donderdag in de 5e paasweek

LEVEN IN DE VREUGDE VAN DE HEER

Jezus zegt ons vandaag: ‘Blijf in mijn liefde: je blijft in mijn liefde als je je aan mijn geboden houdt, zoals Ik me ook aan de geboden van mijn Vader gehouden heb en in zijn liefde blijf. Dit zeg Ik tegen jullie om je mijn vreugde te geven, dan zal je vreugde volkomen zijn.’

Vandaag wil ik met jullie wat dieper ingaan op die ‘vreugde’ waarover Jezus spreekt.

Net zoals de vrede waarover de Heer eerder deze week sprak, gaat het hier ook over een vreugde die Hij geeft. Wij mensen zijn niet de makers van deze vreugde. Nee, het gaat over een vreugde die haar wortels heeft in het bestaan van de Heer; meer bepaald in zijn Pasen. Hij schenkt ze ons. Of anders gezegd: Hij maakt ons deelgenoot van zijn eigen vreugde.

Voor alle duidelijkheid: het gaat hier niet over een soort van oppervlakkige pretgevoelens of een beleving van feestelijke leut, ook niet over het gevolg van het creëren van sfeer met gekozen muziek of kaarsjes. Het gaat over een innerlijke blijheid, een soort jubel van de ziel, gelovig te ervaren dat je deelgenoot mag zijn van het liefdesleven van God. De Zoon bemint de Vader zoals de Vader de Zoon bemint. Zonder God te worden mogen wij, als mensen, daar ten volle deelgenoot van zijn. Hoe groots! Als dat geen innerlijke blijheid geeft!

Niet onbelangrijk: het evangelie van vandaag leert dat deze ‘vreugde’ wel degelijk te maken heeft met het volbrengen van Gods geboden. En dan gaat het natuurlijk over de liefde: de liefde heel concreet in het dagelijks leven. Wie in Gods liefde staat, wie deze belichaamt in al wat hij doet, wie keuzes maakt vanuit Gods liefde, zal drager zijn van de vreugde van de Heer.

Ja, drager. Zowel op momenten dat het liefhebben niet moeilijk valt als wanneer de liefde kruis-liefde wordt. Want soms is het dat. Ingaan tegen bepaalde stromingen in, spreken daar waar het ‘moet’ (bijvoorbeeld onrechtvaardigheid aankaarten), meegaan in iemands lijden (bijvoorbeeld bij een stervende, of de naasten van deze stervende), een persoonlijk lijden…

Gods liefde is geen romantiek. Heel vaak is het een echo van het kruis. Het kruis niet als een donkere steeg, maar als een weg die reeds in haar beleving de belofte inhoudt van Gods Pasen.

Laten we bidden

Heer,
geef dat wij een hechte thuis
mogen vinden in uw liefde,
en daar mogen verblijven,
altijd en overal,
tot in de eeuwigheid.
Leer ons daarom,
naar uw voorbeeld,
en in verbondenheid met U,
Gods geboden te onderhouden,
opdat wij zwanger zouden worden
van uw vreugde,
om haar te baren voor allen
die U ons op ons levenspad brengt,
doorheen werk en gebed.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge vandaag de vreugde van de verrezen Heer onze metgezel zijn. Ik wens het jullie van harte toe.
Met een hartelijke groet,
kris


Vragen om mee op weg te gaan

Op welke manieren kan ik mijn talenten en gaven inzetten om zelf meer de vreugde van de opgestane Heer gelovig te doorvoelen?
Beleef ik vreugde in het ontmoeten van de ander? Niet alleen bij degenen voor wie ik spontaan sympathie voel, maar ook bij degenen die ik als lastig ervaar?

Reacties

  1. "Zowel op momenten dat het liefhebben niet moeilijk valt als wanneer de liefde kruis-liefde wordt. Want soms is het dat. Ingaan tegen bepaalde stromingen in, spreken daar waar het ‘moet’ (bijvoorbeeld onrechtvaardigheid aankaarten), meegaan in iemands lijden (bijvoorbeeld bij een stervende, of de naasten van deze stervende), een persoonlijk lijden". … inderdaad en dan volharden en blijven geloven en trouw zijn, niet eenvoudig de moed verzwakt dan well eens.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Bij het ontmoeten van anderen (vb. Zieken) ontmoet ik niet altijd vreugde
    Integendeel zelfs droefheid wanneer ik op een muur bots van ongeloof.
    Dat ervaarde ik bij 3 mensen onlangs.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank Heer, voor de mensen in wie ik Uw vreugde mag zien!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten