onze doop zijn we daartoe geroepen, allemaal! Alles waartoe we geroepen zijn kan tot dienstwerk worden, of het nu een kerkelijk ambt is of de gewone dienst aan de ander. Onze dienstbaarheid aan anderen is altijd een dienstbaar zijn aan de Ander. En dat was en IS zeker ook dienstbaar zijn aan de Kerk

Ik herinner me dat we, toen we nog kinderen waren, ook wel eens iets moesten verloten. Mijn vader had grote handen en hield daarin twee strootjes vast een lang en een kort. Wij konden niet zien welk strootje langer was. Er heerste altijd een gezonde spanning. Wat me ervan bij gebleven is: er was na het trekken van het strootje, geen enkel protest, van een van ons. Je kon het jammer vinden, als jij niet de gelukkige was, maar we accepteerden dat de keuze eerlijk was verlopen. Ik denk niet dat mijn vader er een gebedje bij uitgesproken heeft, maar hij heeft, als een goede vader, een strijdpunt harmonisch opgelost, en dat is dienstbaar aan de sfeer van ravottende kinderen.

Soms zeggen mensen dat het niet eerlijk verdeeld is in de wereld, maar dat is loze praat. Wat ons toekomt, daar wordt de kracht voor gegeven, dat is een soort ‘eerlijkheid’ van de Ene, die iedereen nabij is, welk lot je ook treft. En soms lijkt iets noodlottig, maar wordt het de kans van je leven om kwaliteiten te ontwikkelen die je zonder dat ‘lot’ niet aan de orde waren gekomen.

Laten we bidden

Goede God,
wij danken U voor het leven dat we hebben ontvangen, met de taken die ons gegeven zijn, grote of kleine. Wij danken U voor de functie die wij mogen hebben in uw Kerk, in het dienstwerk dat we mogen volbrengen, tot meerdere eer van U.
Wij geloven dat U nabij bent in elke roeping, ook als we misschien denken dat de taak voor ons te groot is. Wij vragen U de kracht en de liefde om altijd in verbinding te mogen leven met U, die borg staat voor onze vruchtbaarheid. Dienend aan de ander te mogen leven, zoals uw Zoon zijn leven in dienstbaarheid gegeven heeft. Wij willen een voorbeeld nemen aan zijn moeder die sprak: De Heer wil ik dienen; laat er met mij gebeuren wat u hebt gezegd (Lc 1, 38).
Dit vragen wij U door Jezus uw Zoon en onze Broeder.
Amen

Beste mensen, wees dienend vruchtbaar in je ‘lot’ dat, steeds meer, tot een kans en zegen mag worden.
Ricky

---

Om mee op weg te gaan

Probeer het vergelijken van mensen in de levens die ze gekregen hebben, los te laten. Niemand weet wat er voor diepte in de ander schuilt: zowel de portie van leed als het innerlijk geluk van de ander is het levensgeheim van de ander!

Verdiep je in de roeping die je hebt en vraag om nabijheid van de Ene, die weet wat Hij juist aan jou wil vragen en ook waarvoor jij bestemd bent, zelfs uitgekozen.