donderdag in de 3e paasweek

GEEN DRAAIBOEK, WEL DE GEEST

Ergens op een verlaten weg, tussen Jeruzalem en Gaza, zit een reiziger met een boekrol in de hand. Hij leest, zoekt, tast. En hij begrijpt het niet. “Hoe zou dat kunnen als niemand mij uitleg geeft?” In die eerlijke vraag klinkt de honger van iemand die God zoekt, maar de betekenis van zijn Woord nog niet doorgrondt. En dan komt Filippus. Niet van bovenaf of als een alwetende leraar, maar als iemand die naast hem gaat zitten.

Wat een beeld! Wat een les voor een Kerk die vandaag zoekt naar wegen van evangelisatie. Filippus stelt zich niet boven de ander; hij daalt af in het moment, in het leven van die mens daar op die wagen. Niet op een kansel, niet met een draaiboek, maar gewoon: naast hem. Hij luistert, stelt een eenvoudige vraag, sluit aan bij wat de ander leest en probeert te verstaan. Van daaruit opent hij de Schrift, en dus ook het hart.

De Geest - zo lezen we - had Filippus naar die plek geleid. Hij bracht hem tot bij de ander, zette hem aan tot ontmoeting. En het is diezelfde Geest die hem woorden ingeeft, woorden die niet op zichzelf blijven hangen, maar vrucht dragen: in dit geval zelfs met een doop tot gevolg.
Dat betekent niet dat ieder gesprek meteen moet uitmonden in het ontvangen van een sacrament. Wat we hier vooral kunnen leren, is het belang voor de Kerk om zich niet boven anderen te stellen, maar zich met hen te verbinden, daar waar zij staan in het leven. Dat betekent: hen zien als broeder of zuster, gegeven door God, ook als zij zich misschien bezighouden met heel andere dingen dan jij. Naast hen gaan staan - of liever nog: gaan zitten. Delen in hun zoektocht. Uitkijken naar aanknopingspunten. Het 'goede gesprek' voeren.
Zulke ontmoetingen kunnen overal gebeuren: op je werk, op café, bij een bezoek aan de markt, bij mensen die je opzoekt in een woonzorgcentrum of een ziekenhuis.

Het is belangrijk dat we dit niet als ‘ons project’ beschouwen. In de diepte zijn wij niet de scheppers van zulke gesprekken. Dergelijke ontmoetingen zijn een gave. De Geest zal ons leiden naar mensen, op het juiste moment. Hij zal ons de wijsheid schenken om te luisteren en het juiste woord te spreken.
Dat kan bijvoorbeeld door 's morgens - voor je dag begint - te vragen dat de Geest je vandaag momenten mag geven waarin je anderen ontmoet om met hen het 'goede gesprek' te voeren. Zo’n vraag opent het hart. En je zal merken: voorzienigheid is geen ouderwets woord, maar zéér actueel.

In het evangelie van vandaag zegt Jezus: “Niemand kan bij Mij komen tenzij de Vader, die Mij gezonden heeft, hem bij Me brengt.” Die Ethiopiër uit de eerste lezing werd niet alleen op reis gestuurd door zijn eigen verlangen, maar ook door een stille roep van God. Iemand die verlangt en zoekt, krijgt gezelschap. En niet zomaar gezelschap: God zelf zal hem of haar van binnenuit leiden, aantrekken, doen verlangen. Wij - als Kerk - jij en ik, mogen instrumenten zijn in Gods handen om mensen te helpen dat verlangen een naam te geven: God.

Jezus noemt zichzelf vandaag “het levende brood dat uit de hemel is neergedaald.” Dat brood is niet enkel bestemd voor ingewijden of gevorderden, maar voor ieder mens die het leven ten diepste wil omarmen. Maar wie zal het hen zeggen? Wie zal naast hen gaan zitten? Wie zal hun zoektocht en vragen ernstig nemen?

Filippus is ons vandaag tot voorbeeld. Niet als methode, maar als houding. Wie vandaag wil getuigen van het evangelie zal moeten leren luisteren, aanwezig zijn en het juiste ogenblik durven aangrijpen. Vertrouw erop dat het 'goede gesprek' op gang zal komen. De Geest zal ons woorden geven die raken.

Laten we als Kerk de moed, de nederigheid en de liefde hebben om naast ieder mens te gaan zitten, tijd te maken, en ons op te stellen als mede-pelgrim. En laat maar gebeuren wat moet gebeuren. Ja, laat de Geest maar zijn werk doen. Heb geen angst een longontsteking op te doen door te gaan staan in zijn wind. Integendeel. Je zal een levenskracht in je voelen opborrelen die anderen tot leven brengt.

Laten we bidden

Heilige Geest,
breng mij vandaag bij wie op zoek is.
Leer mij luisteren zonder oordeel,
spreken zonder mezelf centraal te stellen,
stilte laten waar U wilt spreken.
Laat mij niet handelen uit eigen kracht,
maar geef mij ogen die zien
en woorden die raken.
Maak mij beschikbaar,
als pelgrim naast een pelgrim,
op de weg die U ons wijst.
In Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laat ons een Kerk van gemeenschap zijn. Geen cocooning, maar een liefdevolle omarming van de wereld. We zijn niet méér dan wie ook. Laten we bereid en beschikbaar zijn om naast ieder mens neer te zitten, het ‘goede gesprek’ te voeren en Gods vrede te delen.
Een mooie donderdag.
kris

---

Om mee op weg te gaan

De meesten van ons hebben dagelijks een agenda, een to-dolijst die afgewerkt moet worden. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee. Maar het gevaar bestaat erin dat we zo slaafs met ons dagschema omgaan, zo gefocust zijn op wat wij willen realiseren, dat we een mogelijk leiden van de Geest niet opmerken en laten voorbijgaan. Blijf te allen tijde oog hebben voor het waaien van de Geest. Ga staan in zijn wind. Zie, hoor en voel. Neem tijd om naast mensen te gaan zitten. Luister naar hun verhaal, verbind je met hen, sluit aan bij hun leven. En voer het ‘goede gesprek’. Iedereen kan dat. Ook jij.