dinsdag in de 4e paasweek

VAN HOREN TOT BEHOREN

Op het feest van de Tempelwijding loopt Jezus in de zuilengang van Salomo. Rond Hem staan mensen die Hem vragen ronduit te zeggen of Hij de messias is. Jezus antwoordt dat Hij dat al heeft gedaan, niet in grote verklaringen, maar in wat Hij doet: “Wat Ik in naam van mijn Vader doe, getuigt over Mij.” Hij verwijst naar zijn daden - genezingen, tekenen van leven, woorden vol gezag. En toch dringt het niet door. Want al zijn die tekenen zichtbaar, ze roepen niet automatisch geloof op. Ze vragen om een ander soort waarneming: een luisteren van binnenuit. Het gaat niet om zien op afstand, maar om zich aangesproken weten. Om wie zich openstelt voor zijn stem.

“Mijn schapen luisteren naar mijn stem. Ik ken ze en zij volgen Mij.”

Alles begint bij luisteren: niet met bewijzen of traditie, niet met afkomst of kennis, maar met het herkennen van zijn stem. Wie Hem hoort, wordt gekend. En wie gekend is, wordt geleid. Niet als solist, maar als deel van een gemeenschap. Want daar waar mensen zijn stem opvangen en tot geloof komen, ontstaat iets nieuws: gemeenschap. Geen gemeenschap van mensen die op elkaar lijken of dezelfde taal spreken, maar een gemeenschap geboren uit de levende relatie met de Heer.

In de eerste lezing uit de Handelingen zien we hoe dit werkelijkheid wordt. Ver van Jeruzalem, in het heidense Antiochië, klinkt opnieuw de stem van de Herder, deze keer doorheen eenvoudige verkondigers, Cyprioten en Cyreneeërs. En de Grieken luisteren. Ze horen Hem, en ze geloven. Niet enkel door uiterlijk vertoon, maar omdat zijn stem hen van binnenuit raakt. Genade noemt men dat.

Wat daar gebeurt is het ontstaan van een nieuwe gemeenschap, gedragen door de Geest. Geen band van bloed of traditie, maar verbondenheid door geloof. Mensen die elkaar nooit gekend hadden, vormen nu samen een lichaam, omdat ze zich laten verzamelen door de Herder. Barnabas ziet dit met eigen ogen en erkent het als een werk van Gods goedheid. Hij verheugt zich, niet omdat alles af is, maar omdat hij de Geest aan het werk ziet. Hij bemoedigt hen: blijf trouw aan de Heer, blijf standvastig in het geloof dat jullie samenbrengt.

Het was in Antiochië dat de leerlingen voor het eerst christenen werden genoemd, zo lezen we. Geen etiket of groepsnaam, maar een uitdrukking van wie ze zijn geworden: mensen die bij Christus horen. Een christen is niet in de eerste plaats een aanhanger of volgeling, maar iemand die leeft vanuit een diepe verbondenheid met de Heer. Iemand die zijn stem kent, zich laat leiden, en samen met anderen gevormd wordt tot een gemeenschap in Hem.

Vandaag worden wij uitgenodigd om stil te worden en opnieuw te luisteren. De stem van de Herder klinkt ook in onze tijd. Hij roept, verzamelt, leidt. En waar mensen zijn stem horen en geloven, daar groeit Kerk, als levend lichaam van mensen die samen zeggen: wij zijn van Christus en voelen ons - in Hem - geroepen Gods goedheid te verkondigen doorheen woord en daad.

Laten we bidden

Heer Jezus,
Gij spreekt tot ons
met de stem van de goede Herder.
Leer ons luisteren met het hart,
en U volgen in een diep vertrouwen.
Verzamel ons tot een gemeenschap
die leeft vanuit uw nabijheid.
Maak van ons échte christenen:
mensen die bij U horen,
en uw naam met heel veel liefde dragen.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we onze naam als christen waardig dragen. Anders gezegd: laten we de liefde van de Heer belichamen; Hij met ons, in ons, door ons.
Een toegewijde dinsdag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben jij een goede luisteraar? Wat betekent voor jou echt luisteren? Is het alleen horen met je oren, of gaat het dieper? Kan luisteren een ontmoeting met God worden - een spreken dat jou in zich opneemt? Zodat je, groeiend in Christus, meer en meer die mens mag worden die God voor je droomt?