zaterdag in de 3e paasweek

WILLEN JULLIE SOMS OOK WEGGAAN ?
Joh 6, 60-69 – Feest van pater Damiaan

‘Willen jullie soms ook weggaan?’ De vraag van Jezus klinkt niet beschuldigend. Ze is geen valstrik. Ze klinkt als een hartenkreet. Als iemand die weet wat het kost om te blijven. En die de pijn kent van verlaten worden. Jezus stelt deze vraag op het moment dat velen Hem de rug toekeren. Zijn woorden zijn te hard, te vreemd, te veeleisend. Hij spreekt over zichzelf als levend brood, over lijden en offer, over een weg die niet vanzelf gaat. En dan zegt Hij: Willen jullie ook weggaan? Een vraag voor de twaalf. Een vraag voor ieder van ons.

Soms willen we wél weg. Als de werkelijkheid rauw en ongefilterd op ons afkomt. Als de waarheid van het Evangelie ons uitdaagt om niet te leven voor onszelf. Als we beseffen dat navolging niet zonder kruis gaat. Weggaan kan aanlokkelijk lijken: even niets moeten, geen vragen, geen engagement. Maar tegelijk knaagt er iets. De woorden van Jezus hebben ons geraakt. Zijn blik, zijn leven, zijn liefde laten zich niet zomaar van ons afschudden.

Vandaag, op 10 mei, gedenken en vieren we pater Damiaan, een man die die vraag aan den lijve heeft ondergaan. Ook hij had kunnen weggaan. Niemand zou het hem kwalijk genomen hebben. Hij was jong, hij had zijn gezondheid, zijn leven als priester nog voor zich. Maar hij koos ervoor om op Molokaï te blijven. Tussen mensen die waren verbannen, afgeschreven, veroordeeld tot een langzaam sterven in afzondering. Ook daar klonk immers de vraag, niet luidop, maar in de ogen van de mensen: Wil jij soms ook weggaan? Damiaan heeft geantwoord: 'Ik blijf'. Uit liefde. In naam van de Heer, in naam van de menselijkheid, in naam van de gekruisigde en verrezen Christus.

Damiaan werd voor velen het gezicht van God in een verloren oord. Zijn trouw groeide uit tot een levend getuigenis. Hij nam het kruis van de liefde op zich. Hij werd melaats met de melaatsen, broeder tussen broeders en zusters, priester van hoop. In hem werd zichtbaar wat Jezus bedoelde toen Hij zei dat zijn woorden Geest en leven zijn. Geen loze belofte, maar kracht die staande houdt in de nacht.

Vandaag klinkt diezelfde vraag opnieuw. Niet alleen aan ons persoonlijk, maar ook aan de Kerk. Willen wij soms ook weggaan? Weg van de noden van mensen? Weg van de roep om vrede? Weg van het onrecht dat zoveel levens tekent? Weg van de armoede die wereldwijd blijft groeien? Weg van de vluchtelingen die op de deur van ons land kloppen?

Of willen we blijven, niet omdat het makkelijk is, maar omdat we niet anders kunnen dan antwoorden op die Liefde die ons eerst heeft bemind? Blijven, zoals Damiaan bleef. Zoals zoveel mensen elke dag blijven, op stille plekken van trouw en inzet. Zoals Jezus is gebleven, tot het uiterste toe.

Moge deze vraag ons niet verlammen, maar wakker maken. Moge ze ons herinneren aan de diepere bron van ons geloof. En moge ons antwoord, hoe aarzelend soms ook, één zijn met dat van Petrus: ‘Heer, naar wie zouden wij gaan? U spreekt woorden van eeuwig leven.’ Anders gezegd: moge ons antwoord zich vertalen in een leven dat luistert naar zijn stem, zich laat vormen door zijn Geest, en in naam van Jezus liefdevol aanwezig is waar mensen wachten op nabijheid, gerechtigheid en vrede.

Laten we bidden

Heer Jezus,
U vraagt ons of we willen blijven.
Soms twijfelen we,
soms zijn we moe.
Mogen we dan kracht putten in U.
En leer ons trouw te zijn,
ook als het moeilijk wordt.
Leer ons blijven waar U ons roept,
zoals pater Damiaan dat heeft gedaan.
Vervul ons met uw Geest,
opdat wij een licht mogen zijn
voor wie in het donker leeft.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, ook aan ons stelt Jezus de vraag: 'Willen jullie ook weggaan?' Laten we dan antwoorden met open handen en een bereid hart, klaar om te gaan waar Hij ons zendt, om daar te gaan waar liefde wacht op een gezicht.

---

Om mee op weg te gaan

Heb jij ook wel eens van die momenten waarop je liever wegkijkt? Wanneer je voelt dat het gemakkelijker is om de ogen te sluiten voor onrecht, of je hart af te schermen voor wie kwetsbaar is? Mag de vraag van Jezus - ‘Wil jij soms ook weggaan?’ - juist dan in jou weerklinken, als een uitnodiging in je hart om aanwezig te blijven waar liefde nodig is?